Dawni uczniowie zostali nauczycielami. Hiszpanie inspirują angielski futbol

Zaskakujące wyznanie ws. Szymona Marciniaka i finału Euro 2024

Czytaj też

Zaskakujące wyznanie ws. Szymona Marciniaka i finału Euro 2024

Dodatkowa stawka finału Euro. Anglicy walczą o... wolny dzień

W ubiegłym sezonie przez kadry zespołów angielskiej ekstraklasy przewinęło się 26 Hiszpanów. Liczniej reprezentowanymi nacjami były tylko Brazylia i Francja, natomiast wszystkie w tyle zostały nawet brytyjskie nacje – Szkocja, Walia czy Irlandia Północna. W nadchodzących rozgrywkach na ławce zasiądzie pięciu hiszpańskich menedżerów i ledwie trzech angielskich. Dodajmy – to nie pierwsza taka sytuacja. Można się zastanawiać, czy to jeszcze Premier League, czy już… Primera Liga.

Zauroczyć snobów

Historia w pewnym stopniu zatoczyła koło. Brytyjczycy jako pierwsi skodyfikowali futbol, dlatego wcielili się w rolę piłkarskich nauczycieli na całym świecie. Nie inaczej było na Półwyspie Iberyjskim. Piłka dotarła z Wysp Brytyjskich między innymi do Katalonii, Kraju Basków czy Madrytu. Pierwszy hiszpański klub, Recreativo Huelva, został założony przez dwóch szkockich robotników. Real Madryt powstał natomiast pod wyraźną inspiracją londyńskim Corinthian.

Hiszpanie byli bardzo pojętnymi uczniami, ale na ich nauczycielach długo to nie robiło wrażenia. Anglicy są wyjątkowo zadufani w sobie, jeśli chodzi o futbol. Paul Hayward w książce "W poszukiwaniu zaginionej chwały" podkreśla, że kibice, eksperci, a także sami piłkarze nie potrafili przez dziesięciolecia docenić i rzetelnie ocenić klasy przeciwnika. Rozkochać Anglika w innej futbolowej nacji jest piekielnie trudno. Po raz pierwszy udało się to Włochom w latach 90., za sprawą transmisji potężnej wtedy Serie A w Channel 4.

Powodów zafascynowania Hiszpanią nie trzeba szukać daleko. Gdy w latach 2008-2012 Czerwona Furia wygrywała najważniejsze turnieje, cały świat chciał grać tak, jak oni. Niemal co roku angielskie kluby w europejskich pucharach musiały uznawać wyższość rywali z LaLiga. Stało się więc oczywiste, że bogate kluby z Premier League będą szukać wzmocnień na Półwyspie Iberyjskim.

Szlaki na dobre zostały przetarte w 2004 roku. Rafael Benitez został pierwszym hiszpańskim trenerem w lidze, ściągając przy okazji do Liverpoolu armię rodaków: Xabiego Alonso, Luisa Garcię, Fernando Morientesa, Josemiego oraz Antonio Nuneza, a niedługo później Pepe Reinę, Alvaro Arbeloę czy Fernando Torresa. Efekt był zadziwiający – The Reds już w pierwszym sezonie wygrali Ligę Mistrzów. W tym czasie Jose Antonio Reyes i Cesc Fabregas błyszczeli w Arsenalu, a Mikel Arteta stawał się ulubieńcem kibiców Evertonu.

Erupcja zainteresowania Hiszpanami nastąpiła po triumfach na Euro 2008 i 2012 oraz na mundialu 2010. Cała lista zawodników z tego kraju od założenia Premier League liczy już 166 nazwisk. Nie brakowało mistrzów świata i Europy, ale mniejsze kluby sięgały też po piłkarzy z drugiego, a nawet trzeciego szeregu. Najsłynniejszy jest przykład Michu, który w ojczyźnie nie wybił się ponad przeciętność, a w pierwszym sezonie w barwach Swansea City zdobył aż 22 bramki.

Zaskakujące wyznanie ws. Szymona Marciniaka i finału Euro 2024

Czytaj też

Zaskakujące wyznanie ws. Szymona Marciniaka i finału Euro 2024

Co z selekcjonerem Niemców? Jasna deklaracja prezesa

Czytaj też

Co z selekcjonerem Niemców? Jasna deklaracja prezesa

Premier League w rytmie flamenco

Ubiegłe rozgrywki były wyjątkowe. Mistrzem Anglii został Manchester City pod wodzą Pepa Guardioli, którego przedłużeniem na boisku był Rodri. Po piętach do samego końca deptał im Arsenal Artety, a tuż za podium uplasowała się Aston Villa z Unaim Emerym u steru. Nawet Andoni Iraola z Bournemouth przeżywał wielkie chwile, bowiem został menedżerem marca w Premier League. Angielska piłka tańczy w rytmie flamenco i nie ma w tym dużej przesady.

"Guardiola podbił Premier League najbardziej ekstremalnym, opartym na posiadaniu piłki, hiszpańskim stylem gry, jaki Anglia kiedykolwiek widziała, i pokazał reszcie świata, że takie podejście naprawdę może przynieść sukces w krainie długiej piłki. Jeszcze nie tak dawno powszechnie uważano, że ten styl, z którym dorastała większość hiszpańskich trenerów, nie sprawdzi się w fizycznym świecie angielskiego futbolu" – pisał na łamach "The Telegraph" Sam Dean.

Jak wielki jest wpływ hiszpańskiej myśli szkoleniowej na angielską reprezentację, najlepiej świadczy skład z półfinałowego meczu z Holandią. Od pierwszej minuty zagrali klubowi gracze Guardioli (Kyle Walker, Phil Foden, John Stones) i Artety (Bukayo Saka, Declan Rice), natomiast decydujący cios zadał podopieczny Emery’ego, Ollie Watkins. Doliczmy do tego szkolonego w City Cole’a Palmera, gwiazdę Realu Madryt, Jude’a Bellinghama, oraz mającego za sobą epizod w Atletico Kierana Trippera. Hiszpanie w pewnym sensie… sami sobie stworzyli finałowego rywala.

Co z selekcjonerem Niemców? Jasna deklaracja prezesa

Czytaj też

Co z selekcjonerem Niemców? Jasna deklaracja prezesa

Smaczku dodaje również fakt, że Gareth Southgate nie kryje inspiracji dokonaniami Guardioli. Selekcjoner Anglików podpatrywał uważnie pracę Hiszpana jeszcze w czasach Barcelony. Interesowała go nie tylko gra pierwszego zespołu, ale też sposób szkolenia talentów w La Masii. Dużo katalońskich inspiracji przeszczepiono zresztą do angielskiego modelu gry w akademiach i kadrach młodzieżowych.

Rewolucja Guardioli

Już w 2018 roku Southgate zapowiadał, że Guardiola zmieni tamtejszy futbol. – Kto trenuje naszych najmłodszych zawodników? Tatusiowie, rodzice, którzy oglądali Barcelonę Guardioli. On był innowatorem. Kiedy oglądam teraz rozgrywki dziecięce, widzę, jak chłopcy rozgrywają od tyłu. Nie widzę trenerów łapiących się za głowy i krzyczących: do przodu! Myślę, że to wpływ jego drużyny i takich zawodników, jak Andres Iniesta czy Xavi – mówił szkoleniowiec.

– Moim zdaniem, Pep jest najlepszym trenerem na świecie. Jestem wielkim wielbicielem tego, co robi. Jego praca była wspaniała dla naszych piłkarzy. Nauczyli się od niego wszystkiego, zarówno pod względem indywidualnym, jak i taktycznym, a przede wszystkim mentalności – to już bardziej aktualna wypowiedź Southgate’a.

"Ludzie mają dość". Jaka będzie przyszłość selekcjonera?

Czytaj też

"Ludzie mają dość". Jaka będzie przyszłość selekcjonera?

Reprezentacja Anglii na Euro 2024 jest raczej przeciwieństwem barcelońskich ideałów. Synowie Albionu grają wolno, są wycofani i nazbyt asekuracyjni. Brakuje polotu, a dojście na tak wysoki szczebel to w dużej mierze skutek pojedynczych przebłysków największych gwiazd – Bellinghama i Harry’ego Kane’a.

Paradoksalnie, jak zauważył dziennik "AS", w niektórych aspektach drużyna Southgate’a jest bardziej hiszpańska od Hiszpanii pod wodzą Luisa De La Fuente. To liczby tak istotne, zwłaszcza dla pierwotnej wersji tiki-taki, jak średnie posiadanie piłki, liczba wykonanych podań i ich dokładność. Cóż z tego, skoro większość z tych zagrań była sztuką dla sztuki.

Dopiero w półfinale gra Wyspiarzy mogła się podobać. Pojawiło się więcej luzu, a co za tym idzie, wzrosła aktywność w ofensywie. Finałowa potyczka będzie weryfikacją, czy angielscy uczniowie wyciągnęli wnioski z hiszpańskich lekcji.

Euro 2024, finał: Hiszpania – Anglia [szczegóły transmisji]

Kiedy mecz: 14 lipca (niedziela), godzina 21:00
Gdzie oglądać: od 18:00 w TVP Sport, TVPSPORT.PL, aplikacji mobilnej, Smart TV, HbbTV, od 20:20 w TVP 1
Komentatorzy: Dariusz Szpakowski, Grzegorz Mielcarski (PL), Kamil Kania (AD)
Reporter: Marcin Wojtasik
Prowadzący studio: Paulina Chylewska, Patryk Ganiek
Goście/eksperci: Jakub Wawrzyniak, Janusz Michallik, Jakub Błaszczykowski, Marcin Feddek, Rafał Ulatowski (analiza)

"Ludzie mają dość". Jaka będzie przyszłość selekcjonera?

Czytaj też

"Ludzie mają dość". Jaka będzie przyszłość selekcjonera?