12 wrze 2012 | Tenis

Juan Carlos Ferrero ogłosił zakończenie kariery

Największym sukcesem Ferrero było zwycięstwo we French Open (fot. Getty Images)

mle

Hiszpan Juan Carlos Ferrero postanowił zakończyć karierę po tym sezonie. Jego oficjalne pożegnanie z zawodowym tenisem nastąpi podczas halowego turnieju ATP na twardych kortach w Walencji (pula nagród 1 424 850 euro), zaplanowanym w dniach 21-28 października.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

– Będzie mi brakowało przede wszystkim rywalizacji. Dla sportowca jest ona chlebem powszednim. Wypełnienie pustki, jaka pojawi się po zakończeniu przygody z tenisem, na pewno okaże się zadaniem trudnym do wykonania – powiedział odchodzący na tenisową emeryturę Hiszpan.

– Kończący się rok był dla mnie ciężki. Decyzja o porzuceniu świata, w którym spędziło się 6-7 lat, jest zawsze skomplikowana. Tego rodzaju myśli pojawiają się, kiedy nie ma się już takiej ambicji jak kiedyś – dodał.

32-letni Ferrero, nazywany ze względu na szczupłą sylwetkę ”Komarem”, rozpoczął karierę w 1998 roku. We wrześniu 2003 r. został liderem rankingu ATP World Tour, detronizując Amerykanina Andy'ego Roddicka (pożegnał się w tym miesiącu podczas US Open), trzy miesiące po jedynym w karierze triumfie w Wielkim Szlemie - na kortach ziemnych im. Rolanda Garrosa w Paryżu.

– Wiktoria w Wielkim Szlemie, a także dotarcie na szczyt rankingu to niezapomniane momenty w całej mojej karierze – podkreślił. Drugim największym jego indywidualnym sukcesem było dwukrotne zwycięstwo w turnieju ATP Masters 1000 na ”ziemi” w Monte Carlo, w latach 2002-03, a także jedna wygrana w imprezie tej samej rangi (ustępującej tylko wielkoszlemowym) na tej samej nawierzchni w Rzymie w 2001 r.

W 2000 roku został bohaterem hiszpańskiej reprezentacji startującej w rozgrywkach o Puchar Davisa, gdy w Barcelonie poprowadził ją do zdobycia pierwszego trofeum w historii tego kraju. Zdobył trzeci i decydujący punkt na 3:1 w finale przeciwko Australii.

– To niezapomniany turniej dla wszystkich Hiszpanów. Byłem wtedy bardzo młody i powoli docierało do mnie, jak wiele wtedy osiągnęliśmy – wspomniał.

Ma w dorobku 15 turniejowych zwycięstw, między 1999 a 2011 rokiem, ale z dość długą przerwą miedzy październikiem 2003 (Walencja) a kwietniem 2009 r. (Casablanca). W tym okresie zmagał się z kilkoma przewlekłymi kontuzjami, a liczne przerwy i niezbyt udane powroty do gry sprawiły, że na dobre wypadł z czołowej dziesiątki rankingu.

Czasów, w których walczył z urazami, nie wspomina najlepiej. Podkreśla jednak, że są one wpisane w życie sportowca. – Kontuzje były nieodłączną częścią mojej kariery. Nie da się ich uniknąć ani kontrolować – wyjaśnił.

Mimo to wciąż grał w tenisa i się nie poddawał, a ostatni sukces w cyklu ATP odnotował w lipcu 2011 roku w Stuttgarcie. Jeszcze jako utalentowany junior dwukrotnie wystąpił w challengerze Pekao Szczecin Open. Grał także w sopockim turnieju ATP - Orange Prokom Open.

– Niektórzy próbowali mnie namawiać, abym nie odchodził jeszcze na emeryturę. Widzieli moje tegoroczne mecze i przekonywali, że wciąż mogę być bardzo dobry. Ja jednak wiem już, ile mam lat i jakie procesy zachodzą w moim organizmie. Bardzo trudno jest utrzymać się na szczycie przez dłuższy czas. A kiedy forma nie jest już tak wysoka jak kiedyś, zwyczajnie brakuje motywacji – tłumaczył swoją decyzję.

W sumie zarobił na korcie blisko 14 milionów dolarów.

Czytaj również: Taszkient: Urszula Radwańska w ćwierćfinale