{{title}}
{{#author}} {{author.name}} / {{/author}} {{#image}}{{{lead}}}
{{#text_paragraph_standard}} {{#link}}Czytaj też:
{{link.title}}
{{{text}}}
{{#citation}}{{{citation.text}}}
Henry, Zlatan, Thuram... łączą ich dwa kluby
W kolejnym odcinku o finale Ligi Mistrzów w Berlinie, czyli jak to wydarzenie przedstawiają niemieckie media, a także... o wyczynie Daniego Alvesa.
TRANSMISJA FINAŁU JUVENTUS – BARCELONA OD GODZ. 20:25 W TVP1 I SPORT.TVP.PL!
Martin Caceres
Urugwajczyk wciąż jest piłkarzem Juventusu, ale nie zagra w finale z powodu poważnej kontuzji kolana. Caceres był zawodnikiem Barcelony w sezonie 2008/09 i choć nie był kluczowym graczem, to zdobył z nią potrójną koronę. W sumie w koszulce Blaugrany rozegrał 23 spotkania.
W 2009 roku obrońca przeszedł na zasadzie wypożyczenia do Juventusu. Później był zawodnikiem Sevilli, by w 2011 roku wrócić do Turynu. Jego kontrakt ze Starą Damą wygasa w czerwcu 2016 roku.
Gianluca Zambrotta
Boczny obrońca grał w Juventusie przez siedem lat i grałby dłużej, gdyby nie afera Calciopoli w 2006 roku, po której zespół został zdegradowany do Serie B. To wtedy postanowił odejść do Barcelony, czego kibice nie mogli mu wybaczyć.
Do Katalonii przechodził jako świeżo upieczony mistrz świata. W Barcelonie grał przez dwa sezony – w sumie rozegrał 80 meczów, ale zdobył tylko jeden tytuł – Superpuchar Hiszpanii.
Lilian Thuram
Francuz przeszedł taką samą drogę jak Zambrotta – nie zgodził się na grę w Serie B i po pięciu latach opuścił Turyn i przeprowadził się do Barcelony.
Różnica polegała na tym, że Thuram miał już 34-lata i po dwóch sezonach zakończył piłkarską karierę, natomiast Zambrotta wrócił jeszcze do Włoch – został piłkarzem AC Milan.
Zlatan Ibrahimović
Reprezentant Szwecji to kolejny wielki piłkarz, który opuścił Juventus po aferze Calciopoli. Zlatan najpierw przeszedł jednak do Interu Mediolan. W zespole z Turynu w sumie rozegrał 92 mecze, w których strzelił 26 goli.
W Interze występował przez trzy sezony, a następnie przeniósł się do Barcelony. Przez rok zagrał w 46 spotkaniach i zdobył 22 bramki, ale nie mógł dojść do porozumienia z trenerem Pepem Guardiolą i wrócił na San Siro – tym razem został zawodnikiem AC Milan.
Edgar Davids
Holenderski pomocnik był ważnym ogniwem Juventusu przez siedem lat, grając m.in. u boku Zinedine Zidane'a. W 2004 roku zgłosił się po niego Frank Rijkaard, trener Barcelony. Davids został wypożyczony na sezon, ale nie błyszczał – w 18 meczach zdobył jedną bramkę – dlatego Katalończycy nie zdecydowali się na transfer definitywny.
Później występował jeszcze w Interze, Tottenhamie, Ajaksie, Crystal Palace, a karierę zakończył w Barnet – zespole grającym w League Two, czwartym poziomie rozgrywkowym w Anglii.
Thierry Henry
Francuz przychodził do Juventusu w styczniu 1999 roku, jako mistrz świata i jeden z najbardziej utalentowanych napastników świata. W Turynie jednak kompletnie rozczarował – w rundzie wiosennej strzelił zaledwie trzy gole w 19 meczach i pożegnano się z nim bez żalu.
Przeszedł do Arsenalu, w którym został legendą. Przez osiem lat strzelił 226 goli (dwa dołożył jeszcze, kiedy wrócił do zespołu Kanonierów w 2012 roku) i jest najlepszym strzelcem w historii klubu.
Henry w Arsenalu zdobył liczne trofea, ale nie miał w gablocie tego brakującego – Pucharu Ligi Mistrzów. Dlatego w 2007 roku zdecydował się na transfer do Barcelony, w której spełnił swoje ambicje – triumfował w Champions League w 2009 roku.
Juan Pablo Sorin
Grający na lewej stronie obrony bądź pomocy zawodnik był ważną postacią reprezentacji Argentyny, ale w Europie nie zrobił wielkiej kariery. Do Juventusu trafił w 1995 roku, ale przez cały sezon wystąpił tylko dwukrotnie w Serie A.
Do Barcelony był natomiast wypożyczony w 2003 roku i też nie był pierwszoplanową postacią – wystąpił w 15 spotkaniach, w których strzelił jednego gola.
Michael Laudrup
Jeden z najwybitniejszych piłkarzy w historii duńskiego futbolu był kluczowym ogniwem zarówno Juventusu Turyn, jak i Barcelony. W pierwszym zespole występował w latach 1985 – 1989, a w drugim między 1989 a 1995 rokiem.
Ze Starą Damą zdobył mistrzostwo Włoch i Puchar Interkontynentalny, a z Dumą Katalonii cztery razy wygrywał w lidze, dwa razy w Superpucharze Hiszpanii, raz w Pucharze Króla. Jeśli chodzi o trofea europejskie wywalczył Puchar Europy (dzisiejsza Liga Mistrzów) i Superpuchar Europy.