Przejdź do pełnej wersji artykułu

Glinka zeszła z parkietu. Kariera jak ze snu

2015-08-12 13:51

Komentator TVP daje reprezentantkom Jacka Nawrockiego 30-40 procent szans na kwalifikację do igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro.

– Jej mama jest nauczycielką, więc zawsze była uczulona na punkcie nauki. Gosia sporo jeździła na różne turnieje i zgrupowania, opuszczała lekcje, więc mama przyszła do mnie któregoś dnia i powiedziała – koniec z siatkówką! A ja jej na to, że za rok Gosia będzie zarabiać tyle, co pani cała rodzina. Zdenerwowała się wtedy na mnie. (...) Ostatnio spotkaliśmy się na lotnisku. Bardzo mnie przepraszała. Pamiętała tę rozmowę – tak początki kariery Glinki wspominał przed laty jej pierwszy trener, Teofil Czerwiński.

Charakter wojownika

Liderka Złotek, które w latach 2003-05 dwukrotnie z rzędu były najlepsze w Europie, ma w dorobku tytuły mistrzowskie z Francji, Hiszpanii, Turcji i Włoch. Mało kto wie jednak, że w młodości zamiast siatkówki mogła postawić na lekkoatletykę albo koszykówkę. – Koszykówka jest bardzo wymagającą dyscypliną. Wymaga dużo biegania, a ja nie lubię biegać – tłumaczyła żartobliwie w rozmowie z serwisem siatka.org.

Trener Czerwiński widzi to jednak inaczej. – Kiedyś widziałem, jak grała z chłopakami w koszykówkę. Na nic im nie pozwoliła. Ona ma charakter wojownika, idealny do sportu. Po roku treningów została uznana najlepszą zawodniczką w mistrzostwach nadziei olimpijskich. Po dwóch latach była już w reprezentacji Polski juniorek, a po trzech – w seniorskiej kadrze – wyliczał mentor wielu reprezentantek.

Małgorzata Glinka (L) podczas meczu kadry w 2014 roku (fot. PAP/Grzegorz Michałowski)

Rekordzistka

Gdy w 1996 roku przeszła ze Skry Warszawa do drużyny Dick Black Andrychów jej kariera potoczyła się jak po sznurku. Krajowe puchary, mistrzostwa... Dokądkolwiek nie trafiła – a już w wieku 21 lat była zagranicą – odnosiła jeden sukces za drugim. W kilka sezonów zwiedziła Włochy, Francję, Hiszpanię i Turcję, a swego czasu była też blisko transferu do Rosji.

– Sześć lat w jednym kraju to jest dla mnie dużo. Wydaje mi się, że w sporcie trzeba szukać jak najwięcej nowych wrażeń – tłumaczyła po odejściu z włoskiego Asystelu Novara. Przez te sześć sezonów w Italii zdobyła 2335 punktów. Żadna inna polska siatkarka nie może się z nią równać pod tym względem.

Przez dekadę tylko do niej należał również rekord zdobytych punktów w jednym meczu kadry. W półfinale ME 2003 z Niemcami zdobyła ich 41. "Glinka – Niemcy 3:2" – tak media ochrzciły tamto spotkanie. Po 10 latach to osiągnięcie wyrównała inna wychowanka Skry – Katarzyna Skowrońska-Dolata.

Małgorzata Glinka (L) i Anna Werblińska (fot. PAP/Jacek Kostrzewski)

Trudna współpraca z Niemczykiem

Historia jej występów w kadrze nie zawsze była jednak usłana różami. Przez lata nie mogła znaleźć nici porozumienia z trenerem Andrzejem Niemczykiem. Najpierw on ją wykluczył, potem ona odmówiła gry pod jego wodzą. Dziś Niemczyk mówi o niej jednak w samych superlatywach. – Gdy osiągnęła swój poziom, potrafiła pociągnąć za sobą cały zespół. Kiedy na turnieju w Turcji zdobyła tytuł MVP, nazwisko Glinka oznaczało "z nią w składzie wygrywamy" – mówił Niemczyk na łamach "Przeglądu Sportowego".

Na długiej liście sukcesów Glinki przez lata brakowało mistrzostwa Polski. Po 14 latach na obczyźnie w 2013 roku podpisała kontrakt z Chemikiem Police. Efekt: w dwóch kolejnych sezonach złoty medal OrlenLigi zawisł na jej szyi. Choć Jacek Nawrocki niedawno namawiał ją nawet, by wróciła jeszcze do kadry, żona Włocha Roberto Mogentale powiedziała "pas". Prawdopodobnie pozostanie w Policach w nowej roli.

Andrzej Niemczyk (fot. Getty)

Kalendarium Małgorzaty Glinki: