Medale igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata i Europy – takie osiągnięcia na swoim koncie mają zawodnicy, którzy w poniedziałek rozpoczną rywalizację w lekkoatletycznych mistrzostwach Europy. W Berlinie nie zabraknie gwiazd światowej "Królowej Sportu", dzięki którym zmagania nabiorą kolorytu. Transmisje od 6 do 12 sierpnia w Telewizji Polskiej, SPORT.TVP.PL i aplikacji mobilnej.
Oczy wielu kibiców zwrócone będą oczywiście na reprezentantów Polski. Nazwiska Anity Włodarczyk, Pawła Fajda czy Adam Kszczota przyciągają na trybuny zawodów lekkoatletycznych. Inne kraje nie pozostają w tyle i na mistrzostwach Europy także będą mieli się kim "pochwalić". Część największych gwiazd powoli szykuje się do zakończenia karier, a dla innych sukces w Berlinie może być trampoliną do jeszcze lepszych wyników w przyszłości.
Renaud Lavillenie – skok o tyczce
Reprezentant Francji to jeden z najbardziej rozpoznawalnych zawodników w światowej lekkoatletyce. W 2012 roku w Londynie został mistrzem olimpijskim, a cztery lata później w Rio de Janeiro przegrał po pasjonującym konkursie z Brazylijczykiem Thiago Brazem. W dorobku ma trzy tytuły mistrza Europy, ale w kolekcji brakuje mu złota mistrzostw świata. Do 31-letniego zawodnika należy też rekord globu. W 2014 roku skoczył 6,16 m i o jeden centymetr poprawił osiągnięcie Ukraińca Sergieja Bubki.
Sandra Perković – rzut dyskiem
Chorwatka jest absolutną dominatorką swojej konkurencji. Począwszy od 2016 roku nie przegrała żadnych zawodów mistrzowskich. Na swoim koncie ma dwa tytuły mistrzyni olimpijskiej oraz podwójne mistrzostwo świata. W 2010 roku w Barcelonie została mistrzynią Europy i od tej pory nie oddała prymatu na "Starym Kontynencie". Należy do niej dziewięć z najdalszych tegorocznych rzutów w Europie i w Berlinie będzie faworytką do zdobycia piątego w karierze złota ME.
Sergiej Szubienkow – 110 metrów przez płotki
Pierwszy poważny sukces osiągnął w 2012 roku, zdobywając w Helsinkach złoty medal mistrzostw Europy. Od tego czasu nie schodzi z podium. W 2013 roku stanął na jego najniższym stopniu w mistrzostwach świata, a rok później w Zurychu obronił tytuł najlepszego płotkarza Europy. Największy sukces osiągnął podczas mistrzostw świata w Moskwie (2015), wygrywając rywalizację ze świetnym rezultatem 12,98 sek. Rok później w imprezie tej rangi przegrał jedynie z Jamajczykiem Omarem McLeodem.
Nafissatou Thiam – siedmiobój
Posiadająca senegalskie korzenie lekkoatletka na pierwszy seniorski sukces czekała do 2014 roku. Podczas mistrzostw Europy w Zurychu była trzecia. Jej forma eksplodowała trzy lata później. Najpierw niespodziewanie pokonała Brytyjkę Jessicę Ennis-Hill w rywalizacji o złoto igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro, a następnie triumfowała w halowych mistrzostwach Europy i mistrzostwach świata. Znakomicie skacze wzwyż. Jej rekord życiowy (2,01) to rekord świata wśród wieloboistek.
Mo Farah – biegi długie
Jedna z najbardziej charakterystycznych postaci światowej lekkoatletyki i zdecydowanie najlepszy biegacz długodystansowy. Lista pochodzącego z Somalii, a reprezentującego Wielką Brytanię biegacza jest imponująca. Cztery tytuły mistrza olimpijskiego, sześć złotych medali mistrzostw świata oraz pięć triumfów w mistrzostwach Europy. W Berlinie Farah, który wcześniej specjalizował się w rywalizacji na 5000 i 10000 metrów, zawalczy o pierwszy w karierze medal w maratonie. Ma na to ogromne szanse, bo jest liderem europejskich tabel.
Marija Lasickiene – skok wzwyż
Już jako juniorka osiągała znakomite rezultaty w skoku wzwyż, wygrywając igrzyska olimpijskie młodzieży w Singapurze (2010) oraz zdobywając brązowy medal mistrzostw świata juniorek (2012). Wśród seniorek radzi sobie jeszcze lepiej. Lasickiene, znana też pod panieńskim nazwiskiem Kuczina, wywalczyła dwukrotne mistrzostwo świata. W czerwcu podczas zawodów w Opolu odniosła 43. zwycięstwo z rzędu i poprawiła osiągnięcie... Anity Włodarczyk. Za kilka dni powalczy o pierwszy w karierze tytuł mistrzyni Europy. Do tej pory w dorobku miała tylko srebro zdobyte w 2014 roku.
Robert Harting – rzut dyskiem
Dla niemieckiego dyskobola mistrzostwa w Berlinie będą ostatnim startem w karierze. Harting to postać doskonale znana polskim kibicom. W czasach swojej świetności rywalizował głównie z Piotrem Małachowskim, któremu właśnie w stolicy Niemiec w ostatnim rzucie "zabrał" złoty medal mistrzostw świata w 2009 roku. W życiorysie zawodnika z Cottbus można znaleźć jeszcze dwa tytuły mistrza globu, złoty medal igrzysk olimpijskich 2012 i dwukrotne mistrzostwo Europy.
Dafne Schippers – sprint
Ze znakomitej wieloboiski – brązowej medalistki mistrzostw świata 2013 – wyrosła na doskonałą sprinterkę. Jest w tej chwili jedną z niewielu lekkoatletek z Europy, która na krótkich dystansach jest w stanie pokonać koalicję Amerykanek i Jamajek. Podczas dwóch ostatnich mistrzostw świata ustrzeliła dublety. W 2015 roku była złotą (200 m) i srebrną (100 m) medalistką, a dwa lata później obroniła tytuł na "dwusetkę" i finiszowała trzecia na krótszym dystansie. Schippers to także wicemistrzyni olimpijska z Rio de Janeiro i czterokrotna mistrzyni Europy.
Karsten Warholm – 400 m/400 m przez płotki
Sportowe CV Norwega być może nie jest jeszcze pełne sukcesów, ale jego dokonania już teraz są godne uwagi. Jako młodszy zawodnik zdobywał medale mistrzostw świata i europy juniorów w trzech konkurencjach – biegu na 400 metrów, 400 metrów przez płotki i w wieloboju. W ubiegłym roku jako 21-latek został mistrzem świata na płotkach. Znakomicie biega też na płaskim dystansie, na którym legitymuje się "życiówką" poniżej 45 sekund (44,87 sek). W Berlinie będzie kandydatem do dwóch złotych medali.
Thomas Rohler – rzut oszczepem
Z roku na rok pnie się w światowej hierarchii. W 2012 roku odpadł w eliminacjach mistrzostw Europy, dwa lata później był dwunasty, a w 2016 roku zajął piąte miejsce. "Odpalił" podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro, zdobywając złoty medal ze znakomitym wynikiem 90,30 m. W tym roku rzuca jeszcze dalej – 91,78 m, choć jest to mniej od rekordu życiowego Niemca (93,90 m). W Berlinie o tytuł powalczy najprawdopodobniej ze swoimi rodakami – Johannesem Vetterem i Andreasem Hofmannem. Tylko ta trójka przekraczała w tym roku dziewięćdziesiąt metrów.
Następne
1
3:24.34
2
3:24.89
3
3:25.31
4
3:25.68
5
3:25.80
6
3:32.72
1
7.01
2
7.02
3
7.06
7.07
5
7.10
6
7.10
7
7.12
8
7.14
1
4922
2
4826
3
4781
4
4751
4569
6
4487
7
4455
8
4413
9
4400
10
4362
11
4357
12
4277
13
4181
-
1
20.69
2
19.56
3
19.26
4
19.11
5
18.91
6
18.89
7
18.67
8
18.41
1
8:52.86
2
8:52.92
3
8:53.42
4
8:53.67
5
8:53.96
6
8:54.60
7
8:55.62
8
8:57.00
9
9:04.90
9:06.84
11
9:07.20
-
1
1.99
2
1.95
3
1.92
4
1.92
5
1.92
6
1.89
6
1.89
8
1.85
9
1.80
1
3:04.95
2
3:05.18
3
3:05.18
4
3:05.49
5
3:05.83
6
3:08.28
1
1:44.88
2
1:44.92
3
1:45.46
4
1:45.57
5
1:45.88
6
1:46.47
1
7:48.37
2
7:49.41
3
7:50.48
4
7:50.66
5
7:51.46
6
7:51.77
7
7:55.83
8
7:55.83
9
7:56.41
10
7:56.98
11
7:57.18
12
7:59.81
1
2:11.42
2
2:12.20
2:12.59
4
2:12.65
5
2:14.24
6
2:14.53
7
2:14.58
8
2:15.91
9
2:16.10
10
2:17.83
11
2:19.29
12
2:22.28
13
2:23.00
-