43 wygrane na 43. urodziny. Każde zwycięstwo Małysza było wyjątkowe

39 zwycięstw Adama Małysza w Pucharze Świata

1. 17 marca 1996 (Oslo; K110)
Zwycięstwo w pożegnalnym konkursie idola – Jensa Weissfloga. Rodzina Małyszów w Wiśle obejrzała zawody w telewizji, bo ojciec Adama – "w sobie tylko znany sposób" zdołał namierzyć zagraniczną stację.

2. 17 marca 1996 (Sapporo; K90)
Wygrana tajemnicza, bo do dziś – nawet na YouTube – nie można znaleźć choćby fragmentu tego konkursu. Być może jednak niebawem się to zmieni...

3. 26 stycznia 1997 (Hakuba; K120)
Triumf w próbie przedolimpijskiej. Nazwisko Małysza zaczęto wymieniać w kontekście Nagano 1998 i nie wyszło mu to na dobre.

4. 4 stycznia 2001 (Innsbruck, K108)
Nikt nigdy nie wygrał konkursu PŚ na dużej skoczni z taką przewagą. 44,9 punktu i to na obiekcie... K108!

5. 6 stycznia 2001 (Bischofshofen, K120)
Stempel na 49. Turnieju Czterech Skoczni. Adam latał w Austrii, a w domu żona Iza przyjmowała tabuny dziennikarzy. Zaczynała się "Małyszomania".

6. 13 stycznia 2001 (Harrachov, K185)
Zwycięstwo na złość niemieckim ekspertom, którzy twierdzili, że czar Małysza skończy się na największych skoczniach. Nie skończył się.

7. 14 stycznia 2001 (Harrachov, K185)
Pierwszy weekendowy dublet w karierze. A wszystko w morzu biało-czerwonych flag. Harrachov na sobotę i niedzielę został włączony do Polski.

8. 20 stycznia 2001 (Park City, K120)
Piąty triumf z rzędu – wówczas wyrównanie najlepszej passy w historii PŚ. Do tego po raz pierwszy w historii Polak zostaje liderem cyklu.

9. 27 stycznia 2001 (Sapporo, K120)
Jedyne miejsce, w którym Małysz wygrał zarówno na dużej, jak i normalnej skoczni w PŚ.

10. 28 stycznia 2001 (Sapporo, K120)
Małysz pierwszy, a jego największy rywal Martin Schmitt – ostatni. Jedyna taka dysproporcja w wyścigu tej dwójki w sezonie 2000/01.

11. 4 lutego 2001 (Willingen, K120)
Dzień po legendarnym 151,5 metra. Zwycięstwo z najwyższą wówczas notą łączną – 316 punktów.

12. 7 marca 2001 (Falun, K115)
Jedyne zwycięstwo polskiego skoczka na szwedzkiej ziemi w zawodach elity.

13. 9 marca 2001 (Trondheim, K120)
Łapał się za głowę trener Apoloniusz Tajner, a Małysz stał się pewny pierwszej Kryształowej Kuli w karierze.

14. 11 marca 2001 (Oslo, K115)
Pierwsza jednoseryjna wygrana w karierze Małysza. Łącznie będą trzy – jeszcze jedna w Oslo i jedna w Planicy.

15. 23 listopada 2001 (Kuopio, K120)
Pierwsza polska wygrana w historii inauguracji PŚ. Małysz zostaje zatem w żółtej koszulce lidera i tak jeszcze przez blisko rok.

16. 1 grudnia 2001 (Titisee-Neustadt, K120)
Największa przewaga pierwszego nad drugim w historii zmagań PŚ w Niemczech. Schmitt stracił tego dnia 38,8 pkt.

17. 8 grudnia 2001 (Villach, K90)
99,5 metra wciąż pozostaje oficjalnym rekordem Alpenareny w Villach.

18. 16 grudnia 2001 (Engelberg, K120)
Wygrana dzień po sędziowskim skandalu, gdy niskie noty zepchnęły Małysza z podium. Tym razem nie było już wątpliwości.

19. 21 grudnia 2001 (Predazzo, K120)
Kiedyś to były zimy... -15 stopni Celsjusza i niedogrzane pomieszczenia dla zawodników spowodowały opóźnienie zmagań w Predazzo. W wynikach było już bezpieczne +6 Małysza nad drugim. 

22. 9 marca 2003 (Oslo, K115)
Wygrana w PŚ po ponad roku, ale nieco w cieniu pretensji Reinharda Hessa – szkoleniowiec Niemców nie mógł zrozumieć decyzji o przerwaniu zawodów w trakcie drugiej serii, już po świetnym skoku Hannawalda.

23. 14 marca 2003 (Lahti, K116)
Małysz znów musiał coś udowadniać. I pokonał Hannawalda o ponad 20 punktów, a rodzielił ich jeszcze Matti Hautamaeki.

24. 15 marca 2003 (Lahti, K116)
Ważna ucieczka w klasyfikacji generalnej. Przewaga nad Hannawaldem zwiększona z 28 do 102 punktów, gdy do końca sezonu zostały dwa konkursy indywidualne.

25. 11 grudnia 2004 (Harrachov, K125)
Przerwanie serii czterech z rzędu triumfów Janne Ahonena. Niespodzianka, nagły wyskok formy, bo tydzień wcześniej Polak był siódmy, a dzień później 11.

26. 16 stycznia 2005 (Tauplitz/Bad Mitterndorf, K185)
Wkład Stefana Horngachera w dorobek Małysza. Austriak, wówczas trener polskiej kadry B, podpowiedział zmianę sprzętową, która doskonale sprawdziła się na Kulm.

27. 29 stycznia 2005 (Zakopane, K120)
Jedyny w karierze triumf ex aequo w PŚ. Małysz skoczył dalej 2,5 metra, ale wysokie oceny za styl sprawiły, że Roar Ljoekelsoey otrzymał taką samą notę.

28. 30 stycznia 2005 (Zakopane, K120)
Lecę, bo chcę, lecę bo życie jest snem. Ahonen w wielkim sezonie zatrzymany w Zakopanem po raz drugi. Przez Małysza, i przez "magię" miejsca.

29. 12 marca 2006 (Oslo, K115)
Gdy wszyscy mieli już dość sezonu z olimpijską klapą, a Heinz Kuttin kłócił się z władzami PZN, Małysz odnalazł błysk. Prawdopodobnie najbardziej zaskakująca wygrana w karierze.

30. 27 stycznia 2007 (Oberstdorf, K120)
Oberstdorf miał ugościć zawodników na mamucie, ale możliwe było jedynie przygotowanie skoczni dużej. Pierwszy wspólny triumf z trenerem Hannu Lepistoe.

31. 3 lutego 2007 (Tittisee-Neustadt, K125)
145 metrów i wyrównanie rekordu skoczni. Jeden z lepszych, ale i najbardziej niedocenianych skoków Małysza.

32. 4 lutego 2007 (Tittisee-Neustadt, K125)
Małysz zaczął skakać tak dobrze, że menedżer Edi Federer zadeklarował po konkursie wynajęcie samolotu, aby Polak mógł wziąć udział w zawodach w Willingen. Po raz pierwszy w głowach pojawiła się czwarta Kryształowa Kula.

33. 11 marca 2007 (Lahti, K116)
Symboliczna 33. wygrana, która pozwoliła na liście wszech czasów zrównać się Małyszowi z idolem Weissflogiem.

34. 13 marca 2007 (Kuopio, K120)
Niewiele wskazywało, że te zawody się odbędą. Małysz opuścił hotel ledwie 20 minut przed rozpoczęciem konkursu. Przyjechał, zobaczył, zwyciężył.

35. 17 marca 2007 (Oslo, K115)
Małysz zostaje liderem Pucharu Świata. Nic nowego? Nie do końca, bo po raz pierwszy zakłada koszulkę czerwoną, a nie żółtą. W takich barwach skakał wówczas najlepszy w "generalce".

36. 23 marca 2007 (Planica, K185)
Występ po mrożącym krew w żyłach skoku na Holmenkollbakken. W Oslo Małysz w niezwykły sposób wyratował się przed upadkiem. "Trochę się bałem przed pierwszym skokiem" – mówił już pod Letalnicą.

37. 24 marca 2007 (Planica, K185)
Skuteczny atak z piątego miejsca na półmetku. Z równowagi Polaka próbowali wyprowadzić norwescy dziennikarze, pytając, czy w niedzielę powtórzy to, co zrobił w Oslo, gdy cudem uniknął upadku. "Edi Federer powiedział im, że są świniami" – przyznał Małysz.

38. 25 marca 2007 (Planica, K185)
Czwarta Kryształowa Kula stała się faktem. Polak zamknął jednoseryjny konkurs najlepszym skokiem dnia.

39. 21 stycznia 2011 (Planica, K185)
Jedyna wygrana Małysza w PŚ w erze przeliczników. Ostatni triumf w karierze na początku weekendu, którego zwieńczeniem była premierowa wygrana Stocha. 

4 zwycięstwa Adama Małysza na mistrzostwach świata