Philippe Blain o igrzyskach: Japończycy boją się otwarcia granic dla osób z innych krajów

Sara Kalisz, TVPSPORT.PL: – Jak do igrzysk w Japonii nastawieni się Japończycy?
Philippe Blain: – Prezydenci Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego i Japońskiego wypowiedzieli się jasno i my w to wierzymy – bardzo chcą, żeby igrzyska się odbyły. Jestem raczej pewny, że faktycznie tak będzie. Możliwe jednak, że obserwować je będzie wyłącznie japońska publika albo widzów nie będzie wcale.

Dlaczego wbrew wypowiedziom niektórych mediów tak bardzo zależy Japonii na organizacji przedsięwzięcia? Ponieważ kraj ten przeznaczył na przygotowania obiektów cztery długie lata. To samo dotyczyło sportowców. Odwołanie igrzysk byłoby dla nich niezwykle trudne. Poza tym zdają sobie sprawę z obciążeń ekonomicznych, wiążących się z odwołaniem imprezy i problemów, jakie miałby przez to media.

Barkom-Każany Lwów wejdzie do PlusLigi? "Czekamy na odpowiedź" – Problemem jest tylko koronawirus?
– Jeśli chodzi o Japonię, to koronawirus nie jest w tej chwili aż tak dużym problemem. W ostatnim czasie pojawiły się mniejsze restrykcje, ale obejmują one funkcjonowanie restauracji do godziny 20:00. Nie jest to wielki kłopot. Japończycy boją się jednak otwarcia granic dla osób z innych krajów. Wydaje mi się, że w lipcu wszystko będzie jednak w porządku. Wypracowany zostanie jednolity model zaproszeniowy dla sportowców. Igrzyska będą zorganizowane w "bańce", by zminimalizować ryzyko zakażenia.

– Ile czasu sportowcy spędzą w Japonii przed igrzyskami?
– Nie jestem pewien. Na początku myśleliśmy o tym, by zaprosić niektórych wcześniej, by reprezentacja Japonii mogła rozegrać spotkania towarzyskie. Teraz nie wiem, czy to będzie możliwe. Wydaje mi się, że najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest to, że zespoły dojadą na ostatnią chwilę i wyjadą bezpośrednio po zakończeniu rywalizacji. Nie wiem jednak, jak zostanie do tego dostosowany system kwarantannowy. Ostatnim razem, kiedy przyjechałem do Japonii, musiałem spędzić kolejne czternaście dni po przylocie w izolacji. W przypadku sportowców będzie to jednak niemożliwe. Nie można ich skazać na dwa tygodnie bez treningu i siedzenia w hotelowym pokoju na moment przed najważniejsza imprezą czterolecia.

Myślę, że wyjściem jest testowanie sportowców na 72 godziny przed przylotem, zamknięcie ich na dobę, dwie w hotelu i ponowne wykonanie badań. Jeśli wszystko będzie ok, będą mogli wystartować. Oczywiście, zaraz kiedy rywalizacja się skończy, muszą znaleźć się poza wioską i nie mogą oglądać innych startów.

– A co z mieszkańcami Tokio? Chcą igrzysk?
– Myślę, że ci, którzy interesują się sportem, bardzo chcą. Jest jednak wielu, których uczucia są ambiwalentne. Z jednej strony wiedzą, że to promocja kraju i gigantyczne koszta, które zostały już poniesione, a z drugiej boją się wpuszczać mieszkańców innych krajów do Japonii.

– Przed igrzyskami odbędzie się Liga Narodów, która według pogłosek ma zamknąć sportowców na 40 dni w "bańce". Długa izolacja dwukrotnie na przestrzeni kilku miesięcy to spore wyzwanie, prawda?
– Nie wiem, czy to dobre rozwiązanie. Pandemia spowodowała, że każdy musi się jednak dostosować do warunków, by móc rywalizować. Nie mamy innego wyjścia. Niektóre sporty wybierają "bańkę" i dzięki temu funkcjonują. Wydaje mi się, że będzie to warunek konieczny do zaakceptowania, jeśli sportowcy będą chcieli brać udział w rywalizacji sportowej na arenie międzynarodowej. Lepiej byłoby przeżywać to wszystko w inny sposób, ale współczesne czasy wymagają poświęceń.
Damian Wojtaszek pomoże VERVIE Warszawa w walce w Lidze Mistrzów" – Jak wygląda obecnie życie codzienne w Japonii?
– W Japonii noszenie maseczek to normalna sprawa. Przed pandemią było tak samo. Jeśli jakakolwiek osoba czuje się gorzej, jest bardziej zmęczona, od razu zakłada maseczkę. Dla tego kraju to element kultury i część życia, którą Europa w tej chwili przejęła. To, co musiało się zmienić, to niektóre bary czy kluby karaoke w Tokio i Osace. Działalność takich miejsc została czasowo ograniczona. Restauracje są jednak otwarte, a pracownicy pracują w firmach, a nie zdalnie.

– Łatwo będzie panu wrócić do Europy po zakończeniu pracy w Azji?
– Nauczyłem się tu dużo pod względem ludzkim. Mentalność Azjatów jest zupełnie inna niż Europejczyków. Nie opanowałem jednak japońskiego, ale znam kilka łatwych słów i zdań. Bardzo trudno jest nauczyć się tego języka, ponieważ sam alfabet jest wyzwaniem. Kiedy pracowałem w Polsce, było łatwiej, bo litery były takie same. (śmiech)

Wojna i olimpijskie złoto. Nikola Grbić: w okropnym momencie mieliśmy przywilej dać ludziom trochę radości – Co zabrałby pan ze sobą do Europy?
– Wszystko, czego się tu nauczyłem. Specyfika gry w Japonii jest inna niż w Europie. Zachowanie względem siebie nawzajem również. Bardzo dużą rolę odgrywają starsi, którzy podejmują decyzje. Są szanowani. Te wszystkie lekcje na pewno pomagają mi nabrać innej perspektywy patrzenia na siatkówkę.

– Myślałam, że wziąłby pan ze sobą sushi!
– Sushi jest super, ale pozostałe potrawy też są świetne. Bardzo rozwinąłem też wiedzę na temat sake. To interesujący napój. Ma wiele różnych smaków i sposobów przyrządzania.

Czytaj też:
Adam Gorol o ewentualnym powiększeniu PlusLigi: rozgrywki powinny liczyć nie więcej niż czternaście drużyn
Jastrzębski Węgiel wycofany z Ligi Mistrzów. "Nie będzie sankcji i kar finansowych"