Ildefons Lima – kapitan i rekordzista Guinnessa wyrzucony z kadry Andory. "Federacji nie zależy na reprezentacji"

El. MŚ: Polska – Andora w TVP! Sprawdź plan transmisji

Ildefons Lima w reprezentacji Andory zadebiutował w 1997 roku, w jej drugim meczu w historii. I od razu wpisał się na listę strzelców w spotkaniu z Estonią. Bramek w kadrze rosły obrońca zdobył aż jedenaście – co czyni go najlepszym strzelcem pirenejskiego księstwa. Drugiego w tej klasyfikacji Cristiana Martineza wyprzedza aż o sześć goli. I to pomimo tego, że Martinez to napastnik.

Lima to także rekordzista pod względem występów w reprezentacji dowodzonej przez jego byłego kolegę z drużyny, Koldo Alvareza. Łącznie uzbierał aż 128 gier. W 2019 roku, rozgrywając swój ostatni jak dotąd mecz w kadrze, stał się rekordzistą Guinnessa pod względem długości stażu w jakiejkolwiek reprezentacji świata. Od debiutu do meczu z Turcją minęły wówczas 22 lata i 148 dni.

�� Ya es oficial: El gran Ildefons Lima ya tiene en casa su récord guinness como futbolista con la trayectoria más larga registrada en una selección nacional: 22 años y 148 días.

Enhorabona, amic! ✊������ pic.twitter.com/tbLwcHmCAW

— RESACA DEPORTIVA (@RESACADEPORTlVA) July 4, 2020

Wydawało się, że wynik ten będzie śrubowany zarówno w rozgrywkach Ligi Narodów w 2020 roku, jak i eliminacjach mistrzostw świata, ale najbardziej rozpoznawalny z Andorczyków został z kadry usunięty. Pomimo 41 lat na karku najlepszy piłkarz pirenejskiego mikropaństwa chciał – i mógłby pomóc rodakom. Na przeszkodzie stanął jednak konflikt z lokalną federacją. – Kiedy zaczęliśmy z powrotem trenować z klubami po przerwie spowodowanej koronawirusem, powiedziałem, że nie zgadzam się na to, żebyśmy wrócili do gry bez testów. Tak się stało, trenowaliśmy nie będąc testowani. Uważałem, że nie ma potrzeby, żeby tak szybko wznawiać ligę andorską, bo to liga amatorska, a piłkarze na co dzień pracują gdzie indziej i się przenikają – wyjaśnia Lima w rozmowie z TVPSPORT.PL. Obrońca, który jest prezydentem stowarzyszenia andorskich piłkarzy próbował zadbać o ich zdrowie. W zamian wyrzucono go z kadry, a liga ruszyła. I nie obyło się bez zakażeń. Racji jednak Limie nie przyznano. Wręcz przeciwnie.

– Prezydent federacji piłkarskiej publicznie powiedział mi, że jeśli będę dalej prezydentem stowarzyszenia, nie zagram już w kadrze. Nie mogę uwierzyć w to, że w moim kraju na to pozwolono. Jako obywatel Andory mam swoje prawa. Oni obstają przy swoim. Sprawa jest rozpatrywana, bo poszedłem do sądu. Czekam. Próbuję dogadać się z federacją, żeby wrócić do kadry, ale na to się nie zgadzają – smuci się defensor. Bez kluczowego piłkarza Andora radzi sobie dużo gorzej. W 2020 roku nie wygrała ani jednego spotkania, a losowanie z piątego koszyka zawdzięcza jeszcze wyprzedzeniu Mołdawii w eliminacjach mistrzostw Europy. W nich Lima zagrał w dziewięciu z dziesięciu meczów. W jednym ostro grający piłkarz pauzował za kartki.

Rezygnowanie z jedynego piłkarza rodem z Andory, który grywał w Serie B, czy ekstraklasie szwajcarskiej oraz greckiej to szaleństwo. To tak, jakby z polskiej drużyny wyrzucić Kamila Glika. Do czego to prowadzi, przekonaliśmy się w meczu z Węgrami. – Zastanawiające jest to, że w ostatnich meczach, już bez starszego pana jak ja wyniki stały się gorsze. W grupie Ligi Narodów zajęliśmy ostatnie miejsce. To nie jest wina piłkarzy. To wina federacji. Gdy nie rozmawiasz o piłce w małym kraju, tylko o mojej sprawie, dużo graczy nie jest się w stanie skoncentrować na piłce. Dlatego wyniki są takie, a nie inne – uważa Lima, który swoją karierę podporządkował grze dla kadry.

–Nigdy nie spodziewałem się, że będę w stanie grać w piłkę nożną aż do dziś. Tak dzieje się głównie w małych krajach, takich jak San Marino, Liechtenstein czy Andora. Gdy jesteś profesjonalistą, to możesz być w kadrze przez wiele lat, a kariera się wydłuża. To właśnie zrobiłem dla kadry Andory – przyznaje z dumą. Jest też encyklopedią wiedzy na temat historii pirenejskiej piłki. Sam zresztą kultywuje ją, zbierając koszulki ze wszystkich spotkań Les Tricolores.

Doskonale też o historii kadry opowiada. – Na początku wyglądało to tak, jakbyśmy ruszali w podróż i nie wiedzieli nic o świecie. Najpierw graliśmy z krajami nadbałtyckimi, takimi jak Estonia czy Łotwa i były to mecze towarzyskie. Teraz jest dla nas normalnością granie z najlepszymi reprezentacjami i najlepszymi piłkarzami. Możemy pokazać światu, że Andora może i jest małym krajem, ale walecznym. Że jej piłkarze biegają, walczą i są dumni, że możemy reprezentować kraj – podkreśla Lima. Czasem powodów do dumy jest więcej. Andorczycy wygrali siedem spotkań w historii. Z czego trzy o stawkę. Z Macedonią w 2004 roku, z Węgrami w 2017 roku oraz z Mołdawią dwa lata temu. Od starcia z Macedończykami do meczu z Madziarami nie triumfowali ani razu! Radość była więc uzasadniona.

Andorra win for the first time since 2004, defeating Hungary 1-0. Just look at what it means to them! ⚽️ pic.twitter.com/TUrbAgGt2d

— Pitchero (@Pitchero) June 9, 2017

– Wygrać mecz, to dla nas bardzo trudne zadanie. Czasem cuda się jednak zdarzają, tak jak było to cztery lata temu z Węgrami. Wygraliśmy 1:0, to było dla nas coś fantastycznego. To było marzenie. Płakaliśmy na boisku, płakaliśmy później myśląc o tym meczu. To był mecz, po którym karierę reprezentacyjną kończyli niektórzy zawodnicy, ja pobijałem rekord kraju pod względem występów. Tydzień wcześniej trener, który trenował większość piłkarzy drużyny narodowej niespodziewanie zmarł. To była noc wielu emocji. Na samą myśl mam gęsią skórkę – uśmiecha się Lima.

Teraz w grupie I mają kilku dobrych znajomych. Poza Węgrami jest też Albania, z którą potrafili zremisować w 2019 roku. I to na wyjeździe. Tylko z Polską doświadczenie jest znikome. Jeden mecz towarzyski. Nie oznacza to, że Lima o biało-czerwonych nic nie wie. – Poza Lewandowskim macie świetnych obrońców jak Glik. Jest Zieliński, Milik. Wszyscy gracze grają na najwyższym poziomie rozgrywek we Włoszech, Niemczech i innych krajach. Nie mogę więc powiedzieć, że nie wiem nic o reprezentacji. Polska teraz to jedna z najlepszych reprezentacji w Europie ze względu na nazwiska jakimi dysponuje. Jeśli będą zgrani jako drużyna, osiągną świetne rezultaty – przyznaje. Pytany jak zatrzymać naszych graczy, żartuje. – Strzelając. I bynajmniej nie o strzelanie goli chodziło.

Jak zatrzymać Polaków❓ @ildelima6 ma jeden, "dosyć" brutalny pomysł 😜 Cała rozmowa @JPobozniak z kapitanem reprezentacji Andory już niebawem na @sport_tvppl 🔜👀 To nie koniec materiałów Kuby z kraju rywali Polaków – bądźcie z nami w najbliższych dniach❗️💪 #kadra2021 pic.twitter.com/CIGlihmsQ2

— TVP SPORT (@sport_tvppl) March 23, 2021

– Spróbujemy dobrze popracować w defensywie, być bardzo skoncentrowani. Mamy świadomość, że jeśli popełnimy jeden błąd, to strzelą gola – zauważa. I mówi za kolegów, bo w Warszawie go zabraknie. Mimo ostatnich negocjacji z federacją nie doszedł do konsensusu. – To bardzo trudna sprawa. Chciałby go trener Alvarez, chcieliby go zawodnicy z kadry. To jednak sprawa na wyższym szczeblu – przyznaje rzecznik Federacio Andorrana de Futbol, Ivan Moure. Głośno brakiem Limy w narodowych barwach oburzeni są byli reprezentanci kraju. – Brak Limy to olbrzymia strata. To bardzo ważny piłkarz dla wszystkich kolegów. Oprócz tego, że daje z siebie wszystko na boisku, to sprawia, że inni są zaangażowani, także poza nim, trzyma nas w ryzach, poprawia nasze pozycje i stan ducha każdego piłkarza – jasno stwierdza Juli Sanchez, jedyny aktywny zawodnik pamiętający historyczny, pierwszy mecz Les Tricolores.

– Ktoś, kto przez tyle lat reprezentował kraj na świecie, jest znany w tylu miejscach, nie może tak kończyć kariery, powinien zakończyć karierę na boisku, tak jak sam tego chce i tak jak chcemy tego my wszyscy, którzy jesteśmy jego przyjaciółmi – dodaje Sanchez. I ma rację. Wyrzucenie z kadry największego ambasadora Andory chluby federacji nie przynosi. A o przywrócenie Limy walczą kibice z całego świata, dla których jest symbolem jednego z kopciuszków.

– Jestem dumnym człowiekiem, będę walczył i pracował na to, żeby wciąż pisać historię Andory. Myślę, że taki kraj jak Andora powinien być dumny, że ma sportowca, który osiągnął takie wyniki, jest rekordzistą Guinnessa, gra przez cztery dekady. Spróbuję jeszcze tu zagrać – twierdzi. Motywację ma. W kolekcji koszulek z całego świata wciąż brakuje mu Roberta Lewandowskiego. Po jedynym meczu Polski z Andorą w historii trykotem wymienił się bowiem z... Adamem Matuszczykiem.