Tokio 2020. Świat łaknie nowego Usaina Bolta. Ale raczej nie dostanie

Dziewięć złotych medali olimpijskich z trzech igrzysk. Nawet jeśli jeden odebrano mu później przez dopingową wpadkę kolegi ze sztafety, to tyle, ile zostało, jest najlepszym symbolem światowej dominacji tego człowieka. Usain Bolt w latach 2008-2016 był uosobieniem lekkoatletycznych emocji. Właściwie to on był lekkoatletyką. Organizatorzy mityngów, na które jeździł, nigdy za nikogo nie płacili tak dużo, a podczas dużych imprez termin finałów z jego udziałem kibice zakreślali markerami w kalendarzach. I nastawiali budziki.

Ale teraz Usaina Bolta w igrzyskach już nie będzie.

Tokio 2020. Jeśli nie Usain Bolt, to kto będzie królem sprintu?

W sobotę biegacze na 100 metrów ruszyli po koronę, którą Bolt zostawił na bieżni, odchodząc ze sportu po MŚ w Londynie. Po nocnych preeliminacjach dla egzotycznych nacji od 12:45 polskiego czasu do pierwszej rundy staną już wszyscy. Wśród nich przyszły król. Finał, który musi wygrać, zaplanowano na godz. 14:50 w niedzielę 1 sierpnia, tylko że przy okazji Tokio zakreślania w kalendarzu już nie będzie. Bo po erze Bolta nie bardzo widać następców. Oczywiście, ktoś biega, ale nikt nie porywa publiczności w taki sposób jak "Błyskawica". Nawet Christian Coleman, mistrz świata z Kataru, rozpędzał się dotąd jedynie do 9.76 sekundy, ale to i tak nie ma większego znaczenia. Po dyskwalifikacji za naruszenie przepisów antydopingowych 25-latek ogląda igrzyska w domu.

Najszybszym zawodnikiem na tegorocznych listach światowych przed Tokio okazał się Amerykanin Trayvon Brommel. Na początku czerwca zamknął zegar w czasie 9.77 s. Przy rekordowym osiągnięciu Bolta taki rezultat wydaje się tylko przeciętny, tymczasem to jedyny sprinter, któremu udało się zejść poniżej 9.80 s.

Za 26-latkiem mamy sześciu zawodników w przedziale 9.80-9.90 i kolejnych 13, którzy pobiegli tego lata pomiędzy 9.91 a 9.99 s. Tylko jeden ze zgłoszonych do IO w Tokio ma życiówkę poniżej 9.70. To Yohan Blake. Rodak Bolta, który jest najbardziej znany z tytułu mistrzowskiego w Daegu 2011 przez lata był uznawany za najpoważniejszego kontynuatora jamajskiej wielkości na tym dystansie. Niestety, jego kariera potoczyła się inaczej niż tego chciano. Był wicemistrzem z IO 2012 w Londynie, a potem zaczął walczyć z kontuzjami. Pomijając sztafetę z Rio, nigdy więcej nie sięgnął po medal dużej imprezy. Nigdy także nie wrócił na poziom, który uprawniałby go do tytułowania się jakimkolwiek następcą starszego kolegi z kadry. Aktualnie biega 9.97 s i jest tylko jednym z kilkoro potencjalnych kandydatów. Choć w zasadzie nie ma gwarancji, że w ogóle awansuje do finału.

W 2016 roku złoto dał Boltowi bieg na 9.81 s. Nic historycznego. Tylko że nawet jeśli na tablicy wyników nie pojawiły się literki "WR" (ang. rekord świata), to show, jakie dobudował Jamajczyk wokół każdego swojego występu, i tak nosiło jakieś znamiona magii. Dziś męski sprint to po prostu kolejna sportowa konkurencja.

It all starts today! ��

Here is our most viewed video of the past year while we wait for the Opening Ceremony!

Usain Bolt's �������������� 100m Olympic record. ⚡pic.twitter.com/s24P98aOjv

— Olympics (@Olympics) July 23, 2021

"Nowym Boltem" nie zostaje się tylko będąc dobrym zawodnikiem

– Sport nie znosi próżni i sprawy się zmieniają. Rozkład sił w lekkoatletyce także. Jeszcze niedawno uważaliśmy, że padnie rekord świata w męskim skoku wzwyż, a teraz panowie obniżyli loty. Urosła za to niebywale męska kula, gdzie poziom stał się kosmiczny. Z czego to wynika? Czynników jest mnóstwo, trudno ocenić. Ale to zawsze falowało, nigdzie przez długie lata nie utrzymuje się status quo. Pewnie za kilka lat znów dojdą do głosu ci specjaliści, na których teraz patrzymy trochę mniej uważnie, nie spodziewając się cudów – opowiadał jakiś czas temu mistrz Jacek Wszoła przy okazji rozmowy na temat jego krajowych następców.

I coś w tym jest, a dowodem ewolucji w lekkoatletyce jest nie tylko kula. To również m.in. 100 m pań (finał w sobotę o 14.50), gdzie już w 1. rundzie aż sześć (!) zawodniczek uzyskało wyniki poniżej 11 sekund. A Marie-Josee Ta Lou czasem 10.78 s poprawiła rekord Afryki. Wprawdzie właśnie okazało się, że Blessing Okagbare została złapana na dopingu, a już wcześniej, że przez wykrycie marihuany odstrzelono kolorową i wygadaną Sha'Carri Richardson, to i tak w stawce zostało mnóstwo wartościowych nazwisk. Rozpoznawalnych bez porównania lepiej niż, z całym szacunkiem, faworyt Brommel.


Bo żeby zostać "nowym Boltem", trzeba mieć nie tylko wyniki, ale i charyzmę. Trzeba umieć stanąć na starcie i jednym gestem wywołać na trybunach zachwyt. Albo jak Usain podejść do chłopców od noszenia koszyków i na minutę przed decydującym wyścigiem zacząć z nimi rozmawiać, przybijać piątki, a potem do kamery robić głupie miny. I potem i tak udowodnić wielkość, mówiąc światu: "patrzcie, jak łatwo mi to przyszło!"

Teraz w Japonii na topie powinien być nie męski sprint, a wizerunek luzaka z Teksasu, jakim czaruje rekordzista świata w kuli Ryan Crouser. Albo stoicki spokój Skandynawowów Armanda Duplantisa i Karstena Warholma. Ta trójka, albo potencjalna nowa rekordzistka świata w biegu na 400 m przez płotki (o ile znów poprawi rekord) będzie w Tokio na ustach kibiców. Mistrzem setki zostanie ktoś, o kim prawdopodobnie jedynie się wspomni.