13 gru 2021 | Skoki

Treningi w Ramsau? Nic takiego. Heinz Kuttin wybudował Polakom skocznię na lodowcu

Treningi w Ramsau? Nic takiego. Żyła i Stoch musieli skakać na 3000 m n.p.m.! (fot. PAP)

Część kadry polskich skoczków, na czele z Dawidem Kubackim, szukało formy w Ramsau. Austria to popularny kierunek treningowy biało-czerwonych, ale ci w przeszłości jeździli tam nie tylko dla gotowych skoczni. Mało kto pamięta, że przed igrzyskami w Turynie Heinz Kuttin zarządził budowę własnego obiektu ze śniegu. Na 3000 metrach nad poziomem morza! Wśród testujących byli m.in. Kamil Stoch i Piotr Żyła. Dziś taki ruch byłby szaleństwem, wtedy okazał się koniecznością.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Stoch to nie wszystko. Najgorszy start skoczków od lat

Świąt nie będzie. Niemieckie fanaberie dotkną Polaków

Czytaj też

Kamil Stoch nie nacieszy się świętami (fot. PAP)

Świąt nie będzie. Niemieckie fanaberie dotkną Polaków

O austriackiej skoczni K90 – goszczącej 22 lata temu mistrzostwa świata – przy okazji treningów Polaków napisano już wszystko. Polacy zresztą znają ją doskonale, podobnie jak inne obiekty w tym kraju. Tylko w ostatnich latach nasza kadra wizytowała m.in. w Bischofshofen, Innsbrucku, Seefeld, Stams czy Eisenerz. Tam zresztą na jednym z letnich zgrupowań zaprowadzono na belkę fizjoterapeutę Łukasza Gębalę, gdzie zaliczył nieoficjalny debiut.

Ale to dla drużyny nie było aż tak nadzwyczajne wydarzenie. Przynajmniej na pewno nie do tego stopnia, co wyjazd na lodowiec w Kaprun.

Małysz, Stoch i spółka wyjechali na lodowiec. Wymyślili to Finowie

Na tak niezwykły pomysł – przynajmniej w świetle dzisiejszych realiów, o czym trochę później – wpadł Heinz Kuttin. Sam był Austriakiem, więc warunki we własnym kraju znał doskonale. Przed sezonem 2005/06, którego wisienką były igrzyska olimpijskie w Turynie, szef ekipy spotkał się jednak z typowym dla wczesnej jesieni problemem: brakiem śniegu.

– To milowy krok dla skoków, że dziś nie trzeba już jesienią szukać pokrytych bielą obiektów, żeby przyzwyczaić się przed Pucharem Świata. Wszystko załatwiają tory lodowe – powtarza co jesień pytany Adam Małysz.

Obecnie takie najazdy ma absolutna większość nowoczesnych ośrodków. Działają nawet przy dodatnich temperaturach, lecz niczym wtedy nie różnią się od warunków znanych z PŚ. Ale półtorej dekady temu ekipy były zdane na naturę. A gospodarze skoczni na północy – m.in. w Ruce, Rovaniemi, Lillehammer czy Falun – na codzienne telefony od trenerów, czy już udało im się naśnieżyć zeskoki. Jesienią dzień w dzień Kuttin i jego sztab słyszeli: "nie" i w końcu zrobiło się za późno, żeby dalej czekać. Wtedy zespół zagrał va banque. Już w październiku zabrał skoczków, z Małyszem na czele, na treningi na śniegu na lodowiec Kaprun – na ponad 3000 m n.p.m. Za pierwszym razem jednak zawodnicy prawdopodobnie tylko zjeżdżali.

– Ale tam wpadłem na wariant awaryjny – pochwalił się Kuttin na łamach "Dziennika Polskiego". – Trzy tygodnie temu zobaczyliśmy, że fińscy kombinatorzy zbudowali tam na uboczu własną skocznię, całkowicie ze śniegu! Skakali na niej może ze 30 metrów. Niby niewiele, ale nie o to chodzi. Istotne, żeby na tym etapie chociaż mogli oswoić się ze śniegiem, złapać czucie nart przy wybiciu i lądowaniu – tłumaczył.

Świąt nie będzie. Niemieckie fanaberie dotkną Polaków

Czytaj też

Świąt nie będzie. Niemieckie fanaberie dotkną Polaków

Małysz, Stoch i spółka wyjechali na lodowiec (fot.PAP)

Na Engelberg w pełnym składzie. Powrót Kubackiego i Murańki

Czytaj też

Dawid Kubacki wraca do zawodów Pucharu Świata (fot. Getty)

Na Engelberg w pełnym składzie. Powrót Kubackiego i Murańki

W Kaprun mieli obiekt na gotowe. Witano ich jak gwiazdy

9 listopada Małysz, a także Robert Mateja, Krystian Długopolski, Kamil Stoch, Rafał Śliż i Piotr Żyła ruszyli w nadziei, że ulepią formę na lodowcu. Ale nie dosłownie, bo za przygotowanie obiektu nie musieli zabierać się sami. Tu z pomocą – oczywiście po prośbie i dzięki kontaktom Kuttina – przyszli zarządcy ośrodka narciarskiego Zell am See. Po fakcie pochwalili się zresztą tym w lokalnych mediach.

– Obiekt, który przygotowaliśmy, umożliwiał skoki nawet do 40 metrów. Jest w całości naturalny, wyprofilowany śniegiem. Stąd najazd na próg ma długość aż około 100 m – chwalił się inicjatywą Hans Wallner, członek zarządu spółki odpowiedzialnej za promocję regionu.

Polaków, którzy już wtedy dotarli do miejsca chętnie odwiedzanego przez narciarzy-amatorów, na każdym kroku byli witani jak bohaterowie. Na wysokości – nawet przy obecności kilku fotoreporterów z kraju (m.in. Grzegorza Momota z PAP) mieli jednak spokój. Ile faktycznie oddali tam skoków? Tu źródła podają już różne informacje. W niektórych portalach można było przeczytać, że po osiem, jednak taka liczba wydaje się bardzo mała.

– Jesteśmy o krok przed wszystkimi – cieszył się Łukasz Kruczek, asystent Kuttina. – Większość ekip trenuje na sucho, na igelicie albo w siłowni. My mamy już sprawdzony śnieg. I to jest duża wartość przed wylotem na PŚ do Kuusamo.

Niestety, nietypowe przygotowania nie przeniosły się na wyniki. Po nieudanym Turynie i całym sezonie Kuttin pożegnał się ze stanowiskiem.

Na Engelberg w pełnym składzie. Powrót Kubackiego i Murańki

Czytaj też

Na Engelberg w pełnym składzie. Powrót Kubackiego i Murańki

W Kaprun mieli obiekt na gotowe. Witano ich jak gwiazdy (fot. PAP)

W Polsce też były skocznie wysokogórskie. Ale największej chciał red bull

Ale to, co z perspektywy obecnych skoków wydaje się niemal niedorzeczne, w przeszłości było niemal normą. Dość powiedzieć, że i Polska miała swoją skocznię "na wysokości". I to niejedną. Przykład numer jeden to dawny, 45-metrowy obiekt przy schronisku Przysłop w Beskidach, gdzie z długiego utrzymywania się śniegu korzystano już po I wojnie światowej. Drugi, zdecydowanie bardziej spektakularny pochodzi z Hali Kondratowej w Tatrach. Niektóre źródła mówią, że zapaleńcy trenowali tam nawet w lipcu. A te potwierdzone informują, że w tych niedostępnych warunkach na drewnianej konstrukcji odbyły się prawdziwe mistrzostwa Polski PZN. A Stanisław Marusarz przeleciał tam w powietrzu aż 58,5 m. W jego czasach był to znakomity rezultat.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez DANIEL MORODER (@daniel.moroder)

Skoczni wysokogórskich w Europie (głównie w Alpach) było znacznie więcej. Niektóre umożliwiały skoki nawet pod granicę 100 metrów.

– Szły w odstawkę, dlatego że technologia naśnieżania pozwalała utrzymać śnieg niżej. Wycieczki w takie miejsca zajmowały też mnóstwo czasu – twierdzi Artur Bała, skoczniołaz i autor branżowego serwisu skisprungschanzen.com. – Ale to nie oznacza, że ta tradycja umarła już całkowicie.

Bała ma na myśli przede wszystkim ogromną skocznię, jaką m.in. przed rokiem we Włoszech na lodowcu Seceda (ok. 2500 m n.p.m.) postawili ze śniegu zawodnicy znani z zawodów PŚ. Wśród nich był choćby Alex Insam. W nieformalnych zawodach udawało im się uzyskiwać nawet w granicach 70-80 m. Dużo? Możliwe, ale to wciąż znacznie mniej niż niewyobrażalny cel pr-owców z firmy red bull. Ci przed dekadą zapowiadali budowę w austriackich górach śniegowego mamuta, na którym uda się człowiekowi przekroczyć granicę 300 m. Z inicjatywy na Grossglocknerze – największej górze w kraju – zrezygnowano, ponieważ za kulisami nie zgodził się na ten wyczyn żaden ze skoczków, który był wówczas w ich stajni.

Następne