Polskie kluby pomagają piłkarzom Dynama Kijów. "Walka o przyszłość klubu"

NIE DLA POLITYKI W SPORCIE CZYLI HIPOKRYZJA ROSJI 

Byle do granicy

Sosnowiec. Tu swój nowy dom znalazła drużyna 11-latków. Jedyna, która jest w Polsce w tak szerokim składzie. I mają nawet swojego trenera z Dynama – opiekuje się nimi Sergiej Bodnar. Miał zgodę na wyjazd z Ukrainy, bo jest ojcem czwórki dzieci, więc wobec niego przepis o powszechnej mobilizacji nie obowiązuje. Szykował się już do wyjazdu do Włoch, ale ostatecznie trafił do Polski.

– 24 lutego w Kijowie obudziły nas odgłosy eksplozji. Trzęsły się okna i meble. Byliśmy bardzo przestraszeni i natychmiast zaczęliśmy się pakować, by uciec z Kijowa. Musiałem zadbać o swoją żonę i czwórkę dzieci, ale też o czterech młodych piłkarzy mieszkających w akademii Dynama, za których odpowiadam wraz z naszym drugim trenerem. Wszyscy musieli trafić w bezpieczne miejsce i udało nam się – dwóch chłopców odebrali rodzice, a drugą dwójką zajął się nasz drugi trener, Aleksander Stuzhuk – mówi Bodnar w rozmowie z TVPSPORT.PL.

– Zabrałem żonę, dzieci i pojechaliśmy około 60 km od Kijowa, do miejscowości Borodzianka, gdzie mieszka mój ojciec. Ale już cztery dni po wybuchu wojny rozpoczęły się tam aktywne działania wojenne i znów musieliśmy wyjechać, tym razem do Czerniowców. Tam otrzymałem informację, że możemy jechać do Krakowa, a od strony polskiej koordynatorem była Alicja Wigurska – dodaje.

Ukrainka Alicja Wigurska kontakt z Dynamem Kijów ma od 2012 roku. Do tej pory sprowadzała młodych ukraińskich piłkarzy do Polski na turnieje. Teraz te same kontakty wykorzystuje do organizacji ucieczki przed wojną.

– Czwartego marca przyjechał pierwszy autokar. Szóstego drugi. Siódmego trzeci. Gdy Dynamo sobie radziło, zabierali do busów piłkarzy z innych klubów. Zawozili ich do Lwowa, gdzie miejscowy Ruch zorganizował miejsce noclegowe. Potem jechali dalej, na granicę. Ja dostawałam informację, na którym miejscu granicznym będą i organizowałam dalszą podróż – mówi Wigurska.

Miejsca noclegowe trzeba było zorganizować natychmiast, dla dużej grupy. Pomogli strażacy z podkrakowskich miejscowości. Potem młodzi piłkarze mieli trafić na obiekty Wisły Kraków i tak się stało, ale nie zostali tam na długo.

Oaza w Sosnowcu

Krakowski klub opublikował artykuł na temat pomocy młodym piłkarzom z Kijowa. W hali przygotowano około 20 miejsc noclegowych. Ale to nie wypaliło. Jedna oczekiwana w Krakowie grupa pojechała do Zabrza. Druga, po krótkim pobycie pod Wawelem, przeniosła się do Sosnowca. – Wisła bardzo nam pomogła. Opłaciła dwa pierwsze autokary wiozące dzieci z granicy. Za trzeci zapłaciła już firma transportowa – mówi Wigurska.

Dlaczego Ukraińcy nie zostali w Krakowie na dłużej? – Oczekiwaliśmy, że przyjadą młodzi piłkarze z kilkoma opiekunami, tymczasem dzieciom towarzyszyły ich mamy, często też rodzeństwo. Wisła nie była gotowa na przyjęcie na swoich obiektach całych rodzin – dodaje. Zapewnia, że Wisła nadal jest otwarta na pomoc, ale to przede wszystkim oferta dla nieco starszych graczy, którzy są w stanie poradzić sobie bez bliskiej obecności matek.

– Bardzo dziękujemy Wiśle za przyjęcie. Zapewnili nam zakwaterowanie i wyżywienie, ale problemem było kwestia mieszkań dla rodziców. W Krakowie jest bardzo wielu uchodźców i trudno było coś znaleźć. Matki nie były gotowe opuścić swoich synów i wyjechać do innych miast, dlatego zaczęliśmy szukać innych rozwiązań. Ratunkiem okazał się Sosnowiec. Tu zgromadziliśmy już 16 z 32 naszych piłkarzy, a wraz z nimi mieszkają mamy – mówi Bodnar.

W Krakowie działano spontanicznie. Przy współpracy z Fundacją Dzielmy się Uśmiechem im. Krystiana Popieli udało się znaleźć miejsce noclegowe. Młodzi piłkarze mieli ostatecznie zamieszkać przy Rynku Głównym, w pomieszczeniach upadłego niedawno hostelu. Jeden z restauratorów chciał karmić gości, ale gdy ci pojechali do Sosnowca i zobaczyli panujące tam warunki – nie mieli żadnych wątpliwości. Wisła nie ma swojej bazy treningowej w Krakowie, piłkarze Dynama mieli korzystać z boisk AWF. To wiązałoby się z podróżami przez miasto. W Sosnowcu wszystko mają w promieniu kilkuset metrów, w otoczeniu zieleni. A spokoju tym ludziom teraz trzeba najbardziej. Mają tu do dyspozycji także boisko, na którym mogą pobawić się piłką po treningach. Skwapliwie z tego korzystają, a z boiska dobiega dziecięcy śmiech. Cel osiągnięty.

Alarmy wciąż dzwonią

Pod Wawelem pozostało dwóch 14-latków – bramkarz i obrońca. O obu wszyscy mówią, że to duże talenty Dynama. Chłopcy nie mieszkają jednak w obiektach Wisły, trafili pod opiekę wspomnianej fundacji im. Krystiana Popieli. – Obaj mieszkają obecnie u mnie w domu – mówi nam działająca w fundacji Agnieszka Popiela-Lis, która wynajęła dodatkowe mieszkanie i przyjęła pod dach blisko 30 osób. – Przez kilka dni chłopcy mieli problem ze zdrowiem, bo złapali rotawirusa, ale już znów trenują z Wisłą. Wkrótce pomyślimy też o szkole, bo teraz nie było sensu, by z marszu wrzucać ich do ósmej klasy. To bardzo fajne dzieciaki, pokaleczone obecną sytuacją. Ich rodzice pozostali na Ukrainie – dodaje.

Wojenna trauma będzie się ciągnęła za nimi jeszcze długo. Dzieci wciąż mają w telefonach zainstalowane aplikacje informujące o alarmach bombowych na Ukrainie. Nie raz i nie dwa w nocy budziły ich te alarmy, a zaniepokojone dzieci dzwoniły do swoich bliskich wciąż przebywających w domu, by ci szybko biegli do schronów.

***
Szkółka Dynama to jedna z najlepszych akademii w Europie. A na pewno lider w naszym rejonie Starego Kontynentu. Wielka popularność klubu sprawia, że trenerzy Dynama mogą dowolnie przebierać – na Ukrainie, a przede wszystkim w jej centralnej i wschodniej części każdy młody chłopak marzy o grze dla Dynama. To prosta droga na Zachód i do wielkich pieniędzy. Ale najpierw trzeba przejść przez sito o bardzo małych oczkach. Dziś klasa Dynama jest też paszportem dla tych młodych chłopaków, bo można odnieść wrażenie, że chciałby gościć ich u siebie niejeden polski klub.

– Piłkarze, którzy przyjechali do Sosnowca zostali wybrani ponoć spośród 10 tysięcy kandydatów. Mamy tu więc wybitne jednostki. Zresztą młodzi piłkarze Dynama robili na mnie wrażenie przy okazji każdego turnieju na którym miałem okazję być – mówi prezes Zagłębia, Łukasz Girek. Co rzuca się w oczy podczas oglądania treningu 12-latków z Kijowa? Bardzo duża intensywność zajęć. Piłkarze mogą mocniej odsapnąć dopiero po zakończeniu treningu. Na czwartek mieli zaplanowany sparing ze swoimi równieśnikami z Zagłębia. Wkrótce odbędzie się turniej podczas którego odbędzie się zbiórka na dalsze utrzymanie drużyny z rocznika 2010 w Sosnowcu.

Klub zamiast domu dziecka

Zagłębie gwarantuje kompleksową pomoc. – Zapewniamy naszym gościom noclegi, wyżywienie i warunki do treningów. Wkrótce w naszej szkole sportowej, która jest też tuż obok, powstanie specjalna klasa dla ukraińskich dzieci. Chcemy, by na początek zapoznały się z naszym językiem, kulturą i obyczajami. Tak będzie do czerwca. A co dalej? Nasi goście wierzą w szybki powrót do domów i mamy nadzieję, że tak się stanie. A jeśli nie – po wakacjach dzieci pójdą już do klas właściwych dla danego rocznika. A trener już teraz dostanie zatrudnienie w szkole i naszym klubie, bo chcemy korzystać z jego wiedzy – mówi prezes Zagłębia.

Ale to nie wszystko. – Jako klub pomagamy także w odnalezieniu mieszkania. Niejako poręczamy za naszych gości. Robimy to, by zwolnić miejsce w naszym hotelu dla kolejnych młodych piłkarzy, którzy już się do nas wybierają. Kolejnym krokiem jest pomoc w znalezieniu pracy. W tym tygodniu pierwsze mamy mają zaplanowane rozmowy kwalifikacyjne. Rodzicom organizujemy raz w tygodniu lekcje polskiego – dodaje Girek.

Klubowi pomaga miasto, prezydent Sosnowca oraz Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. – Ta pomoc to maraton, a nie sprint – podkreśla prezes Zagłębia. I to wiele mówi, bo najpierw jest impuls i wielka chęć pomocy, ale potem jest proza życia i rachunki do zapłacenia. W Sosnowcu wierzą, że dzięki współpracy miasta i MOSiR, będą w stanie utrzymywać dynamówców tak długo jak to będzie potrzebne.

Młodzi zawodnicy Dynama są w wielu miejscach w Polsce. – Największe grupy są w Sosnowcu i Zabrzu, ale jest też drużyna we Wrocławiu, która była tam już w chwili rozpoczęcia wojny. Piłkarze Dynama są także m.in. w Łodzi i Gdańsku. Dyrektor akademii Gwardii Koszalin załatwia opiekę tymczasową dla trzech młodych piłkarzy. Te dzieci, które trafiły bowiem do Polski bez choćby jednego rodzica, są w świetle prawa bez opieki. I powinny trafić do domu dziecka – zaznacza Wygurskaja.

Co te dzieci mają dziś w głowach? Jako piłkarza Dynama mogą dziś liczyć na dobrą opiekę. Ale co będzie dalej? Co te dzieci przeżyły w ciągu ostatnich tygodni? Do Sosnowca docierały w różne sposoby. Jedni z główną grupą, inni ze swoją rodziną. A niektórzy są w Polsce bez nikogo bliskiego. Jedna z mam opisywała, jak w drodze do Polski w pewnym momencie znalazła się ze swoimi dziećmi na ziemi niczyjej, na linii frontu. Śmierć zajrzała jej w oczy. Całe szczęście, udało jej się ubłagać rosyjskich żołnierzy, by puścili ją dalej.

***
Sześciu piłkarzy z rocznika 2008 i jeden z 2007 są w Górniku Zabrze. – Odebraliśmy ich bezpośrednio z granicy. W Zabrzu otoczyliśmy ich podstawową opieką. Daliśmy im dach nad głową, wyżywienie, załatwiliśmy szkołę i gwarantujemy dobry trening z naszymi piłkarzami – mówi dyrektor akademii Górnika Łukasz Milik.

W poniedziałek młodzi piłkarze Dynama, uzupełnieni piątką zawodników Górnika, pojadą do czeskich Witkowic, by zagrać mecz sparingowy. W Górniku mają nadzieję, że zawodników Dynama uda się zgłosić do rozgrywek ligowych, by w najbliższych tygodniach mogli grać w meczach o stawkę.

Ucieczka z kasą

A reszta? Duża grupa piłkarzy Dynama zebrała się na Węgrzech, w akademii klubu Kisvarda 25 kilometrów od granicy z Ukrainą. Tam stacjonuje dyrektor akademii Dynama, Aleksandr Iszczenka. Zebrali się tam piłkarze drużyn U14 – U17, są też młodzi gracze Dnipro Dniepropietrowsk. W ostatnich dniach odwiedził ich premier Węgier, Viktor Orban.

– Mimo całego nieszczęścia, które was spotkało, cieszę się, że jesteście u nas. Zapewniam, że wszyscy jesteśmy waszymi przyjaciółmi – powiedział do młodych Ukraińców prezentując zafrasowane lico. Wicedyrektor kijowskiej akademii Władimir Żarikow próbuje lokalizować piłkarzy rozrzuconych po innych krajach. – We wszystkich tych staraniach chodzi o to, by nadal kontynuować tradycje tak dużego klubu jakim jest Dynamo. By w przyszłości nasza drużyna miała odpowiednie zaplecze – podkreśla Bodnar.

Drużyna U19 nadal jest na Ukrainie i trenuje w Drohobyczu. Na początku lutego ograli rówieśników z Deportivo La Coruna i awansowali do 1/8 finału młodzieżowej Ligi Mistrzów. Na tym etapie na początku marca mieli zmierzyć się w Kijowie ze Sportingiem Lizbona, ale mecz z oczywistych powodów został przełożony.

Kiedy się odbędzie i czy w ogóle? Nieoficjalnie wiadomo, że mecz może się odbyć 16 kwietnia w... Rumunii. Ale to nic pewnego. Dynamo rozpada się, jak cały kraj. Prezes klubu, Ihor Surkis uciekł z kraju. Wsiadł do wartego 700 tysięcy dolarów opancerzonego Maybacha i wyjechał z Kijowa. Równocześnie w drogę za kierownicą Mercedesa ruszył jego brat, Hryhorij. Udało im się przekroczyć granicę ukraińsko-węgierską, choć na przejściu okazało się, że w bagażniku przewożą... 17 milionów dolarów.

Skąd te pieniądze? Co dalej z Dynamo? Czy trenerzy mogą liczyć na jakiekolwiek pensje? Kiedy młodzi piłkarze będą mogli wrócić do Kijowa? Dziś baza treningowa Dynama wciąż stoi. Czy przetrwa wojnę Putina? Dziś życie co chwile przynosi pytania, na które trudno znaleźć odpowiedzi. Na internetowej witrynie kijowskiego klubu niemal każda ostatnia informacja dotyczy wojny.

Cieszmy się więc, tym co mamy dziś. – Jesteśmy bardzo wdzięczni krajom, które wyciągnęły do nas pomocną dłoń. Mamy nadzieję, że jak najszybciej nadejdzie czas pokoju w naszym kraju i każdy z nas znów będzie mógł spotkać się ze swoją rodziną przy stole we własnej kuchni – kończy Bodnar.