Typ niepokorny, skejter i ryzykant. Dennis Schroeder – nadzieja Niemiec na brąz EuroBasketu

Polacy przed życiową szansą. "Chcemy wrócić z medalami"

"Piłka nożna to taka gra, w której 22 mężczyzn biega za piłką, a na końcu i tak wygrywają Niemcy" – te słowa, które przed laty wypowiedział wybitny reprezentant Anglii, Gary Lineker przeszły do historii nie tylko futbolu, ale i sportu. W Niemczech nie bez powodu to futbol jest sportem numer jeden, a reszta dyscyplin jest daleko z tyłu. Tylko wybitne jednostki w Niemczech potrafią przyciągnąć kibiców i zyskać zainteresowanie, podobne do piłkarskich gwiazd. Do tego grona można zaliczyć Steffi Graff, Michaela Schumachera czy Dirka Nowiztkiego.

Wspomniany Nowitzki to jeden z najlepszych europejskich koszykarzy w historii. Jedna z legend NBA, wybrany do najlepszej 75-tki zawodników wszechczasów, mistrz z Dallas Mavericks z 2011 roku. Człowiek, który na nowo wypromował uprawienie koszykówki w Niemczech. Z reprezentacją zdobył brązowy medal mistrzostw świata w 2002 roku, a trzy lata później srebro na EuroBaskecie. W Berlinie jest na każdym meczu czempionatu i ma nadzieje, że jego rodacy zdobędą po 17 latach przerwy upragniony krążek.

– Jestem wdzięczny za to, że Dirk w pewnym sensie nauczył mnie, co wygrana może oznaczać dla ludzi, kiedy wygrał mistrzostwo NBA w 2011 roku. Sposób, w jaki to zrobił, tak skromny, nigdy nie zapominając o tym, co go tam zaprowadziło. Myślę, że to wiele znaczyło dla wszystkich, którzy kochają koszykówkę w Niemczech – powiedział Franz Wagner, dla którego, tak jak i wielu obecnych reprezentantów Niemiec, Nowitzki był największym idolem i inspiracją.

Dla Dennisa Schroedera największym idolem był nie legendarny Dirk, a... Tony Hawk. To tylko jedna z ciekawostek podkreślająca nieoczywistą historię lidera reprezentacji Niemiec.

Urodził się 15 września 1993 roku w Brunszwiku. Jego ojciec był Niemcem, mama jest Gambijką. Poznali się w Gambii, kiedy Axel Schroeder, kierownik firmy technologicznej, przebywając na wakacjach, poznał w salonie fryzjerskim stylistkę fryzur, Fatou. Owocem ich miłości była trójka dzieci: Awa, Che i Dennis.

Najmłodszy z rodzeństwa Schroeder od zawsze kipiał energią i wszędzie było go pełno. Od najmłodszych lat garnął się do sportu. Jego pierwszą miłością była jednak nie koszykówka, a skateboarding. Godzinami spędzał czas w lokalnych skateparkach. Grał także w koszykówkę i piłkę nożną, ale te dyscypliny schodziły na dalszy plan. To na desce jeździł całymi dniami do zachodu słońca.

W jednym ze skateparków w Brunszwiku zauważył go trener młodzieżowych grup koszykarskich Loewen Braunschweig, Liviu Calin. Podekscytowany niezwykłym potencjałem atletycznym namówił chłopca do dołączenia do jego zespołu. Młodziutki wówczas Dennis przyjął propozycję, ale nie był do końca skupiony na grze. Sprawiał problemy wychowawcze, kłócił się z kolegami i trenerami, był butny, arogancki, spóźniał się na treningi. Wolał od nich jazdę na desce i imprezy.

– Nie potrafił poradzić sobie z frustracją. Jeśli coś mu się nie wiodło, był gotów opuścić salę. Miał bardzo silną osobowość. Od kiedy skończył 11 lat, lubił decydować o wszystkim – kiedy iść spać, do szkoły, na trening, na imprezy – wspomina Calin.

Dopiero w wieku 16 lat Schroeder postanowił, że zostanie zawodowym koszykarzem i zagra w NBA. Na tę decyzję miała wpływ śmierć jego ojca, który w przeciwieństwie do syna zawsze wierzył w jego umiejętności koszykarskie i widział go w najlepszej lidze świata. Od tego momentu Dennis diametralnie się zmienił. Spokorniał, nie opuszczał treningów, pracował każdego dnia nad swoimi wadami, tymi na boisku i tymi dotyczącycymi jego trudnego charakteru.

W 2013 roku spełnił marzenie swojego ojca. Został wybrany z 17. numerem draftu przez Atlantę Hawks. Przekonał władze klubu NBA swoimi występami w lidze niemieckiej, gdzie w barwach Loewen Braunschweig został odkryciem i najlepszym młodym graczem rozgrywek, a także dzięki świetnej postawie w Nike Hoops Summit (mecz najlepszych młodych talentów z całego świata). W drużynie ze stanu Georgia spędził owocne pięć lat, gdzie dzięki swojej szybkości i dobrej pracy w defensywie, stał się jednym z kluczowych elementów zespołu. Atlanta, która postawiła na rewolucję kadrową, oddała w 2018 roku Niemca do Oklahomy City Thunder, gdzie przeistoczył się w jednego z najlepszych rezerwowych NBA. Mając reputację solidnego zawodnika, choć nie gwiazdy, w listopadzie 2020 roku dołączył do broniących mistrzowskiego tytułu, Los Angeles Lakers.

Schroeder wyróżnia się na tle swoich kolegów reprezentacji w kilku aspektach. Ma obsesję na punkcie złota, biżuterii, drogich samochodów, lubi niestandardowo się ubrać, nosząc chociażby różowe czapki, a także ma charakterystyczną fryzurę. Zawdzięcza ją mamie, która bardzo chciała, żeby przefarbował się na blond. Jej syn nie chciał jednak aż tak diametralnej zmiany i postawił na kompromis, stąd charakterystyczne blond pasmo na jego głowie. Gwiazda niemieckiej kadry na tle swoich kolegów najczęściej podejmuje ryzyko – czy jeśli chodzi o niekonwencjonalny rzut lub zagranie, czy o sprawy pozaboiskowe.

Na początku pobytu w Lakers imponował i stanowił wartościową pomoc dla LeBrona Jamesa. Władze klubu z miasta Aniołów w trakcie sezonu 2020/2021 zaproponowały mu nowy kontrakt, opiewający na sumę 84 milionów dolarów. Na miejscu Niemca każdy zwykły śmiertelnik zgodziłby się na nową umowę, ale ten stwierdził, że to za mało i jest wart znacznie więcej. Myśląc, że dostanie większy kontrakt w czasie wolnej agentury, zaryzykował. Jak się później okazało, brutalnie przeliczył się. W późniejszej części rozgrywek dwukrotnie trafiał na listę zakażonych Covid-19, a jego statystyki spadły, w najważniejszej fazie sezonu. Lakersi już w 1. rundzie play-offów przegrali z Phoenix Suns, a Schroeder, który spisał się poniżej oczekiwań, musiał szukać nowego klubu, po tym jak ekipa z Los Angeles zdecydowała się na wymianę po Russella Westbrooka.

Schroeder długo szukał nowego pracodawcy. Nikt nie chciał spełnić jego wysokich wymagań finansowych. Pod presją zbliżającego się sezonu, musiał zdecydować się na roczny kontrakt z Boston Celtics, wart zaledwie 6 milionów dolarów. Niektórzy w mediach współczuli Niemcowi, a jeszcze inni wytykali mu pazerność na pieniądze. W nowym zespole nie przebił się i w lutym 2022 roku został oddany do jednej z najgorszej drużyn ligi, Houston Rockets. Krótką przygodę w Teksasie zakończyła kontuzja ramienia.

Przed tym sezonem powtórzyła się sytuacja sprzed roku. Schroeder znów długo szukał klubu. Jeszcze przed EuroBasketem nie miał żadnego pracodawcy. W razie kontuzji lub słabszej gry na czempionacie mógł pozostać na lodzie. 29-latek stawił się jednak na turnieju, którego faza pucharowa rozgrywana jest w Niemczech.

– Mój agent cały czas pracował, negocjował, rozmawiał chyba z wszystkimi klubami NBA. Robił swoje, a ja starałem się prezentować jak najlepiej w Kolonii i Berlinie – powiedział rozgrywający niemieckiej kadry.

Ryzyko tym razem opłaciło się. Nie zawiódł swoich rodaków, spisując się na czempionacie kapitalnie, notując średnią punktową 21.6. i asyst 7.3. Niemal wprowadził Niemców do finału, zdobywając 30 "oczek" w półfinale z Hiszpanią. Świetna gra na mistrzostwach Starego Kontynentu doprowadziła do podpisania rocznego kontraktu... z Los Angeles Lakers. Nie będzie mógł jednak liczyć już na taką fortunę, jak prawie dwa lata temu. Jego roczne zarobki będą opiewać na zaledwie 2,64 miliona dolarów. Historia więc w ironiczny sposób zatoczyła koło.

Dennis Schroder with an enormous effort despite the loss ��

30 PTS
8 AST
33 EFF

Flashy ⚡️#EuroBasket pic.twitter.com/3MWc4d9xhY

— FIBA (@FIBA) September 16, 2022

W meczu o 3. miejsce, pełnym historycznych podtekstów, Niemcy zmierzą się z Polską. To rywal, który dotychczas leży Schroederowi. W meczu eliminacji mistrzostw świata w lipcu w Bremie rzucił biało-czerwonym aż 38 punktów i pozbawił ich szans na wyjazd na koszykarski mundial w 2023 roku. Teraz chce pójść śladami legendy basketu, Dirka Nowitzkiego i zdobyć dla swojej reprezentacji upragniony od wielu lat medal.

– Jestem niesamowicie dumny z tej drużyny. Ludzie mówili, że nie przebrniemy przez 1/8 finału. Zrobiliśmy to w imponujący sposób, pokonując Czarnogórę i Grecję. Wiem, że z tymi chłopakami możemy ograć każdego przeciwnika. Daliśmy z siebie wszystko, finał nie był nam pisany, ale wciąż możemy napisać piękną historię. W niedzielę liczy się dla nas tylko brąz.

Spotkanie Niemcy – Polska odbędzie się w niedzielę 18 września o 17:15. Transmisja od 16:20 w TVP SPORT, TVPSPORT.PL, aplikacji mobilnej i Smart TV, a od 17:05 w TVP1.