26 sty 2023 | Lekkoatletyka

Nikola Horowska: porównania do Ireny Szewińskiej? Muszę bronić się wynikami

Nowy rok, nowe rekordy. Nikola Horowska po raz kolejny potwierdza bardzo dobrą formę. W trakcie zawodów w Toruniu ustanowiła halowy rekord życiowy w skoku w dal – 6.37. Jak sama podkreśla: to dopiero początek świetnych wyników. Nazywają ją nową Ireną Szewińską. 22-latka ma ambicje, by dorównywać do wyników legendy lekkiej atletyki.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Echa bójki lekkoatletów. "Kazałam mu iść do psychiatry"

Młody talent znowu bije rekordy! Wcześniej nękały go kontuzje

Czytaj też

Młody talent znowu bije rekordy! Wcześniej nękały go kontuzje

Filip Kołodziejski, TVPSPORT.PL: – W znakomity sposób rozpoczęłaś halowy sezon. Jakie odczucia?
Nikola Horowska: – Dopiero się rozkręcam. Jestem przygotowana na lepsze skakanie. Nie pokazałam tego. Pierwszy raz biegałam rozbiegi. Zdarzył się spalony skok. Czekam na odpowiedni moment. Wynik 6.37 metra to dopiero początek.

– Jak smakuje bicie rekordów życiowych?
– W skoku w dal nie umiem odróżnić rekordów z hali od tych na stadionie. Widzę wiele podobieństw. Czuję niedosyt, ale to dobrze. Mam motywację do kolejnych startów. Na półce jest miejsce na kolejne medale. Jak zabraknie to dorobimy drugą.

– Co zmieniło się w twoim podejściu do uprawiania sportu?
– Zyskałam pewność siebie. Brakowało mi tego. Teraz przychodzę na zawody i robię swoje. Nie skupiam się na tym, co robią rywale. Nie analizuję wyników. Jestem tylko ja i bieżnia. Nic mnie już nie rozprasza. Nie było to takie oczywiste jeszcze kilka miesięcy temu. Umiem się odciąć, odizolować i skupić na sobie. Spokój przyszedł z czasem. Zapamiętywałam momenty, w których przychodziły sukcesy. Wiem, jak się wtedy zachowywałam. Jakie pojawiały się rytuały.

– Czujesz presję?
– W skoku w dal nie. W biegach jest większa. Jestem multizadaniowcem. Lubię się ścigać. Nie zrezygnuję z tego. Na tę chwilę skupiam się na skoku. Trochę "rywalizujemy" z Anną Matusiewicz. Muszę dać jej popalić. Mamy bardzo dobrą relację. Po konkursach siadamy i rozmawiamy. Umówiłyśmy się w Toruniu na kawę. W ogóle nie mam złych relacji z zawodniczkami.

W Toruniu Nikola Horowska wygrywa konkurs skoku w dal - 6.37 PBi (rekord życiowy w hali poprawiony o 17 cm), druga Anna Matuszewicz - 6.27.
Na stadionie Horowska skoczyła już w ubiegłym roku 6.55.
— Tomasz Wieczorek (@t_wieczorek) January 22, 2023

Młody talent znowu bije rekordy! Wcześniej nękały go kontuzje

Czytaj też

Młody talent znowu bije rekordy! Wcześniej nękały go kontuzje

Sensacja jakich mało. Bolt stracił miliony dolarów!

Czytaj też

Sensacja jakich mało. Bolt stracił miliony dolarów!

– Wprowadziłaś zmiany w przygotowaniach?
– W grudniu poleciałam na Maltę na obóz. Trzymamy się tego samego planu. To, co robiliśmy przez ostatni rok działa. Współpraca z trenerem Tomaszem Saską potwierdziła, że zmierzamy w dobrym kierunku. To człowiek godny zaufania. Mieliśmy już trudne rozmowy. Doszłam do wniosku, że bieganie po 23.5 sekundy i skakanie w okolicach 6.40 metra nie było trudne do połączenia. Teraz robią się schody. Zawsze czegoś brakuje w jednej z konkurencji. Jeśli zdecydowałabym się zrezygnować z którejś, będzie mi jej bardzo brakować. Póki co łączę wszystko. Ostateczny wybór powinien paść na skok w dal. Łatwiej będzie odnieść sukces. Sprint na świecie jest na szaleńczym poziomie.

– W Polsce też nie można spać spokojnie.
– W poprzednim roku w mistrzostwach kraju wszystkie zeszłyśmy poniżej 23 sekund w rywalizacji na 200 metrów. Dodatkowo obudziły się sztafety. Gonimy resztę świata.

– W kontekście twojej kariery kluczowe wydaje się być zdrowie. Po operacjach wróciłaś do pełnej sprawności. W tym momencie jest w porządku?
– Na Malcie miałem drobny uraz mięśniowy. Nic poważnego. Z kolanami jest ok. W tym roku dużo bardziej skupiam się na regeneracji. Wiem, że w każdym momencie może się coś wydarzyć. Chcę działać przed czasem. Kontuzje są niepotrzebne. Do momentów z operacjami nie wracam. Myślę pozytywnie. Gdyby było inaczej, nie startowałabym. Mam charakter walczaka. Za dużo mnie to wszystko kosztuje, żebym odpuściła. Nie będę się mazgaić.

– Zdarzają się chwilę "normalności"?
– Tak. I dobrze! Wcześniej myślałam, że chwila luzu mi przeszkodzi. Teraz wiem, że to nieprawda. Brakowało mi relaksu. Gdy mam kryzys na zgrupowaniu, staram się odpocząć. Wiem, że to mi nie popsuje planów. Jeśli jestem bardzo zmęczona leżę i oglądam Netflixa. Kiedy zdarzają się momenty, w których mam więcej energii idę na zakupy do galerii i spotykam się ze znajomości.

– Na koniec zapytam o porównania do Ireny Szewińskiej. Ten temat pojawia się w mediach od dwóch lat. Jak na to reagujesz?
– Dużo o tym myślałam. Fajnie byłoby utrzymać takie porównania. Muszę się bronić wynikami. Nie mogę na okrągło kminić tego, co mówili o mnie wcześniej. W sporcie wystarczy jeden słabszy sezon, żeby pojawiła się krytyka. Nie chcę do tego dopuścić. Postaram się dorównywać do tamtych wyników albo osiągać jeszcze lepsze. Przygotowuję się do młodzieżowych mistrzostw Europy. Powalczę o pierwszy medal międzynarodowej imprezy. Później przyjdzie czas na myślenie o mistrzostwach świata w Budapeszcie.

Najszybsze Polki w historii 200 metrów w hali:

22.69 Ewa Kasprzyk (1988)
22.81 Ewa Pisiewicz (1986)
23.12 Anna Kiełbasińska (2018)
23.22 Nikola Horowska (2022)
23.24 Anna Pacholak (2005)
23.25 Elżbieta Tomczak (1985)
23.36 Zuzanna Radecka (1999)
23.39 Martyna Kotwiła (2023)
— Athletics News (@Nedops) January 22, 2023