11 maj 2023 | Lekkoatletyka

Karol Hoffmann: powrót po kontuzji? Człowiek w takim momencie ma ochotę się poddać – lekkoatletyka

Kibice lekkiej atletyki kojarzą Karola Hoffmanna z trójskokiem. Polak w 2016 roku został wicemistrzem Europy w Amsterdamie. Karierę uprzykrzały mu jednak długotrwałe kontuzje. Teraz zaczął drugie "sportowe życie". Opowiedział o tym w rozmowie z TVPSPORT.PL.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Czytaj także: Co dalej z Pawłem Fajdkiem? Trener zdradził szczegóły!

Co dalej z Pawłem Fajdkiem? Trener zdradził szczegóły!

Czytaj też

Co dalej z Pawłem Fajdkiem? Trener zdradził szczegóły!

Życie pisze różne scenariusze. Przekonał się o tym polski trójskoczek, który musiał radzić sobie z wieloma zdrowotnymi dolegliwościami. Wprawdzie w 2016 roku cieszył się z wywalczenia srebrnego medalu mistrzostw Europy, ale tamtym sukcesie przyszły gorsze czasy. Poważne kontuzje, długie przerwy w startach, próby powrotu na najwyższy poziom. To ostatnie nie wyszło, dlatego kilka miesięcy temu postanowił odłożyć kolce na półkę. Co robi teraz? – Od grudnia pracuję w Polskim Związku Lekkiej Atletyki. Pomagam przy organizacji zagranicznych zgrupowań. Gdybym chciał się uwolnić w pełni od sportu, na pewno nie skorzystałbym z tej oferty. Nie da się odciąć od tego środowiska. Non stop mam do czynienia z zawodnikami. Od dwóch lat szukam nowej drogi. Nie wiem, gdzie się widzę za 5-10 lat. Teraz zaczęło się "drugie sportowe życie" – tłumaczy w rozmowie z TVPSPORT.PL.

"Człowiek w takim momencie ma ochotę się poddać" – mówi polski lekkoatleta

Polak po urazie ścięgna Achillesa czekał na następny start ponad rok. Jak wspomina tamte chwile?

– Bywały trudniejsze momenty w moim życiu niż samo czekanie. Na przykład te już po powrocie. Na kolejny występ czekałem 372 dni, ale nie przeszkadzał mi okres rekonwalescencji i przygotowań. Był nawet przyjemny. Po zakończeniu pierwszego sezonu uświadomiłem sobie jednak, że spadłem 2-3 poziomy niżej. To było najgorsze. Miałem bardzo długą drogę, żeby wrócić do wysokiego poziomu, a i tak nie udało się tego dokonać – dodał.

Był tenis i... pianino. Teraz młody talent marzy o złocie IO!

– Człowiek w takim momencie ma ochotę się poddać. W grę wchodzi walka z samym sobą. Wielokrotnie powtarzałem żonie, że na mnie już pora. Mimo wszystko nadal próbowałem. Przez trzy lata. Nie umiałem odpuścić. Korzystałem z pomocy psychologa, ale nie tylko wtedy, bo przez całą karierę. Pomagali mi: Martyna Nowak, Jan Blecharz, Grzegorz Więcław. Nie jest to już temat tabu. Każdy powinien korzystać z pomocy specjalisty. To trochę forma treningu – kontynuował srebrny medalista mistrzostw Europy.

Co dalej z Pawłem Fajdkiem? Trener zdradził szczegóły!

Czytaj też

Co dalej z Pawłem Fajdkiem? Trener zdradził szczegóły!

Fajdek ponownie "odleciał". Kolejna szalona wypowiedź mistrza świata

Czytaj też

Paweł Fajdek zszokował swoimi słowami (fot. 400mm.pl).

Fajdek ponownie "odleciał". Kolejna szalona wypowiedź mistrza świata

Czy Polak w tym trudnym momencie życia znalazł pozytywy? – Ostatnie lata pokazały, że jestem upartym człowiekiem. Potrafię przy niepowodzeniach zagryźć zęby. W chwilę straciłem wszystko. To był bardzo drastyczny moment w życiu. Ważne, że blisko mnie była żona, trener i inni. To naprawdę trudny moment. Nie jest łatwo o tym mówić. To, że człowiek mierzy się z poważnymi problemami, nie oznacza, iż będzie się dzielił wszystkimi odczuciami z resztą – oznajmił.

Jak rysuje się przyszłość trójskoku?

Na polskim podwórku brakuje młodzieży, która mogłaby powalczyć jak równy z równym z najlepszymi trójskoczkami Europy i świata. Na pokładzie pozostał... 36-letni Adrian Świderski. To legenda kadry, ale i on na pewno chciałby mieć rywali na wyższym poziomie. – Brakuje młodzieży. Cały czas czekamy na zawodników. Powoli odzywają się młodzieżowcy i juniorzy. Dobrze by było, żeby przekraczali linię 16 metrów. Myślę, że minie jeszcze chwila, by pojawił się ktoś warty uwagi. Nie zastanawiałem się, jak można rozwiązać ten problem – podsumowuje Hoffmann.

Niezwykła ambicja. Dobiegła ostatnia w strugach deszczu [WIDEO]

Czy nasz rozmówca ma plan, by pomagać najmłodszym i tym bardziej doświadczonym również na stadionach?

– Mamy na tyle doświadczonych reprezentantów, że nie potrzebują ode mnie mentalnego wsparcia. Służę pomocą od strony biurowej. Na początku praca za biurkiem była trudna, ale z miesiąca na miesiąc było coraz lepiej. Dzień pracy to 8 godzin. Pozostaje czas na to, by się ruszać. Nie ciągnęło mnie, żeby zostać na przykład trenerem. Dobry szkoleniowiec musi mieć łatwość w przekazywaniu wiedzy. Sam jestem bardzo temperamentny. Nie widzę się w takiej roli – zakończył.

Fajdek ponownie "odleciał". Kolejna szalona wypowiedź mistrza świata