Mariusz Wlazły po 17 latach zamienił Bełchatów na Gdańsk. Czy zmieni się jego fenomen?

– Odejście Mariusza z PGE Skry na finiszu sportowej kariery jest jedną z największych sensacji rynku transferowego ostatnich lat. Biorąc pod uwagę jego historię w klubie oraz fakt, że w przeszłości miał oferty z Włoch, Rosji i innych krajów, które odrzucał, transfer do Trefla jest zaskoczeniem – mówi w TVPSPORT.PL Ireneusz Mazur, były trener klubu z Bełchatowa i reprezentacji Polski siatkarzy.

– Szczególne są sukcesy, które osiągnął z PGE Skrą Bełchatów, a najbardziej to, jak wiele ich było. To fenomen, że dopiero po siedemnastu latach przeszedł do innego klubu. Były momenty, kiedy w pojedynkę potrafił przechylić szalę zwycięstwa na korzyść drużyny. Często brał na siebie odpowiedzialność za całą ekipę. Trudno mi znaleźć innego atakującego, który w wieku 37 lat potrafi grać na takim poziomie. Wydaje mi się, że składową jego fenomenu było między innymi to, że nie występował w każdym sezonie reprezentacyjnym. To pomagało mu odpocząć w czasie wakacji i przygotować się na kolejne rozgrywki klubowe. Z każdym rokiem jest mu pewnie trudniej, ale to niesamowite, że w tym wieku tak dobrze się prezentuje – dodaje Michał Mieszko Gogol, trener PGE Skry Bełchatów, który w poprzednim sezonie pracował z atakującym.

Zatajane kontuzje i brak badań, bo klub nie ma pieniędzy? Siatkarska rzeczywistość zdrowotna w Polsce"
Nie można się dziwić słowom szkoleniowców. To między innymi właśnie dzięki Wlazłemu nastąpiła "złota era" w historii Skry. Z drużyną sięgnął po dziewięć złotych medali mistrzostw Polski, siedem krajowych Pucharów, po trzy medale Ligi Mistrzów i Klubowych Mistrzostw Świata. W pewnym momencie wydawało się, że Mariusz Wlazły to Skra Bełchatów. Konrad Piechocki, prezes klubu, robił wiele, by go zatrzymać, za co atakujący odwdzięczał się lojalnością i tym, że rezygnował z zagranicznych kontraktów.

Dlaczego więc odszedł? Nie chciał kończyć z siatkówką, a z tego, co przekazali nam nasi informatorzy, jeszcze przed startem sezonu 2019/2020 Wlazły i Piechocki mieli się umówić, że rozgrywki te zwieńczone będą oficjalnym pożegnaniem siatkarza z karierą sportową. Zawodnik przyznał, że otrzymał od prezesa klubu propozycję zorganizowania benefisu, ale odmówił. Dość mocno zaskoczył przedstawicieli Skry ogłoszeniem w mediach, że rozstaje się z klubem.

Słowo się rzekło, a machina spekulacji ruszyła, zostawiając dział marketingu klubu z Bełchatowa w sporym (i niespodziewanym) kłopocie. Natychmiast zaczęto domniemywać, gdzie w kolejnych rozgrywkach zagra Wlazły. Wielu stwierdziło, że najlepszym ruchem ze strony mistrza świata z 2014 roku będzie przejście do klubu, który prowadzi jego kolega z mistrzowskiej drużyny, Michał Winiarski. Choć decyzja ta wydawała się logiczna, to jednocześnie docierały do nas informacje, że przez ostatni rok współpracy między siatkarskimi gwiazdami nie za bardzo się układało. Powodem miała być słaba gra zespołu ówcześnie prowadzonego przez Roberto Piazzę (Winiarski był jego asystentem) i napięcia pomiędzy Wlazłym i Winiarem, które przez to powstały.

Skoro jednak atakujący ostatecznie zagra w Treflu, można mniemać, że albo była to tylko plotka, albo panowie się dogadali. Wlazły spędzi w klubie sezon 2020/2021. Co oznacza dla niego tak duża zmiana pod koniec kariery? – Na pewno jest to dla niego duże ryzyko, choć i inspiracja, by odnaleźć nową motywację, siłę i energię do tego, by dalej walczyć. Czasami takie bodźce są niezwykle potrzebne siatkarzowi, by nie tylko rywalizować i spełniać swoją rolę w drużynie, ale także, by cieszyć się pracą. To będzie dla niego wyzwanie i można oczekiwać, że będzie stawał na głowie, by pokazać się z jak najlepszej strony – dodaje Mazur. – Wydaje mi się, że nie przeszedłby do Trefla, gdyby miał możliwość gry w Bełchatowie i gdyby wydarzyły się inne czynniki korzystne dla sytuacji. Gdyby nie musiał, nie odszedłby ze Skry, nawet jeśli inny zespół prowadzi jego były kolega z drużyny – zgaduje były selekcjoner polskiej kadry, który atakującego prowadził także w Skrze.

Budżet mniejszy, zawodnicy znaleźli nowe kluby. Bednaruk: znacznie zmniejszyliśmy wydatki

Największy wygrany? Trefl Gdańsk

Trefl Gdańsk nie jest hegemonem finansowym, jednak potrafi osiągać dobre wyniki. Pod wodzą Winiarskiego sezon 2019/2020 zamknął piątym miejscem w PlusLidze (przedwcześnie zakończonej przez covid-19). – Wierzę to, że Wlazły do drużyny z Gdańska wniesie nie tylko sławę, ale i ponadprzeciętne umiejętności. Liczba skoków, które wykonuje zawodnik na tej pozycji i zmęczenie organizmu to dwa fakty, z którymi będzie musiał sobie poradzić. Liczę jednak na to, że mimo upływu lat będzie prezentował skoczność, skuteczność zagrywki czy bloku, do których nas przyzwyczaił przez prawie dwie dekady. Nie jest to zawodnik atletyczny, ciężki, ma wyjątkową strukturę jak na swoją pozycję, dlatego nie dziwi mnie, że tak długo utrzymywał się w czołówce. Nie sądzę też, żeby był pogodzony z tym, że będzie powoli przechodził do drugiej fazy swojego sportowego życia – przyznaje Ireneusz Mazur.

Warto trzymać za to kciuki. W sezonie 2019/2020 Wlazły wystąpił w 19 meczach, zdobywając 181 punktów. Pozycję atakującego dzielił z Dusanem Petkoviciem i zazwyczaj się zmieniali. Rozegrał kilka fantastycznych spotkań jak z GKS Katowice (22 punkty, 60 procent w ataku) czy z ZAKSĄ, jednak widać było, że trudno mu się było pogodzić z tym, że nie jest już wyraźnym numerem jeden w zespole. Pozostaje tylko życzyć sobie, by jego ambicja jeszcze bardziej dała o sobie znać, co pozwoli kibicom na cieszenie się świetną dyspozycją 37-latka.

Czytaj też:
Spała, wstawanie po 5:00 i roztopione belgijskie czekoladki. Vital Heynen: sparingi z Niemcami? To nie będzie ekscytujące 
Dawid Konarski o transferze do Czarnych Radom: nie straciłem finansowo