Euro 2020. Ranking: najlepsi duńscy piłkarze grający w Anglii

TRANSMISJA: PÓŁFINAŁ ANGLIA – DANIA W ŚRODĘ W TVP [NA ŻYWO W TVP SPORT I ONLINE]

10. Andreas Christensen (Chelsea)
Jeden z trzech obecnych reprezentantów Danii na liście. Choć jeszcze wiele przed nim, to stawiamy go wyżej od Martina Laursena, który przez kilka sezonów był ostoją Aston Villi. Christensen znakomicie rozwinął się pod okiem Thomasa Tuchela i przeszedł drogę od piłkarza, na widok którego kibicom Chelsea nerwowo drgała powieka, do pewniaka w linii obrony. Zdobywca Ligi Europy i Ligi Mistrzów. Co ciekawe, piękny gol strzelony Rosji w meczu grupowym Euro był dla niego pierwszym w narodowych barwach (w 44. występie). Tym samym ma ich więcej niż trafień w Premier League, gdzie jeszcze czeka na premierowego gola.
Występy w Premier League: 74

9. Nicklas Bendtner (Arsenal, Sunderland)
W reprezentacji zadebiutował po mundialu 2006 w wygranym 2:0 meczu z Polską i od razu strzelił gola. W sumie uzbierał w kadrze 30 bramek w 81 występach i przez parę, ładnych lat, z przerwami na kary po pozaboiskowych wybrykach, był podstawową "dziewiątką" Duńczyków. Do tego dołożył ponad 170 występów i 45 bramek dla Arsenalu. "Na papierze" znakomity dorobek, ale niestety pamiętamy jeszcze tego tyleż ekscentrycznego, co drewnianego napastnika z boiska i umieszczamy go w rankingu bardziej z sympatii niż za wielką piłkarską klasę. "Lord Bendtner" po prostu musiał tu być.
Występy w Premier League: 136

8. Allan Nielsen (Tottenham)
Pierwotnie planowaliśmy tu umieścić Johna Jensena z Arsenalu – strzelca jednego z goli w finale Euro 1992 i jednego z zaledwie 12 obcokrajowców, którzy zagrali w pierwszej kolejce Premier League po przemianowaniu jej z First Division. Ostatecznie jednak stawiamy na innego pomocnika, który spędził cztery lata w północnym Londynie, ale jest pięć lat młodszy i grał bardziej ofensywnie, widowiskowo. Nielsen rozegrał cztery sezony dla Spurs, by potem przenieść się do grającego ligę niżej Watfordu, a z duńską kadrą grał na Euro 1996, mundialu 1998 i Euro 2000. Dzisiaj robi międzynarodową karierę jako biznesowy coach i mówca motywacyjny.
Występy w Premier League: 84

7. Thomas Gravesen (Everton)
Charakterystyczny defensywny pomocnik w starym stylu. Taki co to nigdy nie odstawiał nogi. Nieustępliwą postawą i wieloma odbiorami szybko zaskarbił sobie sympatię kibiców na Goodison Park, gdzie spędził pięć sezonów przed niespodziewanym transferem do samego Realu Madryt. W Hiszpanii okazało się jednak, że sympatyczny Duńczyk to nie ta klasa co Claude Makelele i przez Glasgow wrócił jeszcze na kilka meczów do Evertonu. Po zakończeniu kariery prowadził kilka udanych biznesów, dorobił się fortuny i osiedlił w Las Vegas, gdzie wiedzie żywot playboya i od czasu do czasu przegrywa grube tysiące w pokera.
Występy w Premier League: 149

6. Daniel Agger (Liverpool)
Solidny i wytatuowany od stóp do głów stoper spędził osiem lat na Anfield i z czasem zapracował na miano ulubieńca fanów na Merseyside. Bardzo się z nimi zżył, na knykciach wytatuował sobie litery YNWA. Miał jednak pecha do kontuzji. Przez co wcześnie, bo wieku 31 lat, skończył karierę i nie doczekał lepszych czasów dla The Reds. Jego lista trofeów z Liverpoolem ogranicza się więc do Pucharu Ligi i Tarczy Wspólnoty. Indywidualnie dwukrotnie wybierany piłkarzem roku w Danii, był też kapitanem reprezentacji, dla której rozegrał 75 spotkań. Po karierze zamieszkał w Marbelli, inwestował w salony tatuażu, prowadził z bratem firmę kanalizacyjną KloAgger, a od tego sezonu zaczyna karierę trenerską na niższym szczeblu w ojczyźnie.
Występy w Premier League: 175

5. Thomas Sorensen (Sunderland, Aston Villa, Stoke)
Pierwszy bramkarz reprezentacji przez 12 lat. Był na czterech wielkich turniejach, uzbierał 101 meczów w drużynie narodowej. Następca Petera Schmeichela (z którego polecenia trafił do Anglii) i poprzednik jego syna. Do tego "skromne" 360 meczów w Premier League – do dziś to rekord wśród duńskich piłkarzy. Z wielką sympatią wspominają go kibice trzech klubów: Sunderlandu, Aston Villi i Stoke. A ze złością strzelcy rzutów karnych, bo Sorensen w tym elemencie był naprawdę niezły. Między innymi kilka razy z 11 metrów zatrzymywał Alana Shearera. Ostatnie lata kariery spędził w Australii, gdzie osiadł na stałe.
Występy w Premier League: 362

4. Kasper Schmeichel (Manchester City, Leicester)
Gra w Anglii jeszcze dłużej niż Sorensen, bo od dziecka, ale lwią część ze swoich kilkuset występów uzbierał na niższych poziomach. Zaczynał w Manchesterze City, z którego był raz po raz wypożyczany do mniejszych klubów, aż w 2011 roku trafił do Leicester City. I tam znalazł swoje miejsce na ziemi. Przez bite 10 sezonów był numerem jeden w bramce Lisów i nic nie zapowiada, by miało się to zmienić. Oczywiście najważniejszym momentem w jego klubowej karierze było sensacyjne mistrzostwo Anglii w 2016 roku, ale 70 spotkań w narodowych barwach i cztery tytuły piłkarza roku w Danii nie wzięły się znikąd.
Występy w Premier League: 247

3. Jan Molby (Liverpool)
Legenda Liverpoolu, ale poza Anfield mało kto pamięta już, jak znakomitym był pomocnikiem. Na jego talencie poznał się Kenny Dalglish, a Molby odwdzięczył się kapitalną grą w środku pola. Słynął z wizji gry i penetrujących podań za linię obrony. Niemal każda akcja przechodziła przez niego. Dodawał do tego wielometrowe rajdy z piłką, choć zawsze wydawało się, że gra z lekkim "nadbagażem". Spędził w LFC 11 lat i bardzo zżył się z miastem. Poślubił kobietę stamtąd i został wyróżniony tytułem honorowego obywatela Liverpoolu. Dziś nagrywa piłkarskie podcasty, w których ciekawie analizuję międzynarodowy futbol. W kadrze rozegrał jednak tylko 33 mecze i nie załapał się już na Euro 1992.
Występy w First Divison/Premier League: 218

2. Christian Eriksen (Tottenham)
Może trochę statyczny. Może nie kipi charyzmą. Może nie zapełnił gabloty Tottenhamu żadnym trofeum. Ale jednak przez lata był kluczową postacią w drugiej linii Kogutów i liderem reprezentacji Danii. "Dziesiątka" w starym stylu ze świetnie ułożoną stopą i dobrym stałym fragmentem. Już w debiutanckim sezonie został wybrany piłkarzem sezonu w klubie z północnego Londynu. Król asyst. W latach 2015-19 został dopiero drugim po Davidzie Beckhamie piłkarzem w Premier League, który notował ich dwucyfrową liczbę przez cztery sezony z rzędu. W duńskiej kadrze ma już 109 meczów i 36 goli. I oby miał kolejne... Trzymamy kciuki za jego powrót do pełnego zdrowia.
Występy w Premier League: 226

1. Peter Schmeichel (Manchester United, Aston Villa, Manchester City)
Co tu dużo gadać. Legenda tak angielskiej, jak i duńskiej piłki. Osiem wybitnych sezonów na Old Trafford (w tym pięć tytułów mistrzowskich, trzy Puchary Anglii i triumf w Lidze Mistrzów), a potem, po dwóch latach w Portugalii, pograł jeszcze przez rok w Villi i w City. Do tego rekordzista pod względem występów w reprezentacji Danii (129), mistrz Europy, trzy razy bramkarz roku w Europie, wybrany do Galerii Sław i do drużyny stulecia ligi angielskiej. Pele umieścił go w swojej setce najlepszych piłkarzy w historii. W głosowaniu Reutersa wybrany bramkarzem wszech czasów. Schmeichel w bramce to było idealne połączenie umiejętności i charyzmy. Dziś wzięty ekspert telewizyjny, który niedawno udzielił nam obszernego wywiadu. Można go przeczytać tutaj.
Występy w First Divison/Premier League: 310

Rezerwowi:
Jesper Gronkjaer (Chelsea, Birmingham), Claus Jensen (Charlton, Fulham), John Jensen (Arsenal), Martin Laursen (Aston Villa), Henrik Pedersen (Bolton), Dennis Rommedahl (Charlton), Jannik Vestergaard (Southampton)

Miejsce honorowe: Nils Middelboe
Piłkarz, którego klasę ciężko określić i skategoryzować, bo nikt z nas nigdy nie widział go w akcji. Nils Middelboe urodził się w 1887 roku, był jednym z prekursorów piłki w Danii, strzelcem pierwszego gola w historii duńskiej reprezentacji, olimpijczykiem z 1908, 1912 i 1920 roku. W 1913 roku przyjął zaproszenie Chelsea i został pierwszym obcokrajowcem w historii tego klubu. Mimo propozycji przejścia na zawodowstwo, do końca kariery pozostawał amatorem. Poza treningami pracował w banku, przez co nie jeździł na mecze wyjazdowe. Spędził w Londynie 10 lat, ale ile dokładnie rozegrał meczów, nie wiadomo. Różne źródła podają od 40 do nawet 180. Był też znakomitym lekkoatletą, mistrzem Danii w trójskoku i rekordzistą kraju w biegu na 800 metrów.