Tokio 2020. Dlaczego trener najlepszej maratonki nie poleciał na igrzyska?

Aż dziewięcioro polskich maratończyków wypełniło minima, jakie World Athletics i MKOl ustaliły w tej konkurencji jako wyniki uprawniające do startu w igrzyskach olimpijskich. Do Tokio – a właściwie do Sapporo, bo tam z racji znośniejszego klimatu przeniesiono arenę tej konkurencji – poleci szóstka najlepszych: trzy kobiety i trzech mężczyzn, co niestety narzucają limity przypadające na każdy kraj.

"Prowadzę biegaczkę z najlepszym czasem, z moją pomocą do igrzysk przygotowuje się czworo z sześciu. Z dziewiątki, która uzyskała minimum, troje to moi byli lub obecni zawodnicy. Tymczasem mnie pominięto" – tak tuż przed startem imprezy pisze do zarządu PZLA trener Jacek Wosiek.

Maraton na igrzyskach w Tokio. Trener Jacek Wosiek został pominięty

Ostatnią pełną kontrolę nad zawodnikami Wosiek miał na zgrupowaniu w St. Moritz. Potem zamiast na obóz w Zao-Botaira Wosiek przyleciał do domu. I to tam, a nie w Sapporo, obejrzy start najlepszej polskiej maratonki. Aleksandra Lisowska, którą na co dzień prowadzi, a poza tym Marcin Chabowski, Arkadiusz Gardzielewski i Adam Nowicki w Japonii będą musieli sobie już radzić bez niego. Analizę trasy, bieżącą kontrolę organizmu i całą opiekę pozasportową mają im zapewnić trenerzy Jacek Kostrzeba i Zbigniew Nadolski – trenerzy drugiej i trzeciej zawodniczki na liście zgłoszeń.

"Nie mogłem w ogóle spróbować przejść procedury akredytacyjnej do igrzysk, ponieważ nie byłem włączony nawet do szerokiego składu trenerskiego (...) Standard wyboru obsady trenerskiej jest dla mnie bardzo kontrowersyjny i go nie akceptuję" – czytamy w piśmie Wośka.

W rozmowie z TVPSPORT.PL szkoleniowiec z Wrocławia zaznacza, że nie ma żadnych pretensji do kolegów po fachu.

– To przecież nie oni się tam wysyłali. Życzę im jak najlepiej, ich zawodnikom także – podkreśla. Żal kieruje do tych, którzy w bardzo nieelegancki jego zdaniem sposób zdecydowali o pominięciu jego samego. Argumentów, żeby lecieć, dostarczył sporo.

"Lisowska uzyskała najlepszy wynik wśród maratonek – 2:26:08. Wynikiem tym wyrównała aktualny rekord Polski. Pobiegła w stylu, w jakim często rozgrywane są biegi na imprezach mistrzowskich – zaatakowała na ostatnich kilometrach uzyskując 1:40 przewagi nad drugą zawodniczką na mecie, która też uzyskała kwalifikację na Tokio. (...) Pokazała duże rezerwy i szanse na bieganie zdecydowanie lepszych wyników w przyszłości."

Wosiek wprost zaznacza, że związek w ten sposób dał mu do zrozumienia, iż nie darzy zaufaniem jego wiedzy i umiejętności, nie dostrzega potencjału Lisowskiej oraz nie stwarza jej równych szans.

Kronika pomijania Jacka Wośka

– Pracujemy od lat zdalnie, bo ja we Wrocławiu, a Ola w Olsztynie. Umiem już ją "czytać" telefonicznie, to się sprawdza. Ona w końcu poprawi ten rekord Polski. Natomiast sposób, w jaki zostałem potraktowany przez PZLA, był bardzo nieelegancki. Unikano mnie, nie odbierano telefonów, nie odpisywano mi na korespondencje. Jak mam to rozumieć? Ja brałem bezpłatne urlopy w szkole, żeby móc jeździć z zawodnikami na obozy, szykować ich. A teraz zostałem na lodzie – w głosie trenera słychać żal.

W piśmie, które wysłał do PZLA, wiedząc już o nikłych szansach na zmianę stanu rzeczy, po kolei opisał drogę, którą przeszedł, aby lecieć z Lisowską do Tokio. 24 kwietnia ze Zbigniewem Rolbieckim (szefem bloku wytrzymałościowego) miał poruszyć temat jego akredytacji i udziału w obozie aklimatyzacyjnym. Tydzień później, już po świetnym biegu zawodniczki, przesłał e-mail w swojej sprawie do szefów szkolenia – Krzysztofa Kęckiego i Tadeusza Osika. Później przez dwa miesiące Wosiek miał być kilka razy zapewniany przez Rolbieckiego, że jego wylot do Tokio jest aktualny. Gdy jednak słowa nie przechodziły w czyny, 1 czerwca trener zdobył "tylnymi drzwiami" dokumenty, które należało wypełnić, aby uzyskać akredytację olimpijską i odesłał je do PZLA. Gdy 21 czerwca w końcu pochylono się nad jego przypadkiem, było już za późno.

– Ani razu przez ten czas nie czułem, żeby ktoś faktycznie poważnie traktował moją kandydaturę do nominacji na IO – mówi po fakcie Wosiek.

PZLA odpowiada: maratończycy będą mieli w Tokio opiekę

O wersję wydarzeń widzianą z drugiej strony sporu zapytaliśmy szefa szkolenia PZLA. Krzysztof Kęcki, obecny już w Japonii, wyjaśnia, że związek nikomu nie robił na złość.

– Zbigniew Rolbiecki początkowo nie brał Jacka Wośka pod uwagę, po prostu. Miał lecieć Nadolski plus jeden trener od chodu i to wszystko. Dużo później w PKOl dowiedzielśmy się, że jest szansa na więcej nazwisk, że powstała jakaś furtka, ale już nie dla trenerów innych niż ci zgłoszeni. Mimo że wysłaliśmy last minute dokumenty kilku osób, które chcemy jeszcze wprowadzić, to udało nam się tylko z niektórymi zawodnikami, m.in. sprinterką Pauliną Paluch. Taką organizatorzy mają politykę, taką podjęto decyzję. My podjęliśmy próbę, gdy pojawił się cień szansy, ale się nie udało – mówi TVPSPORT.PL Kęcki.

Szansa, o której mówi szef szkolenia, otworzyła się po informacji, że Japończycy akredytują na IO znacznie mniej VIP-ów. Tyle tylko, że w kolejce do wyjazdu byli również inni szkoleniowcy. Między innymi czterech od rzutu młotem – konkurencji, w której Polacy mają realne szanse na medale.

– Tu nie było żadnej złej woli. Na pewno również nie ma mowy o szkodzie dla zawodników. Jacek Wosiek nie jest gorszym trenerem. Cenimy go. Ale Jacek Kostrzeba, który będzie na igrzyskach, zajmie się nie tylko Michałem Rozmysem (biega na 1500 m), ale również maratończykami. Będą obsłużeni jak należy. A że ktoś jest niezadowolony? Zawsze ktoś będzie, niestety. Proszę pamiętać, że koniec końców to zawodnik biegnie, nie trener – kończy Kęcki.

Na co w Tokio stać polskich maratończyków?

Wosiek ma nadzieję, że w najbliższe trzy lata – bo tyle zostało do kolejnych igrzysk – doprowadzi Lisowską do poziomu, który nie da już działaczom żadnych złudzeń, iż jest dobrym trenerem. Będzie miała wtedy 34 lata, a to nadal świetny wiek do rywalizacji na "królewskim" dystansie. A na co stać ją i pozostałych Polaków w Tokio?

– Taktykę i analizę zrobimy, gdy dotrą do mnie informacje o pogodzie i detale trasy. Wiemy, żeby zacząć spokojnie i pilnować czołówki. A czołówka dla Europejczyków to TOP20. To przy tak biegających rywalach z Afryki będzie solidny rezultat, po którym będziemy mogli chodzić z podniesionym czołem. Wszystko, co ewentualnie wyżej, to sukces – uważa Wosiek.

Maratony na igrzyskach w Tokio zaplanowano na weekend 7-8 sierpnia. Transmisje z Japonii w Telewizji Polskiej.