Lavarini zaczyna selekcję. Nowe twarze pukają do kadry przed IO!

Siatkówka kobiet na igrzyskach olimpijskich 2024. Kiedy turniej z udziałem reprezentacji Polski? Kto zagra na IO w Paryżu?

Kiedy poznamy składy reprezentacji Polski? Czasu coraz mniej

Czytaj też

Kiedy poznamy składy reprezentacji Polski? Czasu coraz mniej

Siatkarki reprezentacji Polski po raz pierwszy od 2008 roku zagrają na igrzyskach olimpijskich. Wywalczony przed rokiem w wielkim stylu awans to nagroda za lata posuchy i oczekiwania na moment zwrotny. Ten nadszedł wraz z przyjściem do kadry Stefano Lavariniego. 

Włoch skrupulatną pracą wykrzesywał maksimum z pełnej potencjału kadry. Prawdziwym sprawdzianem ma być jednak ten rok. W nim rzecz jasna głównym celem jest impreza w Paryżu. 

A wzięcie w niej udziału to wyróżnienie dla sportowca wyjątkowe. W przypadku siatkarskiej kadry kobiet z dużą dozą prawdopodobieństwa można by zakładać, że trener postawi na sprawdzone postaci, bo na przestrzeni dwóch lat pracy korzystał głównie z tych samych zawodniczek. Tyle tylko, że okoliczności i sytuacje poszczególnych siatkarek zmieniły się względem zeszłego roku. A to już znacząco może wpłynąć na selekcje. Selekcje, w której i nowe twarze mogą liczyć na szansę. 

Magda Stysiak i...?

We wszystkich turniejach w ostatnich latach w ataku trzeba było polegać na Magdalenie Stysiak. To właśnie mierząca ponad dwa metry siatkarka była naszą liderką i antidotum na kłopoty w ofensywie. I tak bez dwóch zdań zostanie. 

Pozostaje jednak pytanie o jej substytut. Do tej pory za kadencji trenera Lavariniego "dwójką" w ataku była Monika Gałkowska. Ale niespecjalnie były nawet brane pod uwagę inne warianty. Przez ostatni rok na dobrą sprawę jednak nowe alternatywy się nie pojawiły. Nowe w znaczeniu siatkarek, które do tej pory na liście włoskiego trenera jeszcze się nie znalazły. 

Największą potencjalną wartością dodaną wydaje się być Malwina Smarzek. 27-latka rozegrała świetny sezon we włoskiej Serie A, gdzie była jedną z najskuteczniejszych zawodniczek ligi. Biorąc pod uwagę jedynie aspekt sportowy, można uznać ją za obecnie drugą najlepszą polską atakującą. Tyle że Lavarini nie miał okazji jej sprawdzić w meczach o stawkę. Istotnym poligonem doświadczalnym może okazać się Liga Narodów. 

Nieoczywistym wyborem (choć była też na liście selekcjonera w szerokiej kadrze) może być Julia Szczurowska. W fazie zasadniczej Tauron Ligi była drugą najlepiej punktującą atakującą. Biorąc jednak pod uwagę efektywność ataku wypadała już znacznie gorzej mając jeden z najgorszych wyników w lidze i znacznie ustępując czołówce. Potencjał drzemie w niej jednak duży. Pytanie, czy jest czas na jego oszlifowanie. 

Kiedy poznamy składy reprezentacji Polski? Czasu coraz mniej

Czytaj też

Kiedy poznamy składy reprezentacji Polski? Czasu coraz mniej

Pierwszy taki sukces liderki kadry. Trener aż... pozbierał konfetti

Czytaj też

Pierwszy taki sukces liderki kadry. Trener aż... pozbierał konfetti

Dylematy

Duży ból głowy trener Lavarini będzie miał z obsadzeniem pozycji przyjmującej. Kluby przed sezonem zmieniły Olivia Różański i Martyna Czyrniańska i szczególnie ta druga miała problemy z regularnym graniem. Selekcjoner spokojny może być za to o duet z Chemika Police – Martyna Łukasik i Monika Fedusio. Obie są w gazie, w zasadzie pewne powołania. 

Wydaje się, że wreszcie poważniejszą szansę powinna otrzymać Paulina Damaske, która rozgrywa świetny sezon w BKS-ie BOSTIK ZGO Bielsko-Biała. Dotychczas rzecz jasna nie była dla trenera postacią anonimową, bo w szerokiej kadrze miejsce dla niej się znajdowało. Na tym jednak do tej pory się kończyło. Warto w końcu na nią postawić, bo może okazać się, że alternatyw wcale tak dużo nie będzie. 

Duża niewiadoma to Zuzanna Górecka. Po poważnej kontuzji i prawie rocznej przerwie wróciła do grania, ale na razie jeszcze nie na pełnych obrotach. A na sezon olimpijski potrzeba zawodniczek pewnych, ogranych i grających bez hamulców. W tym przypadku trudno powiedzieć na ile kontuzja będzie miała jeszcze wpływ na psychikę 23-latki. Jeśli chodzi o sam element przyjęcia, to jest to zawodniczka, którą chciałby u siebie każdy zespół. Na wyjazd na igrzyska, jeszcze w obliczu wracania po kontuzji, to może być jednak za mało. 

Nagła zmiana żelaznego duetu?

A jak już o grze defensywnej mowa. Za kadencji trenera Lavariniego duet libero tworzyły Maria Stenzel i Aleksandra Szczygłowska. Co do pierwszej z nich wątpliwości nie powinno być absolutnie żadnych. Gdy mówi się o "pewniakach" na wyjazd na igrzyska, to nazwisko "Stenzel" można śmiało wymieniać w pierwszej kolejności. Niekwestionowana numer jeden.

Być może jednak za jej plecami toczyć się będzie walka o miano drugiej w hierarchii. A szczególnie uważnie obserwowana powinna być Justyna Łysiak – także będąca dotychczas w szerokich kadrach, ale niemieszcząca się w składzie na turnieje. Teraz może być inaczej.

Bo przede wszystkim jej gra w obronie zasługuje na wielkie słowa uznania. W fazie zasadniczej Tauron Ligi daleko odstawiła konkurencję w tym elemencie. Łącznie 340 obron, średnia 4,36 obrony na set (dane za: Polskie Wykwalifikowane Siatkarskie Gremium). W statystyce efektywności przyjęcia ustępowała tylko Stenzel. Od dłuższego czasu regularnie trzyma wysoki poziom. 

Środek pełen alternatyw

Na środku także nie brakuje siatkarek o ogromnym, ale jeszcze nie do końca sprawdzonym potencjale. Będzie w czym wybierać. Przed rokiem do kadry pierwszy raz trafiła Joanna Pacak i tym razem nie tylko wydaje się, że znów się w niej znajdzie, ale może też zacząć odgrywać istotniejszą rolę. 97 punktowych bloków w 26 meczach to wynik rewelacyjny, zdecydowanie najlepszy w Tauron Lidze. 

Na szansę w większym wymiarze zasługuje także Aleksandra Gryka. Przez Lavariniego była już testowana, ale okazji do gry miała niewiele. No i omijała ważne turnieje. A to siatkarka dołoży zarówno w bloku, jak i w ataku. 

Środkowych z potencjałem jest więcej: tu choćby spojrzenie na Weronikę Centkę czy Dominikę Pierzchałę. Klaudia Alagierska-Szczepaniak to z kolei casus Góreckiej. Wyhamowała ją kontuzja i czasu na nabranie rozpędu przed imprezą w Paryżu może nie być wystarczająco. 

Wybory oczywiste

I pozostaje rozegranie, na którym sytuacja wyklarowała się samoistnie. Przed rokiem w szerokiej kadrze znalazły się Joanna Wołosz, Katarzyna Wenerska, Julia Nowicka, Marlena Kowalewska i Alicja Grabka. Jasne jest, że w tej grupie nie będzie tym razem kontuzjowanej Grabki. A reszta wymienionych rozgrywających to ścisły polski top. I być może ktoś do niego będzie pukać, ale szanse na to, że skutecznie są bardzo marne. 

Z tej grupy tylko Kowalewska nie była sprawdzona przez Lavariniego w meczach o stawkę. Obaw być jednak nie powinno – w końcu rozgrywająca Chemika Police swoje boiskowe walory w narodowych barwach pokazywała już wielokrotnie. Nowicka wywalczyła przed rokiem z kadrą brąz Ligi Narodów. Pytanie jednak, czy i tak ktoś może zagrozić duetowi Wołosz – Wenerska. 

Pierwszy taki sukces liderki kadry. Trener aż... pozbierał konfetti

Czytaj też

Pierwszy taki sukces liderki kadry. Trener aż... pozbierał konfetti