15 kwi 2021 | Piłka nożna / Liga Mistrzów

Liga Mistrzów. Jak potoczyły się losy zdobywców potrójnej korony?

Liga Mistrzów. Jose Mourinho i Marco Materazzi (fot. Getty Images)

Paweł Smoliński, Antoni Cichy

Sezon 2019/20 w wykonaniu Bayernu Monachium był jednym z najlepszych nie tylko w historii klubu, ale i całej europejskiej piłki. Zawodnicy Hansiego Flicka sięgnęli po potrójną koronę, wygrywając ligę, krajowy puchar oraz Ligę Mistrzów. Od 1992 roku taka sztuka udała się tylko czterem drużynom. Jak w kolejnych latach potoczyły się ich losy?

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Manchester United 1998/99

Przed erą Ligi Mistrzów po potrójną koronę sięgały także Celtic FC, Ajax Amsterdam i PSV Eindhoven. Pierwszym klubem, który dokonał tego już po 1992 roku był jednak Manchester United.

Piłkarze sir Alexa Fergusona, w sezonie 1998/99, wygrali Premier League, Puchar Anglii oraz Ligę Mistrzów. Zwycięstwo w lidze zapewnili sobie w ostatnim meczu sezonu – 16 maja pokonali Tottenham 2:1. Niespełna tydzień później w finale FA Cup ograli Newcastle United (2:0), a 26 maja – po szalonym boju w Barcelonie – wygrali finał Champions League z Bayernem Monachium (2:1).

Po sezonie marzeń z imponującym powrotem w Lidze Mistrzów z "Czerwonymi Diabłami" rozstała się legendarny bramkarz Peter Schmeichel, ale rewolucji kadrowej nie było. Manchester zaczął sezon średnio, bo w sierpniu przegrał dwa istotne spotkania – Mecz o Tarczę Wspólnoty i Superpuchar Europy, ale w lidze wygrywał i to seryjnie. Dość powiedzieć, że w całym sezonie Premier League doznał zaledwie trzech porażek, w tym pierwszej dopiero w październiku.

W Lidze Mistrzów piłkarze Sir Alexa Fergusona też radzili sobie bardzo dobrze. Wygrali zarówno pierwszą, jak i drugą grupę (wówczas rozgrywano dwie fazy grupowe), tracąc po pięć punktów w każdej. Marzenia o kolejnym triumfie na europejskich murawach zniweczył jednak w ćwierćfinale Real Madryt. Na wyjeździe Manchester bezbramkowo zremisował, ale u siebie przegrał 2:3. W rozgrywkach międzynarodowych "Czerwonym Diabłom" wiodło się generalnie gorzej niż na krajowym podwórku, bo na początku stycznia zaliczyły nieudany występ w pierwszych Klubowych Mistrzostwach Świata (Manchester odpadł w fazie grupowej). Na pocieszenie, oprócz mistrzostwa Anglii zawodnicy Fergusona zdobyli też Puchar Interkontynentalny.

Piłkarze Manchesteru United świętujący zdobycie potrójnej korony (fot. Getty Images)

FC Barcelona 2008/09

Na powtórzenie historii Manchesteru United kibice musieli poczekać aż dekadę. W sezonie 2008/09 po potrójną koronę sięgnęła FC Barcelona prowadzona przez Pepa Guardiolę. Wygrała La Ligę, Puchar Króla oraz Ligę Mistrzów.

Krajowe rozgrywki zdominowała niemal od samego ich początku. Ligę zakończyła z dziewięciopunktową przewagą nad Realem Madryt, a w finale krajowego pucharu ograła odwiecznego rywala z Bilbao – Athletic Club. Wisienką na torcie było zwycięstwo na Stadionie Olimpijskim w Rzymie...

27 maja Barcelona pokonała 2:0 Manchester United, piękną klamrą zamykając temat potrójnej korony. Dziesięć lat po triumfie ekipy Fergusona zrobiła to samo. Warto pamiętać, że przygodę w tamtym sezonie Ligi Mistrzów rozpoczęła od bojów eliminacyjnych z Wisłą Kraków.

Jak potoczyły się losy złotej ekipy Guardioli? Barcelona, podobnie jak Czerwone Diabły, wygrała Klubowe Mistrzostwa Świata, a także triumfowała w Superpucharze Europy. Przez dwa kolejne sezony wygrywała też ligę hiszpańską.

Piłkarze FC Barcelona cieszący się po wygraniu Ligi Mistrzów (fot. Getty Images)

Inter Mediolan 2009/10

W sezonie 2009/10 Barcelona miała też szansę na drugi z rzędu awans do finału Ligi Mistrzów. Na jej drodze stanął jednak Inter Mediolan, prowadzony przez Jose Mourinho. Po emocjonującej batalii to Włosi przeszli dalej, zachowując szanse na potrójną koronę.

Nim 22 maja na Santiago Bernabeu rozegrali mecz z Bayernem Monachium, byli już pewni dwóch tytułów. 5 maja ograli AS Roma w finale Pucharu Włoch, a kilka dni później przypieczętowali mistrzostwo Serie A, wyprzedzając rzymską ekipę dwoma punktami.

W Madrycie stanęli więc przed szansą powtórzenia wyczynu Barcelony sprzed roku. Sprostali oczekiwaniom, nie uginając się pod olbrzymią presją. Dzięki dwóm trafieniom Diego Milito wygrali najcenniejszy europejski puchar.

Dzień zwycięstwa był jednak zarazem dniem klęski. Tuż po wygranej nad Bayernem Mourinho zakomunikował, że w przyszłym sezonie poprowadzi Real Madryt. Inter przejął Rafa Benitez, który na stanowisku wytrzymał tylko do 23 grudnia. Choć kilka dni wcześniej poprowadził zespół do triumfu w Klubowych Mistrzostwach Świata, to po piętnastu kolejkach Serie A Nerazzurri zajmowali dopiero piąte miejsce, wygrali tylko sześć spotkań, większość albo remisowali, albo przegrywali. Nie zachwycali też w Lidze Mistrzów. Do fazy pucharowej wyszli z drugiego miejsca w grupie po dwóch porażkach i jednym remisie.

Obowiązki Beniteza przejął Leonardo i udało mu się uratować nieudany sezon. Nadzieje na sukces na europejskich boiskach odżyły, kiedy w 1/8 finału Ligi Mistrzów Inter wyeliminował Bayern. Ale już w ćwierćfinale nie dał rady Schalke. Za to w Serie A spisywał się znacznie lepiej i kończył sezon jako wicemistrz. Zdobył też puchar kraju.

Piłkarze Interu Mediolan z pucharem Ligi Mistrzów (fot. Getty Images)

Bayern Monachium 2012/13

W 2010 roku monachijczycy z boiska w Madrycie schodzili jako przegrani. Trzy lata później to oni jednak byli na europejskim szczycie. W sezonie 2012/13 wygrali Bundesligę, Puchar Niemiec oraz Ligę Mistrzów.

Tytuł na krajowym podwórku zapewnili sobie w błyskawicznym tempie. W trakcie całej kampanii przegrali tylko jedno spotkanie. Dzięki znakomitej formie wyprzedzili drugą Borussię Dortmund o aż 25 punktów.

Gracze Juppa Heynckesa z odwieczną rywalką zmierzyli się także 25 maja w Londynie. Po emocjonującym spotkaniu pokonali drużynę Juergena Kloppa z trzema Polakami w składzie 2:1. Dzięki tej wygranej zachowali szansę na potrójną koronę.

Przed nimi wciąż pozostawał bowiem finał Pucharu Niemiec ze Stuttgartem. Ten rozegrany został dopiero 1 czerwca. Piłkarze Bayernu, pomimo ogromnej presji, finalnie sięgnęli i po to trofeum. W starciu z VfB nie brakowało jednak emocji. Bo choć Bawarczycy prowadzili już 3:0, to mecz zakończył się wynikiem 3:2.

Potrójna korona zdobyta z Bayernem była podsumowaniem trenerskiej kariery Heynckesa. Ten, tuż po zakończeniu sezonu, odchodził bowiem na zasłużoną emeryturę. W Monachium zastąpił go inny szkoleniowiec, który mógł pochwalić się takim osiągnięciem – Guardiola.

W pierwszym sezonie jego rządów Bayern był bliski powtórzenia sukcesu Heynckesa. Kibice w Bawarczyków bardzo długo mieli powody do zachwytów. Do kwietnia Bayern nie przegrał ani jednego spotkania w Bundeslidze, w Lidze Mistrzów w fazie grupowej zgromadził piętnaście punktów, a porażki doznał dopiero w ostatniej kolejce. W 1/8 finału wyeliminował Arsenal, w ćwierćfinale Manchester United. Ale cieniem na bądź co bądź bardzo dobrym sezonie (oprócz triumfu w Bundeslidze także wygrana w pucharze kraju) położyła się przegrana 0:4 w rewanżu w półfinale Ligi Mistrzów z Realem Madryt. Niemniej, Bawarczycy byli blisko zdobycia kolejnej potrójnej korony. Mistrzostwo, puchar, no i wspomniany półfinał.

Bayern Monachium na szczycie europejskiej piłki (fot. Getty Images)

Bayern Monachium 2019/20

Od tamtej pory Bayern ani razu nie przegrał, ale w Bundeslidze. Na chwile chwały w europejskich pucharach musiał poczekać ładnych parę lat. W sezonie 2019/20, już pod wodzą Hansiego Flicka, graczom z Monachium udało się nawiązać do osiągnięcia Heynckesa. W trudnym, pandemicznym sezonie Bawarczycy zdominowali Europę.

Ogromny wkład w sukces miał Robert Lewandowski, który we wszystkich rozgrywkach strzelił 55 goli. Bayern ligę zakończył z trzynastopunktową przewagą nad BVB, a w Pucharze Niemiec pokonał Bayer Leverkusen. Potrójną koronę przypieczętował dopiero 23 sierpnia, wygrywając w Lizbonie z Paris Saint-Germain.

Do nowego sezonu Bayern przystępował wzmocniony transferem Leroya Sane. Na "dzień dobry" rozbił w Bundeslidze aż 8:0 Schalke, ale w drugiej kolejce przegrał 1:4 z z Hoffenheim. Kilka spotkań zremisował, zdarzyły się dwie porażki i choć prowadzi obecnie w lidze, to nie zdominował jej tak, jak potrafił. Ligę Mistrzów zaczął natomiast od bardzo mocnego uderzenia i zwycięstwa 4:0 nad Atletico Madryt. Przez fazę grupową przeszedł jak burza. Za wyjątkiem wyjazdowego spotkania w Madrycie (remis), wygrał wszystkie pozostałe mecze. Kontynuował serię bez przegranej aż do pierwszej potyczki w ćwierćfinale z PSG. A to ona przesądziła o tym, że Bawarczycy nie wygrają po raz drugi z rzędu Ligi Mistrzów. Z marzeniami o potrójnej koronie pożegnali się już jednak wcześniej, odpadając w styczniu w 2. rundzie Pucharu Niemiec po karnych z Holstein Kiel.