Gdy 2 grudnia 2010 roku FIFA przyznawała prawa organizacji mundialu 2018 Rosji i 2022 Katarowi, przedstawiała to jako nowe otwarcie futbolu na świat. Dziś wiemy, że, zamiast pięknej opowieści o niesieniu idei sportu w nowe miejsca, mamy do czynienia z historią żywo przypominającą filmy gangsterskie Martina Scorsese czy Francisa Forda Coppoli.
W temacie przyznania mundiali Rosji i Katarowi można znaleźć wszystko, czego potrzeba wielkiemu kinu. Są brudne przelewy na setki milionów, są śledztwa i wewnętrzne dochodzenia, są szpiedzy MI6 i agenci FBI. Jest nawet śmierć i nie chodzi tu o tysiące robotników, którzy zginęli pracując w skandalicznych warunkach przy budowie katarskich obiektów.
– Sposób działania Rosji i Kataru można porównać do tego, w jaki sposób robią to syndykaty przestępcze – uważa zresztą Michael Gaeta. To agent FBI, który na co dzień zajmuje się śledztwami dotyczącymi działalności mafii w Nowym Jorku.
Wcześniej wybór gospodarza piłkarskich mistrzostw świata wyglądał raczej jak posiedzenie związku działkowców w wersji lux – starsi panowie w przydużych garniturach i szerokich krawatach zasiadali w zaciemnionych pomieszczeniach i głosowali. 2010 rok zmienił wszystko, bo to wtedy najpotężniejsze kraje świata zrozumiały, że futbol może być ważnym elementem ich polityki. W 2022 roku jest to znany powszechnie sportswashing, ale dwanaście lat temu takie działania nie były codziennością.
Rosja płynęła wówczas na fali wysokiego wzrostu gospodarczego i lansowała swój wizerunek nowoczesnego państwa. Zachód wierzył albo przynajmniej starał się wierzyć w jej demokratyzację. Katar, o powierzchni mniejszej niż 1/3 województwa mazowieckiego, w polityce światowej się nie liczył. Ponieważ jednak bogaty kraj stawał się coraz bardziej obrzydliwie bogatym, aspirował do pozycji ważnego gracza na Bliskim Wschodzie.
Tyle że w innym postępowaniu, raptem trzy tygodnie po zatrzymaniu przez FBI, Blatter i prezydent UEFA Michel Platini dostali od Komisji Etyki FIFA ośmioletni zakaz sprawowania jakichkolwiek funkcji w światowym futbolu. Do tak surowej kary, do tego, co trzeba podkreślić, nałożonej jedynie wewnętrznie przez ich własną organizację, wystarczyło przelanie Francuzowi przez Szwajcara w 2011 roku dwóch milionów franków.
Blatter tłumaczył się, że była to tylko zaległa faktura za świadczone przez Platiniego w latach 1998-2002 usługi specjalnego doradcy FIFA. Ot, opłacona z dziewięcioletnim opóźnieniem... Komisja Etyki jakoś nie dała mu wiary, a decyzję motywowała "niewłaściwym zarządzaniem", "konfliktem interesów" czy "nieprzejrzystą księgowością". No i "brakiem współpracy podczas dochodzenia".
Marginalizacja w świecie piłki i tak może być dopiero początkiem problemów obu panów. W listopadzie 2021 roku swoje zarzuty postawiły im władze Szwajcarii, na które Baltter i Platini odpowiadają tymi samymi "argumentami" co Komisji Etyki FIFA.
Steele (zasłynął też m.in. publikacją w 2016 roku powiązań Donalda Trumpa z Władimirem Putinem), zaniepokojony pogłoskami dotyczącymi trwającego procesu wyłaniania gospodarzy mundiali, podzielił się swoją wiedzą z odpowiadającymi za kandydaturę Anglii. Nawet jej część ujawniona opinii publicznej robi wrażenie. Dowiadujemy się choćby, że wizyta w Katarze w 2010 roku delegacji z najwyższego szczebla Kremla nie dotyczyła tylko rozwoju eksploracji rosyjskich złóż ropy i gazu na terenie Jamału.
To wtedy miano ostatecznie ustalić, że oba kraje wspólnie ustawią wybory gospodarzy mundiali 2018 i 2022. To wtedy też zdecydowano się działać razem i wpływać na głosy przedstawicieli najuboższych członków FIFA.
W rozbiciu tego związku nie pomógł nawet skandal, który wybuchł tydzień przed samym głosowaniem. Dziennikarze "The Sunday Times" przeprowadzili prowokację, na którą dali się złapać dwaj przedstawiciele 24-osobowego Komitetu Wykonawczego FIFA – Reynald Temarii i Amos Adamu, odpowiednio z Tahiti i Nigerii. Za ustaloną kwotę mieli poprzeć wybraną kandydaturę i choć co prawda zostali usunięci z ciała decyzyjnego, Rosja i Katar i tak nadal miały w nim wystarczająco wielu swoich ludzi.
Anglia, której kandydaturę wcześniej oceniano jako najlepszą technicznie, odpadła już w pierwszej turze, dostając najmniej głosów – ledwie dwa na 22. Dziewięć trafiło wtedy do Rosji. W drugiej poparło ją trzynastu członków Komitetu Wykonawczego i uśmiechnięty Blatter mógł już pozować fotoreporterom z kartką z napisem "Russia".
W przypadku MŚ 2022 konieczne były cztery tury, bo z Katarem do samego końca walczyły USA. Amerykanie zbierali dużą część głosów oddawanych na odpadające kolejno Australię, Japonię i Koreę Południową. Ale Katar miał swój, nazwijmy to eufemistycznie, twardy elektorat. Dobitnie pokazuje to rozkład w kolejnych turach: USA 3, 5, 6 i wreszcie 8. W przypadku Kataru pierwsze trzy niemal jak od linijki – 11, 10, 11, a na koniec 14.
