Mundial 2022. Rekordy mistrzostw świata w Katarze. Messi, Mbappe, Argentyna, Katar...

Jesteś z Polski? "Nienawidzimy cię, bo pokonaliście Arabię"

Rekordy Messiego

Leo Messi zagrał na mundialu już piąty raz i w końcu zdobył mistrzowski tytuł, dopełniając swoją legendę najlepszego piłkarza współczesnej doby, a może najlepszego w całej historii.

Łącznie na mundialach rozegrał aż 26 spotkań – to rekord wszech czasów, bo wcześniej najlepszy był Niemiec Lothar Matthäus z 25 występami. Na dodatek Messi dzierży też rekord meczów jako kapitan na MŚ, ma ich łącznie 19. W Katarze wyprzedził Rafę Marqueza (17) i Diego Maradonę (16). Pobił też rekord liczby minut na mundialach – grał przez 2314. W finale z Francją pobił pod tym względem słynnego Włocha Paolo Maldiniego, który miał 2217 minut.

Co więcej, Messi zdobywając w Katarze 7 bramek awansował na 4 miejsce wśród strzelców MŚ – łącznie ma bowiem aż 13 trafień, jak Just Fontaine z Francji, a lepsi są tylko Miro Klose (16 goli), Ronaldo (15) i Gerd Müller (14).

W finale z Francją zdobył dwie bramki – w meczach o złoto starszym strzelcem był w historii tylko Szwed Nils Liedholm w 1958 roku (miał 35 lat i 264 dni, zaś Messi 35 lat i 177 dni).

Messi strzelił swojego pierwszego mundialowego gola w 2006 roku (16 czerwca), dokładnie 16 lat i 185 dni przed katarskim finałem z Francją. Tu wyprzedza Cristiano Ronaldo, który swoje bramki zdobywał na przestrzeni 16 lat i 160 dni.

W Katarze Messi został też pierwszym w historii, który na jednym turnieju trafiał w fazie grupowej, w 1/8 finału, w ćwierćfinale, w półfinale i w finale! Nie wszystkie mecze kończył jednak z golem, bo w grupie nie pokonał Wojciecha Szczęsnego (nawet z rzutu karnego). Trzeba pamiętać, że w historii byli zawodnicy, którzy trafiali we wszystkich meczach, we wszystkich fazach – w czasach, gdy startowało tylko 16 drużyn i zespoły rozgrywały maksymalnie nie 7, a 6 meczów (nie było 1/8 finału), zawsze trafiali Just Fontaine z Francji w 1958 roku i Jairzinho z Brazylii w 1970 roku. Spośród mistrzów świata także Urugwajczyk Alcide Ghiggia strzelał gole w każdym meczu w 1950 roku (ale Urugwaj rozegrał wówczas tylko cztery spotkania).

Co ciekawe, Messi – choć zdobył aż 7 bramek – nie został królem strzelców. Podobny przypadek miał miejsce tylko w 1970 roku. Wspomniany Jairzinho też miał 7 trafień i też został „tylko” wicekrólem. A przecież niekiedy zaledwie 4 bramki dawały tytuł króla (rok 1962).

Warto dodać, że Messi aż 4 ze swoich 7 bramek zdobył z rzutów karnych. Wyrównał w ten sposób rekord Eusebio z 1966 roku i Rensenbrinka z 1978 roku, który mieli także po 4 gole z jedenastek. Ale Argentyńczyk jest też samodzielnym rekordzistą: na mundialach strzelał z karnych aż 6 razy, jak żaden inny piłkarz w historii, a dwa razy nie trafił (2018 z Islandią i 2022 z Polską). W Katarze przez chwilę wyprzedzał go Harry Kane z Anglii (5 wykonywanych karnych, 4 strzelone).

I na koniec tego wątku dodajmy, że Messi, oczywiście jedyny w historii, już drugi raz został uznany najlepszym zawodnikiem mundialu – poprzednio nagrodę FIFA Golden Ball otrzymał w 2014 roku.

Rekordy Mbappe

Francuz Kylian Mbappe mógł zostać najmłodszym po Pelé podwójnym mistrzem świata, wygrał przecież w 2018 roku. Musiał ustąpić Messiemu, ale jego występ w finale będzie niezapomniany. Przede wszystkim został dopiero drugim w historii zawodnikiem, który strzelił hat-tricka w finale MŚ, poprzednio uczynił to Geoff Hurst w 1966 roku.

W finale zdobył swoją dziesiątą, jedenastą i dwunastą bramkę w MŚ (w zaledwie 14 meczach). W efekcie dogonił Pelego, a na dodatek jako najmłodszy w historii przekroczył magiczne 10 goli (dotąd najmłodszy był Gerd Müller – 24 lata i 226 dni w trakcie mundialu 1970). Mbappe nie miał w dniu finału 24 lat (23 lata i 363 dni; urodzony 20 grudnia 1998).

A ponieważ Mbappe zdobył też bramkę w meczu finałowym MŚ 2018 to: - dołączył do grona strzelców w dwóch finałach, czyli do Vavy, Pelego, Breitnera i Zidane’a. Na dodatek jako drugi, po Vavie (1958 i 62), strzelał w dwóch kolejnych finałach.

Został liderem pod względem goli w meczach o złoto, bo ma ich cztery, podczas gdy Vava (1958 – 2, 1962 -1), Pelé (1958 - 2, 1970 – 1), Hurst (1966 – 3) i Zidane (1998 – 2, 2006 – 1) "tylko" po 3.

Dodajmy, że między pierwszym a drugim golem Mbappe przeciwko Argentynie upłynęło tylko 97 sekund, to też rekord meczów finałowych.

Rekordy Argentyny

Zespół z Ameryki Południowej zdobył mistrzostwo świata po raz trzeci, a więcej tytułów mają tylko Brazylia (5) oraz Niemcy i Włochy (po 4).

Argentyna na zwycięstwo w MŚ czekała aż 36 lat. Niesamowite jest to, że żaden (!) z zawodników Albicelestes nie był nawet na świecie, gdy Maradona i spółka wygrywali poprzednio, w 1986 roku. Jedynie rezerwowy bramkarz Franco Armani urodził się w 1986 roku, ale październiku, kilka miesięcy po mundialu w Meksyku.

Dodajmy, że w oczekiwaniu na tytuł tylko Włochy miały dłuższą przerwę, bo aż 44 lata (1938-82).

Argentyna to zaledwie drugi w historii zespół, który został mistrzem, mimo że przegrał pierwszy mecz turnieju (1:2 z Arabią Saudyjską). Pierwszym była Hiszpania w 2010 roku (0:1 ze Szwajcarią na otwarcie). Dodajmy, że dopiero drugi raz w finale zagrały drużyny z porażkami we wcześniejszej fazie (bo także Francja przegrała w grupie 0:1 z Tunezją). Poprzednio tylko w 1978 roku Argentyna (0:1 z Włochami) i Holandia (2:3 ze Szkocją) były parą z przegranymi meczami.

Argentyna grała w finale już szósty raz – jak Brazylia (nie liczymy jej roku 1950, gdy finału de facto nie było) i Włochy. Tylko Niemcy z ośmioma meczami o złoto są lepsi.

Rekordy finału

Szymon Marciniak zapisał się w historii, bo pierwszy raz w historii sędzia podyktował w meczu o złoto aż trzy rzuty karne. Poprzednio rekord to dwie jedenastki – w meczu RFN-Holandia w 1974 roku. A przecież wcześniej, w całej historii MŚ, było w meczach finałowych łącznie tylko 6 rzutów karnych. Argentyna była dopiero trzecią drużyną w historii MŚ, która prowadziła w najważniejszym meczu dwiema bramkami po pierwszej połowie (poprzednio Włochy 1938 i Francja 1998). Z kolei Francja jako jedyna po Niemcach z 1954 roku odrobiła dwie bramki straty. Francja jako jedyna w historii meczów finałowych zrobiła aż dwie zmiany już w pierwszej połowie.

Dopiero trzeci raz o złotym medalu rozstrzygała seria jedenastek (poprzednio 1994 i 2006 rok), a Francja przegrała tak tytuł drugi raz (poprzednio z Włochami 2006).

Argentyna wygrała karne szósty raz w swoich startach w MŚ (na 7 konkursów) – to rekord ze wszystkich drużyn w historii turniejów o MŚ, bo Brazylia i Hiszpania uczestniczyły po 5 razy w konkursach jedenastek, zaś Chorwacja i Niemcy wygrywały po 4 razy. Francja przegrała, ale była pierwszym krajem w dwóch finałach z rzędu od czasów Brazylii (1994-2002) i pierwszym z Europy od czasów RFN (1982-90). Co ważniejsze – ze wszystkich pokonanych drużyn w finałach Francja zdobyła najwięcej bramek, bo aż 3. Dotąd przegrani kończyli mecz o złoto co najwyżej z dwoma bramkami.

Trener Francji Didier Deschamps mógł być jak Vittorio Pozzo, z dwoma wygranymi z rzędu. Ale i tak zapisał się w historii. W dwóch finałach z rzędu obok Pozzo (1934 i 38) byli tylko Carlos Bilardo z Argentyny i Franz Beckenbauer z Niemiec (obaj 1986 i 1990). Jeszcze tylko dwaj trenerzy byli w finale dwa razy, ale nie na kolejnych MŚ: Helmut Schön (Niemcy, 1966 i 1974) oraz Mario Zagallo (Brazylia, 1970 i 1998).

Bramkarz Francji Hugo Lloris (poprzednio 2018) i Leo Messi (poprzednio 2014) zostali kapitanami w finale po raz drugi, jak wcześniej tylko Karl-Heinz Rummenigge (1982 i 86), Diego Maradona (1986 i 90) oraz Dunga (1994 i 98).

Występem w finale Lloris ustanowił rekord wśród bramkarzy – to był jego 20.mecz w MŚ, pobił Manuela Neuera z Niemiec, który także w Katarze zaliczył spotkanie nr 19.

Ameryka Południowa wygrała finał dziesiąty raz w historii, ale wciąż ustępuje Europie, która ma 12 tytułów. Ale jeśli chodzi o mecze finałowe Ameryka-Europa (czyli nie liczymy meczów Europa-Europa i Ameryka-Ameryka) to był jedenasty międzykontynentalny mecz o złoto i Ameryka prowadzi w nich 8:3.

Mundial w Katarze – wyjątkowy!

To był nie tylko pierwszy turniej w kraju arabskim, muzułmańskim, na Bliskim Wschodzie. Katar to także najmniejsze państwo organizujące MŚ – ma zaledwie 11.580 km kwadratowych powierzchni. I najmniej zaludnione – oblicza się, że ok. 330 tysięcy ludzi ma obywatelstwo tego kraju, a mieszkające tam kolejne 2 i pół miliona ludzi to emigranci.

Pod względem sportowym Katar także zapisał się wyjątkowo, choć negatywnie. Jako pierwszy w historii gospodarz przegrał mecz otwarcia, 0:2 z Ekwadorem. Jako pierwszy gospodarz przegrał też wszystkie mecze w grupie, nie zdobył choćby punktu. Jako drugi (poprzednio RPA w 2010 roku) nie awansował do fazy pucharowej. A najdłużej zajęło mu zdobycie pierwszego gola (168 minut), wyprzedził Meksyk z 1970 roku (135 minut) i Anglię z 1966 (127).

Maroko i globalny turniej

Maroko jako pierwsza w historii drużyna z Afryki i pierwsza z kraju muzułmańskiego, awansowała do półfinału. Choć nie było medalu (4. miejsce), to jest to wyjątkowa karta w dziejach MŚ. Na dodatek po raz pierwszy wszystkie 6 kontynentów miało swoich przedstawicieli w 1/8 finału, czyli awansowało z grup (Europa 8 zespołów, Ameryka Południowa 2, Azja 2, Afryka 2, Ameryka Północna 1, Australia 1).

Szokujące kary

Ćwierćfinał Holandia – Argentyna przeszedł do historii jako mecz z rekordową liczbą żółtych kartek. Sędzia Antonio Mateu Lahoz z Hiszpanii pokazał ich aż 18 (!!!). Wliczają się w to dwie żółte dla sztabu Argentyny, odnotowane w oficjalnym raporcie FIFA. Dodajmy, że jedna żółta przekształciła się w czerwoną, a zobaczył ją w serii rzutów karnych Dumfries z Holandii. Dotąd rekord to 16 żółtych kartek w meczach Niemcy – Kamerun (2002) i Holandia – Portugalia (2006).

Cztery mundiale powszednieją

Kiedyś gra na czterech mundialach była wyjątkowym osiągnięciem, na palcach dwóch rąk można było policzyć wszystkich rekordzistów. W tym roku aż kilkunastu zawodników rozegrało mecz na czwartym turnieju. To m.in. Angel Di Maria z Argentyny, Luka Modrić z Chorwacji, Sergio Busquets z Hiszpanii, Hector Moreno z Meksyku, Thomas Mueller i Manuel Neuer z Niemiec, Xherdan Shaqiri ze Szwajcarii, Martin Caceres, Edinson Cavani, Diego Godin i Luis Suarez z Urugwaju oraz Yuto Nagatomo z Japonii (przy okazji warto wspomnieć, że bramkarz Meksyku Guillermo Ochoa był na piątym mundialu, ale grał tylko na trzech, bo na MŚ 2006 i 2010 był rezerwowym).

Dziś wielkim wydarzeniem jest dopiero piąty mundial – trzeba było grać nieprzerwanie od 2006 roku. Najpierw do Antonio Carbajala z Meksyku (1950-66), Lothara Matthausa z Niemiec (1982-98) oraz kolejnego Meksykanina Rafaela Marqueza (2002-18), dołączył Leo Messi, a potem Cristiano Ronaldo. Piąty mundial zaliczył też Andres Guardado z Meksyku.

Piątka Cristiano Ronaldo

Messi i CR7 strzelili w pierwszej kolejce grupowej po golu z rzutu karnego. Argentyńczyk trafiał więc na czterech mundialach (nie strzelił ani razu w 2010 roku). Ale Portugalczyk, trafiając z Ghaną, został pierwszym i jedynym w historii, który strzelał aż na pięciu turniejach (2006-10-14-18-22).

Na dodatek Cristiano Ronaldo (37 lat i 292 dni) został wtedy drugim w klasyfikacji najstarszych strzelców. Ale w fazie pucharowej bramkę ze Szwajcarią zdobył Pepe, mając 39 lat i 283 dni. Obu Portugalczyków wyprzedza tylko Kameruńczyk Roger Milla (42 lata i 39 dni), który zdobył bramkę podczas MŚ w 1994 r. Pepe natomiast jest najstarszym snajperem w fazie pucharowej, bo Milla na tym etapie strzelił gola w wieku 38 lat i 34 dni w 1990 roku z Kolumbią, w 1994 roku trafił tylko w grupie.

Najstarszy w polu

Lecz to nie Pepe, a Atiba Hutchinson z Kanady został najstarszym w historii zawodnikiem z pola (nie liczymy bramkarzy), który w mundialowym meczu pojawił się w wyjściowej jedenastce. W meczu z Chorwacją miał dokładnie 39 lat i 292 dni. Poprzednim rekordzistą był Angel Labruna z Argentyny, który wybiegł w podstawowym składzie w 1958 roku na mecz z Czechosłowacją (miał 39 lat i 260 dni). Ogólnie wśród zawodników z pola Hutchinsona wyprzedza w starszeństwie jedynie wspomniany już Roger Milla, który jednak w 1994 roku był rezerwowym. A jeśli liczyć także bramkarzy, to Kanadyjczyk jest dziesiąty, bo obok Milli starsi na mundialach byli golkiperzy: El-Hadary, Mondragón, Jennings, Shilton, Zoff, Boumnijel, Leighton i James.

Trenerzy

Kierujący Iranem Carlos Queiroz prowadził reprezentację już na czwartym mundialu. Poprzednio była to Portugalia w 2010 roku oraz Iran na turniejach 2014 i 2018. Portugalczyka wyprzedzają tylko Carlos Parreira (6 mundiali) i Bora Milutinović (5).

Trener Holendrów Louis van Gaal, mając 71 lat i 123 dni w trakcie ćwierćfinału z Argentyną został trzecim wśród najstarszych szkoleniowców w historii. Wyprzedzają go tylko Otto Rehhagel (71 lat i 317 dni w 2010 roku) oraz Oscar Tabarez (71 lat i 125 dni w 2018 roku).

Van Gaal nigdy nie przegrał meczu mistrzostw świata jako trener (8 zwycięstw i 4 remisy w 12 spotkaniach), ale został dwukrotnie wyeliminowany w rzutach karnych z Argentyną (2014 i 2022).

Jak długi może być mecz?

Spotkanie Anglia-Iran trwało aż 117 minut! Pierwsza połowa, po kontuzji bramkarza Iranu, została przedłużona o 14 minut, a druga o 13 (pierwotnie o 10, ale był rzut karny i doszły jeszcze trzy minuty). W efekcie mecz trwał prawie tyle, co spotkanie z dogrywką – najdłużej w historii spośród meczów bez przedłużenia.

Mecz Walia – USA był pierwszym w historii zaczętym jednego dnia, a zakończonym kolejnego. Grano w poniedziałek 21 listopada o godz. 22:00 czasu lokalnego, a ostatni gwizdek rozbrzmiał 52 sekundy po północy, czyli już we wtorek. Choć sędzia pierwotnie doliczył do drugiej połowy 9 minut, to przeciągnął mecz o kolejną minutę. Jeszcze kilka innych meczów kończyło się po północy katarskiego czasu.

Wojciech Szczęsny rekordzistą

Polski bramkarz został dopiero drugim w historii mistrzostw świata, który obronił rzut karny podyktowany po własnym faulu, po Joelu Batsie w meczu Francji z Brazylią w 1986 roku. Polak obronił strzał Messiego z Argentyny.

A że we wcześniejszym meczu z Arabią Saudyjską sparował też uderzenie z jedenastu metrów Salema Al Dawsariego, to dołączył do elitarnego grona bramkarzy z dwoma wybronionymi karnymi na jednym mundialu. Pierwszy w historii był Jan Tomaszewski (1974), a drugi Brad Friedel z USA (2002). Dwa karne, ale na dwóch turniejach obronił niegdyś także Hiszpan Iker Casillas (2002 i 2010).

Inne rekordy:
- Hiszpania, w meczu z Marokiem, jako pierwsza w historii już czwarty raz na mundialach przegrała serię rzutów karnych,
- Hiszpan Gavi (18 lat i 110 dni) strzelając z Kostaryką, został trzecim najmłodszym zdobywcą bramki, a wyprzedzają go tylko Pele z Brazylii (17 lat i 239 dni na MŚ w 1958 roku) i Manuel Rosas z Meksyku (18 lat i 93 dni na MŚ w 1930 roku),
- Kolo Muani z Francji trafił z Marokiem zaledwie 42 sekundy po wejściu na boisko. Z rezerwowych szybciej strzelali w historii tylko Urugwajczyk Morales (2002; 16 sekund) i Duńczyk Sand (1998; 21 sekund). Kolo Muani, ale także Marcus Rashford, który zdobył gola dla Anglii gola z Iranem po zaledwie 49 sekundach, zepchnęli z podium naszego Marcina Żewłakowa (2002; 58 sekund po wejściu na zmianę),
- Argentyna miała w całym turnieju aż 5 rzutów karnych – nigdy żadna drużyna nie miała tylko okazji do strzałów z 11 metrów. - Harry Kane z Anglii został pierwszym zawodnikiem, który na mundialach wykonywał po dwa karne w dwóch meczach (dwa z Panamą w 2018 roku i dwa z Francją w 2022 roku),
- Kane jest też trzecim zawodnikiem, który najpierw strzelił gola z karnego, a potem nie wykorzystał jedenastki w tym samym meczu, z Francją. Pierwszym był Meksykanin Manuel Rosas w 1930 roku przeciwko Argentynie, a drugim Michał Bilek (Czechosłowacja) przeciwko Stanom Zjednoczonym w 1990 r,
- w 1/8 finału z Japonią Dominik Livaković z Chorwacji został dopiero trzecim w historii bramkarzem, który w serii jedenastek obronił aż trzy strzały - wcześniej czynili to Portugalczyk Ricardo (2006 rok z Anglią) i Chorwat Danijel Subašić (2018 z Danią). Z kolei obrona jednego karnego z Brazylią wywindowała go do grona bramkarzy, którzy łącznie odbili aż 4 strzały w rozgrywkach na jedenastki (podobnie: Schumacher z Niemiec w latach 1982-86, Goycochea z Argentyny w 1990 roku i Chorwat Subašić w 2018 roku),
- Maroko (wygrane rzuty karne z Hiszpanią 3:0) to dopiero druga drużyna, która w seriach jedenastek nie straciła bramki (poprzednio Ukraina ze Szwajcarią w 2006 roku),
- Anglia odpadła z ćwierćfinału mistrzostw świata po raz siódmy, najwięcej razy ze wszystkich zespołów w historii rozgrywek,
- Anglia została siódmą drużyną, która zdobyła 100 bramek na mundialach. Z kolei Brazylia wyprzedziła Niemcy pod względem liczby meczów w MŚ (114 vs 112) – nikt nie grał więcej!
- Wout Weghorst został trzecim w historii rezerwowym, który strzelił 2 gole w meczu fazy pucharowej, po Rogerze Milla (Kamerun przeciwko Kolumbii w 1990) i Andre Schuerrle (Niemcy przeciwko Brazylii w 2014),
- Goncalo Ramos z Portugalii został pierwszym zawodnikiem, który strzelił hat-tricka w swoim pierwszym występie w Pucharze Świata od czasów Miroslava Klose dla Niemiec w 2002 roku (w meczu z Arabią Saudyjską). Goncalo Ramos jest też pierwszym, który strzelił hat-tricka w meczu pucharowym MŚ od czasów Tomasa Skuhravy'ego (Czechosłowacja w 1990 roku z Kostaryką),
- Brazylia wykorzystała wszystkich trzech bramkarzy (Alisson, Ederson i Weverton). W historii MŚ czyniły to wcześniej tylko: Francja w 1978, Belgia i Czechosłowacja w 1982, Grecja w 1994, Holandia i Portugalia w 2014, Arabia Saudyjska i Tunezja w 2018 roku,
- na dodatek Brazylia wykorzystała wszystkich zgłoszonych 26 zawodników. Ponieważ tak szerokie kadry można było zgłaszać po raz pierwszy – to nikt wcześniej nie wystawił tak wielu zawodników w jednej edycji MŚ,
- żadna drużyna nie wygrała wszystkich trzech meczów grupowych (poprzednio tak działo się na turniejach w roku 1958, 1962 i 1994),
- Kanada przegrała w Katarze trzy mecze i łącznie ma na mundialach same porażki (6 meczów). Rekord należy do Meksyku, który w latach 1930-58 nie przegrał dopiero w swoim dziesiątym meczu. Kamerun, remisując z Serbią (3:3), uniknął wyrównania tego wstydliwego "wyczynu" Meksyku (9 porażek z rzędu). Kamerun w latach 2002-2022 przegrał kolejnych 8 meczów,
- Niemcy nie awansowali z grupy na drugim kolejnym mundialu, a przecież wcześniej przeszli przez pierwszą rundę w 16 kolejnych turniejach od 1954 roku (!),
- Wayne Hennessey (Walia) został zaledwie trzecim bramkarzem ukaranym czerwoną kartką (niegdyś Gianluca Pagliuca z Włoch w 1994 roku i Itumeleng Khune z RPA w 2010 roku),
- Walia wróciła na MŚ po 64 latach - poprzednio grała w 1958 roku. Wcześniej rekordem było 56 lat przerwy (Egipt 1934-90 i Norwegia 1938-94),
- W Katarze aż 5 razy potrzebne były rzuty karne do wyłonienia zwycięzcy. Na żadnym turnieju nie było tak wielu konkursów jedenastek (najwięcej dotąd to cztery - mundiale 1990, 2006, 2014 i 2018).