Kacper Juroszek: Thomas Thurnbichler mnie nie zdegradował [WYWIAD]

Stoch znowu mówi o końcu kariery. Wymowne słowa

Rywal Małysza uciekał 19 lat. "Musiała odejść żona, żebym zrozumiał"

Czytaj też

Rywal Małysza uciekał 19 lat. "Musiała odejść żona, żebym zrozumiał"

Filip Kołodziejski, TVPSPORT.PL: – Poradziłeś już sobie z kłopotami zdrowotnymi, które doskwierały w poprzednich miesiącach?
Kacper Juroszek: – Trzymamy rękę na pulsie. W trakcie sezonu powinno być dobrze. Problemy z plecami zniknęły. Zakończyłem ten temat. Jestem bardziej uważny. Mam inny plan treningowy i inne obciążenia na siłowni. Wyszło mi to na dobre. Forma idzie w górę, chociaż nadal pracuję nad jednym z elementów.

– Zdradzisz którym?
– Tym przy pierwszej fazie odbicia. Brakuje nadal stabilności w pozycji. Jednocześnie kierunek odbicia nie jest taki, jaki powinien być. Próg nie oddaje. Do tego dochodzi timing. Gdy wkradną się wspomniane błędy, tracę dużo metrów w poszczególnych skokach. To sport, w którym wszystko musi dobrze działać od A do Z.

– A propos litery "A", ostatnio głośno było o twoich przenosinach z kadry A do B. Dlaczego do tego doszło?
– Można było się tego spodziewać. W kadrze A trenowało sześć osób, ale kwota startowa na Puchar Świata wynosi pięciu zawodników. Siłą rzeczy ktoś musiał odpaść. Padło na mnie. Nie jest to krok do tyłu. Będę miał spokojniejszą głowę w trakcie przygotowań. Rozpocznę sezon od zmagań w Pucharze Kontynentalnym. Na większym luzie wejdę w starty.

– Poczułeś, że to degradacja?
– Nic z tych rzeczy! Jeśli będę dobrze skakał, to wrócę do Pucharu Świata. Rozmawiałem o decyzji z trenerem Thomasem Thurnbichlerem. Uargumentował ją. Zgodziłem się. Zaakceptowałem decyzję. Nie było między nami złych emocji. Miło, że powiedział, dlaczego tak się dzieje.

– Przeszedłeś pod skrzydła David Jiroutka. Co się zmieniło?
– Pod jego okiem pracuję pierwszy tydzień. Za nami obóz przygotowawczy w Zakopanem, gdzie skakaliśmy na torach lodowych. Były też treningi neuro (trenowane układy: sensoryczne, przedsionkowe wzrokowe i proprioceptywne – przyp. red.). Wcześniej prowadził je Marc Noelke. Na tę chwilę wszystko przebiega zgodnie z planem.

– Analizujesz próby z treningów po powrocie do domu?
– Omawianie skoków mamy po wizycie na skoczni. Zdarzają się też krótkie analizy pomiędzy próbami. To momentami potrzebne, by następnym razem usiąść na belce z nową wizją i mieć w głowie plan.

– Żałujesz, że nie będziesz miał już tak częstej styczności z Kamilem Stochem, Dawidem Kubackim i Piotrem Żyłą?
– Nadal jesteśmy jednym teamem. Całe lato przepracowaliśmy w wąskiej grupie. Wszystkie treningi, obozy i wyjazdy mieliśmy wspólnie. Mogłem podpatrzeć profesjonalne zachowania u liderów reprezentacji. Dla młodego skoczka to świetna sprawa. Wskoczyłem na dobre tory.

– Czego nauczyłeś się przez ten czas?
– Zmieniłem podejście do treningów i regeneracji po ćwiczeniach. To jedna z najważniejszych kwestii. Bardzo cieni ją Kamil. Na obiektach skupiałem się przede wszystkim na sobie. Jeśli jednak udało się podpatrzeć jakąś nowinkę techniczną, próbowałem ją wprowadzać.

– Liderzy dawali wskazówki?
– Od czasu do czasu, w prywatnych rozmowach, wchodzimy na temat skoków, ale nie chcemy przesadzać. Kluczowy jest kontakt na linii zawodnik-trener. Każdy pracuje indywidualnie. Skupiamy się na poszczególnych celach.

– Zasłynąłeś z bardzo mocnego wyjścia z progu. Niektórzy trenerzy porównują cię w tym elemencie do Żyły.
– Siła w nogach jest duża. Fajnie, gdyby szło to w parze z techniką. Jeszcze trochę mi brakuje.

– Jak reagujesz na teksty typu: "To następca Kamila Stocha", "Kacper jest największym talentem ostatnich lat"?
– W Internecie widzi się wiele rzeczy. Nawet tych, których nie chciałoby się czytać. W skrócie: to niepotrzebne pompowanie balonika i narzucanie presji. Staram się od tego odcinać. Wykonuję pracę, najlepiej jak potrafię. W tej dyscyplinie trzeba skupiać się na sobie.

– Zapewne z każdej strony dostajesz mnóstwo wskazówek. W Polsce jest przecież kilkanaście milionów trenerów...
– Trudny temat. Jesteśmy narodem, który pomaga, gdy idzie dobrze. Jeśli komuś podwinie się noga, to nie ma zmiłuj. Nie pozostawiają wtedy na nas suchej nitki. Szkoda, że ci, którzy krytykują, widzą tylko część mozolnej pracy. Systematyczne treningi to wiele poświęceń i wyrzeczeń. Potrzebny jest ogrom pracy, by znaleźć się na liście zawodników, którzy startują w PŚ. Skoki na obiektach to tylko efekt końcowy przygotowań.

– Zdecydowałeś się przyjąć pomoc od specjalistów, by nie zwracać uwagi na docinki słowne?
– Tak. Działam z psychologiem Danielem Krokoszem. Pracujemy nad strefą mentalną i podejściem do zawodów. Widzę progres. Cenne doświadczenie. Stres będzie raczej zawsze, ale to dobrze. Traktuję go jako motor napędowy. Jeśli przestanę się denerwować, to będzie znak, że coś jest nie tak, jak powinno.

– Z czego jesteś najbardziej zadowolony po ostatnich miesiącach pracy?
– Poziom sportowy się podniósł. Sylwetka w locie wygląda dużo lepiej niż dwa-trzy lata temu. Do perfekcji jeszcze brakuje, ale cieszy mnie, że widzę postępy. Chcę poprawić czucie w dojeździe do progu. Jeszcze dużo pracy przede mną.

– Ciągłe "przebodźcowanie" może negatywnie wpłynąć na wyniki sportowe. Jak się relaksujesz?
– Poza skocznią lubię odpalić dobrą grę albo obejrzeć serial. Dużo majsterkuję w garażu z motocyklem. To pasja, która zaczęła się dawno temu. Od dziecka interesowałem się motoryzacją. Miałem quady i inne "dziadostwa". Ciekawi mnie mechanika. Potrafię się dzięki temu wyluzować i odciąć od reszty świata.

– Jakie masz cele na zbliżający się wielkimi krokami sezon?
– Każdy mierzy wysoko. Puchar Świata to najwyższa liga. Chciałbym regularnie punktować. Kluczowa będzie radość z oddawanych skoków. Do tego będę dążył.

Rywal Małysza uciekał 19 lat. "Musiała odejść żona, żebym zrozumiał"

Czytaj też

Rywal Małysza uciekał 19 lat. "Musiała odejść żona, żebym zrozumiał"