Puchar niechciany – skoczkowie zaplecza nie interesują FIS [KOMENTARZ]

Maciej Kot – naczelny polski uczestnik Pucharu Kontynentalnego (fot. Getty)

Pierwszy konkurs Pucharu Kontynentalnego 2025/26 odbędzie się po zakończeniu lub w trakcie dwunastych(!) zawodów Pucharu Świata. Skoczkowie zaplecza są skazywani przez FIS na niebyt – federacja nie planuje zawodów, w których powinni startować. To kolejny krok w stronę osłabienia dyscypliny.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Powstał plan ratunkowy dla Pucharu Świata w Wiśle

Czytaj też

Powstał plan ratunkowy dla Pucharu Świata w Wiśle

Należy być realistą – skoki narciarskie nigdy nie będą masowe. To sport indywidualny, ekstremalny, uprawiany niemal wyłącznie w rejonach górskich, wyposażonych w infrastrukturę. Oczywistym jest, że godnie zarabiać w nim będzie grupa kilkudziesięciu ludzi. Nie oznacza to jednak, że słusznym jest ograniczenie optyki wyłącznie do zawodów elity. Bez solidnych podstaw konstrukacja dyscypliny nie będzie stabilna.

Weekendowe spotkanie FIS przyniosło kolejne ciosy dla zawodników zaplecza. Pierwsze zawody Pucharu Kontynentalnego zaplanowano na 20 grudnia, czyli niemal równo miesiąc po premierowym konkursie Pucharu Świata. Gdy drugoligowcy będą inaugurować zimę, skoczkowie elity będą mieć za sobą rywalizację w Lillehammer, Falun, Ruce, Wiśle lub Klingenthal i pierwsze skoki w Engelbegu.

"Kontynentalowcy" przed telewizorem

Przeciętny skoczek zaplecza zimę zacznie, więc przed telewizorem, gdzie może rozsiąść się na blisko miesiąc. Dysproporcje w pierwszej części kalendarza są gigantyczne. Żywot "drugoligowców" czołowych nacji i tak jest w ostatnim czasie utrudniony – po zmniejszeniu limitów startowych w elicie o wyjazdy na Puchar Świata jest po prostu ciężej. Zostaje "kontynental", w którym nagrody są oczywiście niższe i przewidziane dla TOP 8, a nie TOP 30, jak ma to miejsce w elicie.

Żadnych pieniędzy nie da się zarobić w FIS Cup, czyli na trzecim poziomie zmagań. Tam kalendarze w ostatnich latach są dość powtarzalne, składają się z niemal tych samych miejscowości. Od czasu pandemii FC nie wyszły poza Europę i zupełnie się na to nie zapowiada.

"W biegach czy nartach alpejskich masz miliard tych zawodów FIS najniższej rangi, które są podstawą dla rozwoju sportu, a tutaj jest jeden wielki dramat i kręcenie się wokół tych samych 5 organizatorów na krzyż" – zauważa Paweł Borkowski, twórca bogatej bazy wyników skoków na Wikipedii, czujny obserwator dyscypliny.

W skokach dba się tylko o główny cykl, dorzucając raz na jakiś czas bajkowe opowieści o możliwych zawodach w Dubaju lub Rio de Janeiro.

Bardziej realna jest sytuacja skoczków zaplecza, którzy muszą zaciskać zęby, aby kontynuować karierę. A przecież historia zna wiele przypadków, gdy "kontynentalowcy" po latach zesłania wkraczali do elity z sukcesami. Tak było z Piusem Paschke, Aleksandrem Zniszczołem, Manuelem Fettnerem, Markusem Eisenbichlerem. Puchar Kontynentalny to też przecież okazja dla młodych zawodników, by zdobywać doświadczenie. Świetnym przykładem jest Maximillian Ortner, który po triumfie w CoC 2023/24 z przytupem wszedł do Pucharu Świata.

Skoki bez kraju gospodarzy!

Brak troski o zaplecze widoczny będzie też jednak w cyklu elity. Wszystko wskazuje na to, że w listopadzie w Falun odbędą się zawody bez choćby jednego zawodnika gospodarzy! Żaden Szwed nie ma dziś prawa startu w Pucharze Świata, ani nawet w Pucharze Kontynentalnym. Aby je zdobyć Rickard Nystroem musiałby zapunktować najpierw w FIS Cup, a następnie w "kontynentalu" – to wydaje się mało realne ze względu na jego umiejętności, ale też... niewielką liczbę zmagań w CoC – tam latem odbędą się zawody w raptem trzech miejscowościach.

Ważne jednak, że papier przyjmuje kolejne szalone plany Pertile ze skocznią na Maracanie, albo z obiektem u szejków. Dziś w skokach bardziej przydałaby się pozytywistyczna praca u podstaw niż opowiadania godne Astrid Lindgren, w której ojczyźnie notabene skoki stały się już niemal wyłącznie historią.

Powstał plan ratunkowy dla Pucharu Świata w Wiśle