TOP 10: najbardziej pamiętne gole w doliczonym czasie [Polska]

TOP 10 Macieja Szczęsnego: najlepsi bramkarze XXI wieku w Ekstraklasie

Na początek małe wyjaśnienie. W rankingu zaliczyliśmy gole strzelone po upływie 90 minut (lub 120 w przypadku dogrywek). Dlatego nie zawarliśmy między innymi trafień Jacka Krzynówka dla reprezentacji Polski z Portugalią (88. minuta) oraz Pawła Wojtali dla Widzewa Łódź z Broendby (89. minuta).

10. Kasper Hamalainen (Lech Poznań – Legia Warszawa, Ekstraklasa 2016/2017)

Przejściu Kaspera Hamalainena z Lecha do Legii towarzyszyły wielkie emocje kibiców, szczególnie poznańskich, którzy nie mogli mu wybaczyć, że jego nowym klubem będzie znienawidzona Legia. Fin miewał w stolicy momenty lepsze i gorsze, ale zapisał się na stałe golami z Kolejorzem w końcówkach meczów. W rundzie jesiennej sezonu 2016/2017 dał zwycięstwo w Warszawie, ale tamtego gola nieco "psuje" fakt, że strzelił go ze spalonego. W rundzie wiosennej znów zdobył decydującą bramkę w doliczonym czasie. Po kapitalnym rajdzie Adama Hlouska wyskoczył wyżej od Wołodymyra Kostewycza i golem strzelonym głową uciszył trybuny stadionu w Poznaniu. Zwycięstwo 2:1 znacznie przybliżyło piłkarzy Jacka Magiery do mistrzostwa Polski.

9. Rafał Murawski (Lech Poznań – Austria Wiedeń, Puchar UEFA 2008/2009)

Lechici walczyli z Austrią o awans do fazy grupowej Pucharu UEFA. Musieli odrabiać straty po porażce 1:2 na wyjeździe. Mecz był niezwykle emocjonujący. Po bramkach Hernana Rengifo i Sławomira Peszki, a także Milenko Acimovicia potrzebna była dogrywka. W niej gola na 3:1 strzelił Robert Lewanowski, ale błyskawicznie odpowiedział Matthias Hattenberger. Wynik 3:2 premiował Austrię. W 120. minucie szalę na korzyść Lecha przechylił Rafał Murawski.

8. Robert Lewandowski (Szkocja – Polska, eliminacje Euro 2016)

Przedostatni mecz eliminacji do mistrzostw Europy we Francji. Polacy walczyli o drugie miejsce, premiowane bezpośrednim awansem i chcieli uniknąć gry w barażach. By tego dokonać, nie mogli sobie pozwolić na porażkę w Glasgow ze Szkotami. Mecz rozpoczął się rewelacyjnie, bo już w trzeciej minucie Robert Lewandowski strzelił gola. Nie oznaczało to jednak łatwej przeprawy. Szkoci najpierw, przed przerwą wyrównali, a w 62. minucie wyszli na prowadzenie. Zrobiło się bardzo nerwowo i wydawało się, że nie uda się nawet zremisować. W 94. minucie biało-czerwoni mieli rzut wolny. Piłkę kiepsko dośrodkował Kamil Grosicki, ale jakimś cudem trafiła w słupek i potoczyła się wzdłuż linii bramkowej. Dopadli do niej Shaun Maloney i Lewandowski. Silniejszy, szybszy i bardziej zdeterminowany był Polak, który wślizgiem wepchnął ją do bramki.

7. Oliver Neuville (Niemcy – Polska, mistrzostwa świata 2006)

Porażka w meczu otwarcia z Ekwadorem 0:2 postawiła piłkarzy Pawła Janasa przed nie lada wyzwaniem. Musieli stawić czoła gospodarzowi mundialu, by nie stracić szans na awans do 1/8 finału. Niemcy, zgodnie z oczekiwaniami, byli w Dortmundzie dużo lepsi, ale biało-czerwoni mieli Artura Boruca, a także sporo szczęścia. Gdy wydawało się, że dowieziemy korzystny bezbramkowy remis, Dariuszowi Dudce uciekł David Odonkor, który dośrodkował do Olivera Neuville'a, który strzelił jedynego gola tego spotkania, posyłając Polaków z powrotem do domu.

6. Siergiej Kriwiec (Ruch Chorzów – Lech Poznań); Mariusz Jop (Cracovia – Wisła Kraków), Ekstraklasa 2009/2010)

Dwa gole, ale łączące się w jedną historię – euforyczną dla lechitów i dramatyczną dla wiślaków. Przedostatnia kolejka sezonu ligowego. Sytuacja rozwija się po myśli Białej Gwiazdy, która jest liderem. W 46. minucie Ruch wyszedł na prowadzenie z Lechem. Poznaniacy wyrównali w 69. minucie za sprawą Roberta Lewandowskiego. Jednak gol Rafała Boguskiego dał wiele spokoju Wiśle. Do czasu... Najpierw, po świetnej asyście "Lewego" wygraną Kolejorzowi zapewnił Siergiej Kriwiec. Chwilę później pechowo odbił piłkę głową Mariusz Jop. Lech wygrał i dzięki potknięciu Wisły w derbach został liderem na kolejkę przed końcem. W ostatniej serii gier poznaniacy zapewnili sobie tytuł mistrzowski.

5. Janusz Gol (Spartak Moskwa – Legia Warszawa, Liga Europy 2011/2012)

Legioniści po pokonaniu Gaziantepsporu w trzeciej rundzie eliminacji LE trafili na wymagającego rywala – moskiewski Spartak. W Warszawie zagrali dobry mecz, w którym szalał duet Miroslav Radović – Danijel Ljuboja. Zakończyło się jednak na niekorzystnym remisie 2:2. W dodatku, znajdujący się w świetnej formie "Rado" musiał pauzować za nadmiar żółtych kartek. Na Łużnikach Spartak rozpoczął bardzo mocno i już po kilkunastu minutach prowadził 2:0. Do przerwy legioniści jednak wyrównali – najpierw Michał Kucharczyk, a następnie gola życia strzelił Maciej Rybus. Wynik 2:2 utrzymywał się do samej końcówki i zapowiadało się na dogrywkę. Legioniści zadali jednak zabójczy cios. Jakub Wawrzyniak dośrodkował na głowę Janusza Gola, a pomocnik na stałe zapisał się w pamięci kibiców Legii i dał awans, który zapoczątkował serię bardzo udanych występów Wojskowych w Europie.

4. Ivica Vastic (Austria – Polska, Euro 2008)

Kolejne traumatyczne wspomnienie dla polskich kibiców. Po porażce na otwarcie 0:2 z Niemcami zespół Leo Beenhakkera szukał punktów w rywalizacji z gospodarzem ME. W pierwszej połowie biało-czerwoni spisywali się koszmarnie i tylko życiowa forma Artura Boruca sprawiała, że wciąż było 0:0. Paradoksalnie, na przerwę z prowadzeniem zeszli Polacy. Po podaniu Marka Saganowskiego historycznego, pierwszego gola dla Polski na ME strzelił Roger Guerreiro. Korzystny wynik utrzymywał się do końcowych minut. Wtedy sędzia Howard Webb zszokował całą Polskę dyktując rzut karny dla gospodarzy. Jedenastkę wykorzystał Ivica Vastic. Wynik przyjęto bardzo nerwowo, ale gdy emocje już opadły, trzeba było przyznać, że gol dla Polski był ze spalonego, a karny dla Austrii – słuszny...

3. Kiko (Polska – Hiszpania, igrzyska olimpijskie 1992)

Wspaniałe emocje sprawili polskim kibicom piłkarze Janusza Wójcika podczas igrzysk w Barcelonie. Nagrodą za świetną grę był finał przeciwko gospodarzom na wypełnionym słynnym stadionie Camp Nou. Bój o złoty medal był pasjonującym widowiskiem. Tuż przed przerwą Polaków na prowadzenie wyprowadził Wojciech Kowalczyk. Hiszpanie z nawiązką odrobili straty, ale w 76. minucie wyrównał Ryszard Staniek. Gdy wszystko wskazywało na dogrywkę, sztylet w polskie serca wbił Kiko...

2. Włodzimierz Lubański (Górnik Zabrze – AS Roma, Puchar Zdobywców Pucharów 1969/1970)

O półfinałowej rywalizacji Górnika z Romą w PZP powiedziano już wszystko. Po 330 minutach walki o awansie zabrzan do finału zadecydował rzut monetą. Jednak najbardziej zażarte było drugie spotkanie, na Śląsku. Roma przyjechała do Polski po remisie 1:1 u siebie i już w dziewiątej minucie Fabio Capello, na raty, pokonał z rzutu karnego Huberta Kostkę. Wynik premiujący Włochów utrzymywał się do 90. minuty. Wtedy to w polu karnym został sfaulowany Jerzy Gorgoń. Brzemię odpowiedzialności uniósł Włodzimierz Lubański, doprowadzając do dogrywki. Ten sam piłkarz dał prowadzenie już w 93. minucie i to Górnik był o krok od triumfu. W 120. minucie potężnym strzałem z dystansu popisał się Francesco Scaratti, co oznaczało konieczność rozegrania trzeciego meczu, na neutralnym terenie.

1. Dariusz Gęsior, Andrij Mychalczuk (Legia Warszawa – Widzew Łódź, I liga 1996/1997)

Największa trauma legionistów i największa euforia widzewiaków. 18 czerwca 1997 roku w przedostatniej kolejce ligowej na Łazienkowskiej spotkały się dwa najlepsze zespoły lat 90. w Polsce. Legioniści mieli punkt straty i potrzebowali zwycięstwa. Wszystko szło po ich myśli. W 11. minucie gola strzelił Cezary Kucharski, a w 57. na 2:0 podwyższył Sylwester Czereszewski. Taki wynik dawał dwa punkty przewagi przed ostatnią kolejką. Aż tu nagle... w 88. minucie kontaktową bramkę zdobył Sławomir Majak. Widzewiacy poszli za ciosem. Wyrównał Dariusz Gęsior. Legioniści byli jak sparaliżowani. Dobił ich Andrij Mychalczuk, który w ten sposób dał łodzianom mistrzostwo Polski na terenie odwiecznego rywala.