Euro 2020. Młodość kontra doświadczenie. Jak gra reprezentacja Niemiec?

Euro 2020. Cztery ścieżki dźwiękowe do wyboru podczas meczów w TVP

Droga do Euro

Choć Niemcy na mistrzostwach świata w 2018 roku ponieśli sromotną klęskę, to szybko wrócili na właściwe tory. Tak przynajmniej mogło się wydawać, patrząc na ich wyniki w eliminacjach do mistrzostw Europy.

Gracze Joachima Loewa wygrali siedem z ośmiu spotkań, przegrywając tylko raz – z Holendrami (2:4). Zdobyli trzydzieści bramek, tracąc siedem. Długo utrzymywali się przy piłce, dominując w większości spotkań. W trakcie kwalifikacji wyższym posiadaniem mogli pochwalić się tylko Hiszpanie.

Niemcy zeszłoroczną Ligę Narodów rozpoczęli więc w dobrych nastrojach. Selekcjoner potraktował te rozgrywki jak poligon doświadczalny, dając szansę zawodnikom z szerokiego zaplecza drużyny narodowej. Eksperyment trudno było uznać za udany. Świadczyły o tym nie tylko dwa remisy ze Szwajcarią, ale – przede wszystkim – przegrana z Hiszpanią aż 0:6.

Gdy wydawało się, że Niemcom nic gorszego nie może się już przydarzyć, to w trzeciej kolejce kwalifikacji do mistrzostw świata w Katarze – na własnym boisku – ulegli Macedonii Północnej 1:2...

Jak grają Niemcy?

Przegrany bój eliminacyjny z ekipą z Bałkanów był reklamą, a zarazem antyreklamą, niemieckiego stylu gry. Bo choć to piłkarze Loewa dominowali przez cały mecz, to nie potrafili wykorzystać stworzonych sytuacji. Brakowało im nie tylko skuteczności, ale i doświadczenia.

W niemieckim składzie próżno było szukać filarów drużyny sprzed kilku lat. O sile zespołu stanowili zawodnicy, którzy sukcesów w reprezentacyjnych barwach jeszcze się nie doczekali. Młodość i głód zwycięstw miały sprawić, że Niemcy wrócą na szczyt.

No właśnie, miały... Loew, tuż przed turniejem, zdecydował się bowiem na odwrót. Bo choć zarzekał się, że w kadrze nie będzie miejsca dla Thomasa Muellera i Matsa Hummelsa, to powołał ich na Euro 2020.

Jego nowa ekipa, będąca mieszanką młodości i doświadczenia, nie zmieniła jednak swojego stylu gry. Wciąż gra nowocześnie, zrywając z przyczepioną do niemieckiego futbolu łatką. O jej stylu można powiedzieć wszystko, tylko nie to, że jest praktyczny. Niemcom bliżej dziś do romantyzmu, niż pragmatyzmu.

Gracze Loewa bazują na krótkich wymianach i długim posiadaniu piłki. Grę rozpoczynają od własnej bramki, rozegranie powierzając dwóm lub trzem środkowym obrońcom. Bo choć Niemcy zaczynają większość spotkań w ustawieniu 4-3-3, to grają w sposób dość nietypowy.

Oprócz dwóch nominalnych stoperów – Antonio Ruedigera i Matthiasa Gintera – na boisku zazwyczaj jest też trzeci środkowy obrońca – Emre Can. Ten ustawiany jest jako fałszywy boczny defensor. Najczęściej po lewej stronie boiska.

Miejsce na prawej flance zajmuje za to typowy boczny obrońca – Lukas Klostermann. Gra ofensywnie, nieustannie włączając się do ataków. Jego szarże mają wpływ na ustawienie reszty zespołu.

Jeśli Loew decyduje się na wystawienie ofensywnego prawego obrońcy, to tercet atakujących przesuwa się bliżej lewego skrzydła, zostawiając miejsce obiegającemu Klostermannowi. Jeśli jednak chce, by to lewy obrońca był tym ofensywnym, wówczas wpuszcza na plac Robina Gosensa, a trójka atakujących przesuwa się do prawej flanki.

Zmieniają się też zadania obrońców. Rolę fałszywego prawego defensora odgrywa wówczas Ginter. W fazie ataku Niemcy przechodzą więc ze swojego bazowego 4-3-3 w 3-2-4-1, lub nawet w 3-2-5.

Gracze Loewa z piłką przy nodze czują się doskonale. Większość podań wymieniają wysoko ustawieni stoperzy, którzy grają w okolicy linii środkowej. Linię podań zapewniają im dwaj cofający się po piłkę pomocnicy. W eliminacjach do Euro byli to Joshua Kimmich i Toni Kroos, a w ostatnich spotkaniach kontuzjowanego gracza Realu Madryt zastępował Ilkay Guendogan.

Grający tuż przed trzema stoperami pomocnicy są fundamentem niemieckiej strategii. Kierują grą zespołu, wspomagając obrońców w rozegraniu. Tuż po przyjęciu piłki starają się przerzucać ją w wolne strefy. Gdy tylko dostrzegają przestrzeń, natychmiast przenoszą tam ciężar akcji. Celnymi podaniami krzyżowymi przeszywają obrony rywali, a zagraniami prostopadłymi uruchamiają mobilnych atakujących.

Tych przed bramką rywali jest nawet pięciu. Oprócz ofensywnego bocznego obrońcy do akcji włącza się też trzeci środkowy pomocnik – Leon Goretzka. Jest znacznie bardziej mobilny niż dwaj pozostali. Często decyduje się na szarże z głębi pola i kończy je strzałami. Z powodu kontuzji w składzie może zastąpić go Guendogan.

Najwięcej zagrożenia pod polem karnym przeciwnika stwarzają jednak Kai Havertz, Serge Gnabry i Leroy Sane. Im również trudno zarzucić pragmatyzm. Grają nieschematycznie, często wymieniając się pozycjami. Pomaga im w tym fakt, że w grają bez typowej "dziewiątki".

Funkcję fałszywego napastnika pełni bowiem mobilny Havertz. Często wychodzi poza pole karne, ustawiając się w prawej półprzestrzeni. Gdy Niemcy korzystają z nominalnego lewego obrońcy, wówczas Gnabry przesuwa się bliżej pola karnego, a Sane zostaje przy linii bocznej, skąd może "łamać" akcje do środka.

W "szesnastce" rywali zazwyczaj brakuje więc typowego snajpera. Kimmich, Kroos lub Guendogan szukają wysokich podań za linię obrony bądź płaskich zagrań prostopadłych, pozwalających wykorzystać szybkość atakujących. W eliminacjach do Euro taki styl gry idealnie pasował Gnabry'emu, który z ośmioma bramkami został najskuteczniejszym graczem zespołu.

Kto jest kluczowy?

Gra reprezentacji Niemiec opiera się na wymienności pozycji w linii ataku. Wąsko grający skrzydłowi zostawiają miejsce "fałszywej dziewiątce" oraz obiegającemu bocznemu obrońcy. Za serwis z głębi pola odpowiadają za to dwaj środkowi pomocnicy – Kimmich oraz Kroos lub Guendogan – będący kluczem w strategii Loewa.

Choć to oni zasługują na największe pochwały, to jeden zawodnik zaskoczył większość ekspertów. Mobilny Gnabry znakomicie odnalazł się w roli odwróconego skrzydłowego. Często schodził z flanki i zmieniał się pozycją z Havertzem.

Gracz Chelsea wychodził z "szesnastki", by krótko rozegrać piłkę z partnerami, otwierając przestrzeń dla skrzydłowego Bayernu. Ten, po szybkiej wymianie, wbiegał w stworzone w polu karnym korytarze, zaskakując obrońców. Był uwikłany w jedenaście ataków bramkowych w trakcie eliminacji do Euro 2020. Sam trafiał ośmiokrotnie, a raz asystował. Strzelał i dryblował najczęściej w zespole.

Pierwsza jedenastka

Niemcy w kwalifikacjach do Euro grali w dwóch systemach – 3-5-2 i 4-2-3-1. W 2020 roku Loew zarządził jednak zmiany. Bazowym ustawieniem stało się 4-3-3, które w trakcie spotkań przechodziło w 3-4-3 (3-2-5 pod bramką rywala).

W Lidze Narodów selekcjoner dał też szansę wielu zmiennikom, sprawdzając ich przydatność dla reprezentacji. Eliminacje do mistrzostw świata rozpoczęli już jednak gracze z podstawowego składu. Jedynym brakującym ogniwem był Kroos, który zmagał się z urazem. W większości spotkań żelazna jedenastka wyglądała więc następująco:

Manuel Neuer – Emre Can, Antonio Ruediger, Matthias Ginter, Lukas Klostermann – Joshua Kimmich, Ilkay Guendogan, Leon Goretzka – Leroy Sane, Serge Gnabry, Kai Havertz

Przed turniejem kontuzji doznał jednak Goretzka, a do składu wrócili doświadczeni Hummels i Mueller. Loew może więc nie tylko zmienić hierarchię w zespole, ale i jego styl gry. W ostatnim sparingu wrócił do formacji 3-5-2 i zremisował z Danią. Spotkanie z Łotwą będzie jego ostatnim testem przed Euro 2020...

Niemcy w grupie F zmierzą się z Francją, Portugalią i Węgrami. Sprawdź terminarz Euro 2020. Transmisja wszystkich spotkań w Telewizji Polskiej.