Wyjechali z PKO BP Ekstraklasy i przepadli. Cierpi na tym polska piłka

👉 2025 rok pełen transmisji w TVP Sport. Sprawdź, co pokażemy

Polak przepadł w Serie A. Czas gry? Mniej niż jeden procent!

Czytaj też

Polak przepadł w Serie A. Czas gry? Mniej niż jeden procent!

Przepis o obowiązkowym młodzieżowcu został wprowadzony w sezonie 2019/2020. Ówczesny prezes PZPN Zbigniew Boniek twierdził, że ten pomysł poprawi pozycję futbolu klubowego w Europie. Naczelni zwolennicy tej idei mieli dość tego, że polskie kluby hurtowo ściągają wagon wątpliwej jakości obcokrajowców, a nie stawiają na zdolną młodzież z akademii.

Od czasu wprowadzenia przepisu na boiskach PKO BP Ekstraklasy zobaczyliśmy wielu zdolnych piłkarzy, którzy dzięki dobrej grze na polskim podwórku zapracowali na powołanie do dorosłej reprezentacji, a następnie ich talent dostrzegły zagraniczne kluby.

Najwyższe transfery wychodzące polskich zawodników w historii Ekstraklasy, którzy korzystali z przepisu o młodzieżowcu (według Transfermarkt):

1. Kacper Kozłowski – z Pogoni Szczecin do Brighton za 11 mln euro (2021/22)
2. Jakub Moder – z Lecha Poznań do Brighton za 11 mln euro (2020/21)
3. Jakub Kamiński – z Lecha Poznań do VfL Wolfsburg za 10 mln euro (2022/23)
4. Radosław Majecki – z Legii Warszawa do AS Monaco za 7 mln euro (2019/20)
5. Michał Skóraś – z Lecha Poznań do Club Brugge za 6 mln euro (2023/24)
6. Kamil Piątkowski – z Rakowa Częstochowa do RB Salzburg za 6 mln euro (2021/22)
7. Maik Nawrocki – z Legii Warszawa do Celticu za 5 mln euro (2023/24)
8. Bartosz Białek – z Zagłębia Lubin do VfL Wolfsburg za 5 mln euro (2020/21)
9. Kamil Jóźwiak – z Lecha Poznań do Derby County za 4,3 mln euro (2020/21)
10. Patryk Klimala – z Jagiellonii Białystok do Celticu za 4 mln euro (2019/20)
11. Michał Karbownik – z Legii Warszawa do Brighton za 4 mln euro (2020/21)
12. Bartosz Slisz – z Legii Warszawa do Atlanty United za 3,2 mln euro (2023/2024)
13. Filip Marchwiński – z Lecha Poznań do Lecce za 3 mln euro (2024/2025)
14. Mateusz Łęgowski – z Pogoni Szczecin do Salernitany za 3 mln euro (2023/2024)
15. Przemysław Płacheta – ze Śląska Wrocław do Norwich City za 3 mln euro (2020/2021)
16. Tymoteusz Puchacz – z Lecha Poznań do Unionu Berlin za 3 mln euro (2021/2022)
17. Adrian Benedyczak – z Pogoni Szczecin do Parmy za 2,4 mln euro (2021/2022)
18. Szymon Włodarczyk – z Górnika Zabrze do Sturmu Graz za 2,2 mln euro (2023/2024)
19. Karol Borys – ze Śląska Wrocław do Westerlo za 2 mln euro (2023/2024)
20. Mateusz Praszelik – ze Śląska Wrocław do Hellasu Werona za 2 mln euro (2022/2023)
20. Robert Gumny – z Lecha Poznań do Augsburga za 2 mln euro (2020/2021)

Niektórzy zawodnicy z tej stawki byli gotowi na gry na Zachodzie. Kluby do których trafiali wydawały się do nich świetnie dopasowane. W niektórych przypadkach miały być tylko przystankiem do większej kariery. Co było później? Niemal wszystkich zweryfikowała piłkarska rzeczywistość.

Polak przepadł w Serie A. Czas gry? Mniej niż jeden procent!

Czytaj też

Polak przepadł w Serie A. Czas gry? Mniej niż jeden procent!

Jedenastka młodzieżowców. O tych Polakach usłyszymy w 2025 roku!

Czytaj też

Jedenastka młodzieżowców. O tych Polakach usłyszymy w 2025 roku!

Kosztowali najwięcej. Efekt? Najczęściej rozczarowanie

Najdrożej sprzedanym piłkarzem w historii Ekstraklasy jest Kacper Kozłowski, który kosztował Brighton 11 milionów euro. Dla Mew rozegrał... jedno spotkanie, i to w drużynie U21. Po niezbyt udanych wypożyczeniach w Royale Union Saint-Gilloise i Vitesse Arnhem na zasadzie transferu definitywnego przeniósł się do tureckiego Gaziantepsporu. Tam spisuje się nieźle (3 gole i 4 asysty w 11 meczach), ale jako niegdyś najmłodszy uczestnik w dziejach Euro, zaliczył spektakularny zjazd.

Do czasu koszmarnej kontuzji w kwietniu 2022 roku, Jakub Moder prawidłowo rozwijał się w Anglii i wydawało się, że będzie na lata jednym z liderów kadry narodowej. Po ponad półtorarocznym rozbracie z piłką, wciąż wraca do odpowiedniej formy. W Brighton gra "ogony" i jest właściwie jedną nogą poza klubem.

Jakub Kamiński miał bardzo udany początek przygody w Wolfsburgu, a później niespodziewanie został schowany do szafy przez trenera Niko Kovaca. W Niemczech jest solidnym ligowcem, choć częściej wchodzi z ławki niż gra w podstawowym składzie. Radosław Majecki od przenosin do Monaco przeżywa istny rollercoaster. Przez długi czas był nr 2 lub 3, był wypożyczany do Cercle Brugge, a gdy już wskoczył do bramki Monaco i był kluczową postacią, złapał kontuzję, która wykluczyła go z gry na kilka miesięcy. Nie potrafi złapać stabilizacji.

Michał Skóraś w Brugii miał tylko momenty, często przyspawany jest do ławki rezerwowych. Kamil Piątkowski miał idealnie pasować do RB Salzburg, ale większą część pobytu spędził na wypożyczeniach w Gent i Granadzie. Dopiero w tym sezonie zaczął grać regularnie, dzięki czemu po trzech latach przerwy ponownie zagrał w reprezentacji Polski. Inny z obrońców, Maik Nawrocki kompletnie przepadł w Celtiku, a Bartosz Białek od momentu wyjazdu z Polski aż trzykrotnie zerwał więzadło krzyżowe w kolanie. Kamil Jóźwiak za kadencji Jerzego Brzęczka był podstawowym skrzydłowym w kadrze narodowej, ale jego zagraniczna kariera to duże rozczarowanie. Obecnie gra tylko na zapleczu hiszpańskiej La Liga. Od lutego 2024 zanotował w 23 meczach tylko dwie asysty.

Patryk Klimala był zaś pierwszym piłkarzem, który wypromował się na przepisu o młodzieżowcu. Zagranicą nie błyszczał – miał za sobą średnio udane epizody w Celtiku, New York Red Bulls i Hapoelu Beer Szewa. Po katastrofalnym półroczu w Śląsku Wrocław, podbija Australię w barwach Sydney FC (7 goli i 4 asysty w 12 meczach we wszystkich rozgrywkach). Kto wie, być może zostanie tam na dłużej.

Pamiętacie szum związany z Michałem Karbownikiem? Młodym piłkarzem Legii według mediów interesowały się takie marki jak FC Barcelona, Real Madryt czy Napoli. Skończyło się na Brighton i sadze związanej z tym, czy jest lewym obrońcą, czy środkowym pomocnikiem. W Anglii się nie przebił, ale za to przyzwoicie radzi sobie w drugoligowej Hercie Berlin, choć nie jest to na razie piłkarz na poziomie reprezentacyjnym. 

Jedenastka młodzieżowców. O tych Polakach usłyszymy w 2025 roku!

Czytaj też

Jedenastka młodzieżowców. O tych Polakach usłyszymy w 2025 roku!

Konflikt Lewandowskiego z Probierzem? "To jest ewidentne"

Czytaj też

Konflikt Lewandowskiego z Probierzem? "To jest ewidentne"

W kadrze narodowej gra zaś jego kolega z Legii, Bartosz Slisz, który ma za sobą udany rok w Atlancie United. Bramka jego autorstwa pomogła wyeliminować w play-offach MLS Inter Miami z Leo Messim na pokładzie. 

Koszmarny początek przygody we Włoszech notuje Filip Marchwiński, który w barwach Lecce w Serie A rozegrał mniej niż jeden procent możliwych minut (14 na 620). Równie katastrofalnie wygląda zagraniczna kariera Mateusza Łęgowskiego. Nie przebił się w Salernitanie, a do tego kiepsko spisuje się na wypożyczeniu w szwajcarskim Yverdon Sport.

Pięcioletnia przygoda Przemysława Płachety w Anglii jest pełna upadków i kontuzji. Z Norwich City awansował do Premier League, ale tam zupełnie się nie przebił. Do tego zaliczył nieudane epizody w Birmingham i Swansea. Zdecydowanie lepiej idzie mu w Oxford United, gdzie w świątecznym okresie został uznany dwukrotnie najlepszym piłkarzem spotkania. A w noworoczną środę znów przyczynił się do wygranej swojej drużyny.

Znany "atmosferović" Tymoteusz Puchacz kiedyś mówił, że nie przeszedłby do Mainz, bo ten klub dostałby w trąbę od Lecha. Wydaje się, że tą wypowiedzią zezłościł futbolowych Bogów. Poza jednym udanym sezonem na wypożyczeniu w Kaiserslautern, nie przebił się w żadnym innym zagranicznym klubie, choć nikt nie odbierze mu choćby mistrzostwa Turcji z Trabzonsporem. Spokojnie przebiega pobyt Adriana Benedyczaka w Parmie, który wyjeżdżał z Polski jako surowy technicznie zawodnik, a dziś powoli wysyła sygnały do selekcjonera Michała Probierza. W rywalizacji o miejsce w szerokiej kadrze na razie wyraźnie przegrywa z Karolem Świderskim, Krzysztofem Piątkiem czy Adamem Buksą.

Szymon Włodarczyk? Początek przygody i seria spotkań z golami w Grazie zwiastowała, że będziemy mieli kolejnego skutecznego napastnika na lata, ale z czasem maszyna się zacięła. Do tego stopnia, że 21-latek wylądował na wypożyczeniu w Salernitanie, gdzie nie może rozwiązać problemu z nieskutecznością. Karol Borys to nadzieja polskiej piłki, ale wciąż melodia przyszłości, która dopiero wchodzi do dorosłego futbolu. Naszą listę zamykają Mateusz Praszelik i Robert Gumny. Ten pierwszy rozgrywa trzeci sezon na poziomie Serie B, ale w 50 meczach ma zaledwie jednego gola (mówimy o ofensywnym pomocniku). Ten drugi zaś dopiero co wrócił na boisko po zerwaniu więzadeł krzyżowych, ale wcześniej w Niemczech nie robił furory.

21 zawodników i w sumie żaden nie zrobił znaczącej kariery za granicą. To koszmarny rezultat, który daje wiele do myślenia. 

Przepis zadziałał w jedną stronę. Reprezentację czeka dziura pokoleniowa

Przepis o obowiązkowym młodzieżowcu w Ekstraklasie być może sprawił, że na boisku widzieliśmy więcej młodych polskich piłkarzy. Liga stała się maszynką do produkowania talentów, które po krótkim okresie czasu wysyłała świat. Zwycięzcą tego przepisu stały się kluby, które zarobiły na swoich piłkarzach miliony euro. Szkopuł w tym, że przegranymi na dłuższą metę okazali się piłkarze, którzy w większości zostali negatywnie zweryfikowani za granicą. 

Konflikt Lewandowskiego z Probierzem? "To jest ewidentne"

Czytaj też

Konflikt Lewandowskiego z Probierzem? "To jest ewidentne"

Komu melisę, a komu... hełm? Życzenia dla klubów Ekstraklasy

Czytaj też

Komu melisę, a komu... hełm? Życzenia dla klubów Ekstraklasy

Najczęstsze powody – niestety sportowe: nie radzą sobie z wysoką intensywnością, szybkością gry, odstają fizycznie, mentalnie, a przede wszystkim piłkarsko. Pompujemy w mediach młode talenty w Ekstraklasie, ale na tle swoich zagranicznych rówieśników prezentują się bardzo blado.

Nie możemy być zdziwieni, że reprezentacja Polski z roku na rok notuje regres. Nie ma dopływu jakościowej, świeżej krwi, bo większość piłkarzy, którzy wyjeżdżają za granicą, nie potrafią tam się odnaleźć. Ironią losu jest to, że liderami polskiej kadry są w głównej mierze piłkarze, którzy pod względem piłkarskim wychowywali się, ukształtowali się w innych krajach. Do nich można zaliczyć Piotra Zielińskiego, Nicolę Zalewskiego czy Kacpra Urbańskiego. Nie są produktami ekstraklasowymi, a zagranicznymi. 

Za rozwój młodych zawodników niezwykle chwalona jest akademia Lecha Poznań. Kolejorz od czasu wprowadzenia przepisu o młodzieżowcu zarobił na swoich wychowankach prawie 40 mln euro. Tylko tu pojawia się pytanie: który były piłkarz Lecha w ostatnich pięciu latach zrobił poważną karierę w zagranicznym klubie? Odpowiedź brzmi: żaden. Kurtyna.

Problem w produkowaniu polskich talentów jest głębszy i dotyczy szkolenia na poziomie juniorskim. Bez odpowiedniego wsparcia szkoleniowego, infrastruktury, konkretnego planu dla młodego piłkarza, polska piłka nie zrobi progresu. Wszystko wskazuje na to, że czeka nas gigantyczna dziura pokoleniowa. Następców Roberta Lewandowskiego nie ma i nie zanosi się na to, że wkrótce się pojawią.

Komu melisę, a komu... hełm? Życzenia dla klubów Ekstraklasy

Czytaj też

Komu melisę, a komu... hełm? Życzenia dla klubów Ekstraklasy