01 kwi 2021 | Skoki

Pierwsza zima Pertile. Wstawił głowę pod topór w najgorszym możliwym momencie

Dyrektor PŚ w skokach Sandro Pertile — Na Sandro Pertile, czyli nowego szefa PŚ skoczków, spadł tej zimy grad krytyki. Ale nie wyłącznie uzasadnionej. (fot. PAP)

Niecharyzmatyczny, niedecyzyjny, schowany, wycofany, zły – za nami pół roku publicznej argumentacji, że nowy dyrektor męskiego Pucharu Świata FIS w skokach narciarskich nie nadaje się na to stanowisko. – Jest super pomocny – przyznał jednak Adam Małysz. Gdzie leży prawda o następcy Waltera Hofera?

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Najpierw były spekulacje, kto. Później zbieranie opinii, gdy już okazało się, że mowa o Sandro Pertile. – To najlepszy skokowy delegat w FIS – słychać było z każdej strony, szczególnie od Polaków, z którymi ten od dawna żył w świetnych relacjach. Żeby zmiana przebiegła płynniej, Walter Hofer minionej zimy zabierał Włocha na każde zawody. Przed rokiem podczas uroczystości w Zakopanem symbolicznie przekazał mu też "koronę", czyli charakterystyczną opaskę na czoło. Ale dwa miesiące później wybuchła pandemia i stało się jasne, że ambicje o rozwoju i kroku naprzód trzeba odłożyć na później.

TOP 5 największych... fars sezonu skoków narciarskich

Czytaj też

Największe skandale, wpadki sezonu skoków

TOP 5 największych... fars sezonu skoków narciarskich

Kalendarzowy hurraoptymista. Ale koniec końców miał rację

Gdy w połowie marca 2020 roku w hotelu w Trondheim Hofer w najbrzydszy możliwy sposób pożegnał się z Pucharem Świata, nikt nie mógł przypuszczać, że koronakryzys potrwa tak długo. Dlatego gdy kurz opadł, zaczęliśmy wyliczankę. I pisaliśmy, że Sandro:

– musi odświeżyć kalendarz i poszukać skokom nowych rynków,
– powinien zadbać o mniejsze nacje,
– naprawi chory system przeliczników za wiatr,
– znajdzie przyczynę częstych kontuzji kolan,
– ukręci bat na sprzętowych oszustów,
– zbliży do siebie światki mężczyzn i skoczkiń,
– rozwinie marketingowo drugą ligę.

Dopiero gdy w wakacje po kolei zaczął się sypać kalendarz Letniego Grand Prix, zrozumieliśmy, że na huczne expose o przyszłości na razie nie ma co liczyć. I że zamiast tego będzie próba ratunku. Pertile i jego grupa, która po części złożyła się ze "starej gwardii", już na wejściu musiała stawić czoła dużemu zagrożeniu – temu, z którym koniec końców nie dały sobie rady skoki pań.

– Nie wiem, jak jeszcze mam dziękować Wiśle, że zgodziła się przeprowadzić LGP. Stała się poletkiem doświadczalnym nie tylko dla nas, ale i całego narciarstwa. Schematy, które przetestowaliśmy w Polsce, kopiowali później biegacze, alpejczycy, snowboardziści itd. To wtedy ugruntowała się w nas myśl, że PŚ w normalnym kształcie ma szanse się udać – mówił nam Pertile, gdy w połowie lutego oglądaliśmy razem zastępcze zawody na Wielkiej Krokwi, te za próbę przedolimpijską. Tajemnicą poliszynela jest zresztą, że z wizyty skoczków w Chinach tak naprawdę nie zrezygnowali organizatorzy zawodów. Zwątpiła w nie sama federacja na wieść, jak drakońskie obostrzenia tam obowiązują.

Patrząc na końcówkę ubiegłej zimy i to, ile przed samym startem tego sezonu było niewiadomych i pytań, mimo mniejszych lub większych wpadek i tak warto docenić, że udało się go w ogóle przeprowadzić w tych dziwnych okolicznościach�� #skijumpingfamily
— Natalia Żaczek (@ski_natalia) March 28, 2021

Pertile jesienią przyznał, że spodziewa się zimy niespodzianek i je dostał. Jedną nawet osobiście w Niżnym Tagile, gdzie otrzymał pozytywny wynik testu na koronawirusa, a potem ewakuował się czarterem z międzylądowaniem... w Lublinie. Za większość pozostałych zaskoczeń też odpowiedzialny był COVID-19. Jednak uczciwie oceniając, w przypadku kalendarza trzeba ogłosić sukces dyrektora. W październiku był chyba jedynym, który przekonywał, że tę zimę uda się przeprowadzić według normalnego schematu. – Niepoprawny hurraoptymista – przykleiliśmy mu taką łatkę, ale teraz wypada przyznać Włochowi rację. Poza Raw Air, do czego zaraz dojdziemy, elicie panów odwołano raptem dwa weekendy, na które błyskawicznie znaleźli się zastępcy. Odbyło się 30 z 35 konkursów. Owszem, z FIS Cup, Pucharem Kontynentalnym i cyklem kobiet wyszło średnio. Za to jednak nie odpowiada Sandro Pertile.

TOP 5 największych... fars sezonu skoków narciarskich

Czytaj też

TOP 5 największych... fars sezonu skoków narciarskich

Dekada Stocha. Przekonał się, jak zmieniły się skoki

Czytaj też

Dekada Stocha. Przekonał się, jak zmieniły się skoki

O ocenie Sandro zdecydowała ostatnia część sezonu. Wyszła fatalnie

Ale sposobu, w jaki zamieciono sprawę odwołanego Raw Air, nie da się obronić. Przypomnijmy po kolei. Najpierw Włoch zebrał niesłuszne baty za brak troski o PŚ pań, organizując zastępstwo za Chiny wyłącznie mężczyznom. Największa krytyka spadła z Norwegii, więc gdy w połowie lutego tamtejszy rząd zmusił działaczy do odwołania ich flagowego turnieju, Sandro wypalił:

– Krytykują, po czym sami odwołują zawody. Nie chcę już więcej nić słyszeć o trosce o dyscyplinę z ich strony – odniósł się do norweskich uwag. Tylko że dyrektor fatalnie przestrzelił, celując w działaczy uzależnionych przecież od decyzji politycznych. I to zostało mu wypunktowane.

Kto by się spodziewał, że tak szybko zatęsknimy za Walterem Hoferem.#skijumpingfamily #skokoholicy #Planica
— Patryk Pancewicz (@PatrykPancewicz) March 27, 2021

Od tamtej pory sufit zaczął się walić coraz gwałtowniej. Pertile oberwało się za brak planu B i wyznanie: – jestem zaskoczony tą decyzją! Działacz zaczął błądzić publicznymi wypowiedziami. Tym głębiej, gdy ogłaszał chętnych do zastępstwa... bez wiedzy miast, które miałyby to zrobić. Sandro dostało się za brak szybkiego działania, za niechęć FIS do wsparcia finansowego ewentualnego nowego gospodarza, więc i za nieudolne negocjacje ze Słoweńcami. W końcu oberwało mu się za trzy tygodnie przerwy po MŚ, które odbębnili skoczkowie. W większości, niestety, były to uwagi uzasadnione. Eskalacja zmęczenia nastąpiła w Planicy. Klamrą zimy były najgorsze loty od lat, pełne karygodnych pomyłek sędziowskich i nieczytelnych decyzji jury. Za pierwsze Sandro winić trudno. Ale za drugie, na czele z kuriozalnym przebiegiem sobotniej drużynówki, trudno winić kogokolwiek innego.

Symbolem strachu przed decyzyjnością najpierw było polecenie Borkowi Sedlakowi prowadzenia zawodów "na spokojnie, kroczek po kroczku", w chwili gdy Marius Lindvik przez kilkanaście minut ćwiczył schodzenie z belki. Później symboliczne były słowa Alexandra Stoeckla, twierdzącego, że jury nie chciało zgodzić się na to, aby Lindvik mógł rozpiąć niewygodny sprzęt. Na deser obejrzeliśmy bunt Stefana Horngachera, który widząc, jak pogrywa się z zawodnikami, sam zakończył zawody dla drużyny Niemców.

Katastrofa wizerunkowa Sandro Pertille i FIS na koniec fatalnego dla nich sezonu. Bywały dziwne konkusy za czasów Waltera Hofera, ale żeby trenerzy ostentacyjnie wycofywali zawodników... Oto skala zaufania. #skijumpingfamily #skokoholicy
— s_parfjanowicz (@parfjanowicz) March 27, 2021

Dekada Stocha. Przekonał się, jak zmieniły się skoki

Czytaj też

Dekada Stocha. Przekonał się, jak zmieniły się skoki

Już sto lat od skoków pod dachem. Dzisiaj? "Nie da się"

Czytaj też

Skoki narciarskie pod dachem, skocznie kryte w hali

Już sto lat od skoków pod dachem. Dzisiaj? "Nie da się"

Nie wszystko, co Pertile, to złe. Hofer pracował na szacunek dwie dekady

Momentami tej zimy ruchy dyrektora trudno było pojąć. W styczniu w Titisee Pertile przez pół dnia dumał, czy po nieodegraniu Mazurka Dąbrowskiego po wygranej Kamila Stocha nazajutrz należy puścić hymn triumfatorowi czy nie. Na TCS w Oberstdorfie nie był w stanie jednoznacznie ogłosić, jak FIS postąpi z niesłusznie izolowaną kadrą Michala Doleżala po rozegraniu kwalifikacji. W Zakopanem ciężko było wyciągnąć od niego informację, czy można latać nad skocznią dronem, czy nie. Ani kiedy. W rozmowach z dziennikarzami, pomimo najbardziej nawet konkretnych pytań, zbyt często unikał odpowiedzi czy zajęcia stanowiska.

– Być może nie jest tak charyzmatyczną postacią jak Walter Hofer i nie walił pięścią w stół, ale (…) to był bardzo ciężki sezon. Nikt nie zazdrościł Sandro podejmowania decyzji przy pandemicznej sytuacji. On zawsze był do dyspozycji, gdy trzeba było coś ustalić, konsultował, rozmawiał. Sam przychodził i pytał o odczucia. W przypadku Waltera często nie było dialogu. Która droga zarządzania jest właściwsza? Jedni powiedzą tak, a drudzy inaczej – ocenił w rozmowie ze skijumping.pl Adam Małysz.

Lista wstydu Pertile:

- brak decyzyjności
- czek Aschenwalda
- hymn w Titisee
- zaskoczenie odwołaniem Raw Air, brak planu B
- przeprowadzanie wywiadów ze skoczkami w Rasnovie (to nie zadania dla szefa PŚ)
- PŚ z dwoma wolnymi weekendami
- finał w Planicy #skijumpingfamily
— Adrian Lozio (@LozioAdrian) March 29, 2021

Oczekiwania wobec Pertile były ogromne, ale na spłacenie kredytu zaufania – zdaniem Małysza – Włoch ma jeszcze czas. I trudno się nie zgodzić. Dokonania Hofera oceniamy przez pryzmat blisko trzech dekad i szybko zapomnieliśmy, że na Austriaka też złościli się wszyscy, na czele z trenerami i zawodnikami. I że także przeciw niemu wybuchały bunty – nawet będące inicjatywą Horngachera (Vikersund 2000). Lecz Hofer, podobnie jak teraz Pertile, także dźwigał na sobie ciężar decyzji, które bywały podejmowane wyżej niż na poziomie jego kompetencji. Jaskrawym przykładem nieuzasadnionej krytyki, jaka spadła na Włocha, była m.in. nikła liczba zawodników na niektórych konkursach PŚ i w efekcie kuriozalne "prologi" zamiast kwalifikacji. Powodem absencji były jednak przede wszystkim koszty testów na koronawirusa, na które w takiej liczbie nie było stać wszystkich federacji. Unia biathlonu sama zabezpieczyła na ten cel 3 mln euro. FIS nie, tylko że tu trudno winić jednego Pertile, a raczej skłóconą i podzieloną przed wyborami wierchuszkę federacji.

Pertile objął stanowisko w najgorszym możliwym momencie. Wdepnął w covidowe bagno, z którego najpierw trzeba wygrzebać całą dyscyplinę, a dopiero później zająć się snuciem wizji o rozwoju. Lista spraw do załatwienia musiała zaczekać, gdy z tygodnia na tydzień toczono walkę o przetrwanie, a mimo to jedno udało się już odhaczyć. Zakaz niesymetrycznych wkładek do butów "wyprostował" skoczkom kolana przy lądowaniu, co już przełożyło się na mniejszą liczbę zerwanych więzadeł. Niedługo do kalendarza PŚ mają wrócić Amerykanie, już natomiast wróciły miksty, zatem choć raz połączono kalendarze pań i panów. Na razie tyle. Może gdy wróci normalność, lista dokonań zrobi się dłuższa.

Już sto lat od skoków pod dachem. Dzisiaj? "Nie da się"